Ετοιμάζεσαι να γράψεις κάτι ευχάριστο και ξαφνικά η οθόνη της TV γεμίζει από τις φλόγες που καίνε την Παναγία των Παρισίων. Μένεις άφωνος και σκέφτεσαι πως ό,τι και να γράψεις, θα είναι λίγο μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που πριν λίγα χρόνια μπόρεσα να την επισκεφθώ και να θαυμάσω όλα εκείνα τα υπέροχα γλυπτά και τα βιτρό που την διακοσμούσαν. Κρίμα.
* * *
Και επειδή μιλάμε για το Παρίσι, θυμήθηκα και εκείνη τη γειτονιά της Μονμάρτρης, που την είχα επισκεφτεί αργά ένα απόγευμα και περπάτησα στη γαλήνια ατμόσφαιρά της. Ήταν όπως την είχα δει σε κάτι ταινίες. Ήρεμη και ρομαντική. Καμία σχέση με τα δικά μας Εξάρχεια, για τα οποία η υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Παπακώστα, είπε ότι αποτελούν «μια ιστορική γειτονιά, κέντρο τέχνης και πολιτισμού, μία Μονμάρτρη». Αν έχεις Θεό….
* * *
Αλλά τι να περιμένεις από αταξίδευτους κι απαίδευτους; Ακόμα και ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Νάσος Ηλιόπουλος έγραψε στο προφίλ του στο facebook ότι «τα Εξάρχεια από την αρχή είναι μια γειτονιά νεολαίας, ιδεών και τέχνης» και συμπλήρωσε πως γι’ αυτά έχει «συγκεκριμένο σχέδιο». Δεν ανέπτυξε όμως προκαταβολικά το συγκεκριμένο του σχέδιο για να δούμε αν πρέπει να τον ψηφίσουμε… Μας έχουν τρελάνει με τις μπαρούφες τους αυτοί οι άνθρωποι.
* * *
Εδώ κοτζάμ πρωθυπουργός, κατά την τηλεοπτική συνέντευξη στον ΑΝΤ1 και στον Νίκο Χατζηνικολάου, αναφερόμενος στην υπόθεση του Πετσίτη και προφανώς θέλοντας να πει ότι το κόμμα του είναι ανοικτό σε κάθε έλεγχο, είπε: «είμαστε διάτρητοι να έρθουν όλοι να δουν (…) δεν έχουμε κανένα πρόβλημα». «Διάτρητοι»: χάνουν από παντού, ή μπάζουν από παντού.
* * *
Είπε μάλιστα και το άλλο μεγαλειώδες στην ίδια συνέντευξη: «Δεν γεννήθηκα με τη δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου να γίνω πρωθυπουργός». Δυστυχώς δεν γεννήθηκε μ’ αυτήν πάνω από το κεφάλι του. Διότι τότε, θα μάθαινε την ιστορία του Διονυσίου άρχοντα των Συρακουσών, που είχε κρεμάσει ο ίδιος μια σπάθα πάνω από το θρόνο του, για «να μου θυμίζει να παίρνω τις σωστές αποφάσεις για οτιδήποτε αφορά τον λαό μου και τους συνεχείς κινδύνους που περιβάλλουν τη ζωή μου, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να πεθάνω και να μην μπορώ να επανορθώσω το σφάλμα μου», όπως έλεγε.
* * *
Είχε δίκιο ο Μαρκ Τουέιν: «Είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να σε θεωρούν ηλίθιο, παρά να το ανοίγεις και να διαλύεις κάθε αμφιβολία»
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη σημερινή έντυπη Αμαρυσία)
