Ένα μπουλούκι μαστόρων πέτρας περιπλανιέται όπου υπάρχει δουλειά χτίζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία, εκκλησίες. Υλικά τους οι πέτρες, τα δάκρυα του βουνού. Και οι ίδιοι όμως ορεσίβιοι, ο τόπος τους φτωχός, τους σπρώχνει σαν άλλα δάκρυα του βουνού, να ξενιτευτούν για να ζήσουν. Όχι πολύ μακριά τους μαίνεται ο πόλεμος. Εξαιτίας του είναι αποκομμένοι απ’ τα χωριά τους σχεδόν δέκα χρόνια.
Η προσπάθεια του πρωτομάστορα Μάρκου και των μαστόρων να επιστρέψουν σπίτι τους εξελίσσεται σε μια σκληρή και εξοντωτική Οδύσσεια.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το story της νέας ταινίας «Τα δάκρυα του βουνού» του συμπολίτη μας σκηνοθέτη Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, που προβάλλεται από 4 Απριλίου στην Αθήνα και αποτέλεσε την έκπληξη του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πέρυσι το Νοέμβριο, όπου παίχθηκε στην πρεμιέρα του Φεστιβάλ.
Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος, ένας low profile δημιουργός που μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα ταινίες διαμάντια, όπως τα «Ημερολόγια Καταστρώματος - Γιώργος Σεφέρης», το «Ι. Μόραλης», «Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσόα συνάντησε τον Κων/νο Καβάφη», την «Υπογραφή» και άλλες, αυτή τη φορά με «Τα δάκρυα του βουνού» δημιουργεί μια μεταφορά της Οδύσσειας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Όπως μας λέει ο ίδιος: «Η ταινία εμπνέεται από το φερώνυμο έπος. Είναι μια πολύ ελεύθερη μεταγραφή της Οδύσσειας. Ο θεατής εκτός από τη “φανερή” Κίρκη, ίσως αναγνωρίσει και τον Ελπήνορα, τον Πολύφημο, τους ασκούς του Αιόλου και τη χώρα των Λωτοφάγων, τα Βόδια του Ήλιου και τους Λαιστρυγόνες, τη μνηστηροφονία και τη ραψωδία λ – τη Νέκυια - την κάθοδο στον κάτω κόσμο και τον Τειρεσία».
Πράγματι, ο πρωτομάστορας Μάρκος στο φιλμ, θα καταλήξει στο τέλος μόνος του. Οι σύντροφοί του, άλλοι από απληστία, άλλοι από περιέργεια και άλλοι από ανοησία θα χαθούν. Μόνο αυτός θα κλείσει τ’ αυτιά στις σειρήνες και το κάλεσμά τους και θα περιφρονήσει τις παραπλανητικές υποσχέσεις μιας αναδυόμενης ευδαιμονίας, ενός άλλου νέου κόσμου, του πλούτου και της ευμάρειας.
Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος συμπληρώνει: «Οι κοινωνικές και οικονομικές ορίζουσες της εποχής είναι το υπόρρητο στρώμα πάνω και διαμέσου του οποίου κινούνται οι ήρωες της ταινίας. Διακριτικά, επηρεάζει και καθορίζει τη στάση και τις ενέργειες τους. Οι μαστόροι ολιγαρκείς, λιγόλογοι, σκληροί, πελεκημένοι από τη μοναξιά, όπως και το σκληρό υλικό που δουλεύουν, προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω ενός καταστροφικού πολέμου, εν μέσω αλλαγών που αδυνατούν να καταλάβουν, για να καταλήξουν αθύρματα της Ιστορίας. Μόνον ο Μάρκος, σημαδεμένος από την πληγή μιας απώλειας και ό,τι αυτό συνεπάγεται σαν εμπειρία ζωής, θα πορευτεί ως το τέλος, όχι του ταξιδιού, αλλά μιας πορείας αυτογνωσίας με γνώμονα το καλό».
Κυρίαρχη στην ταινία είναι η παρουσία της φύσης. Είναι τα υλικά της, που στα επιδέξια χέρια των μαστόρων, μεταμορφώνονται σε έργα πολιτισμού. Κυριαρχεί επίσης, και η διαρκής πάλη του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης σε μια εποχή που ο εκμηχανισμός δεν έχει γείρει ακόμη την πλάστιγγα στη μεριά του ανθρώπου.
Ταυτόχρονα το φυσικό περιβάλλον, παίζει μεγάλο ρόλο, είναι το φόντο, μέσα στο οποίο αναπτύσσεται η ιστορία αυτών των ανθρώπων. Είναι αυτό που συχνά ορίζει την καθημερινότητά τους και απαιτεί από τη μεριά τους μια συνεχή εγρήγορση. Ενώ, και η ηχητική μπάντα έχει μια σημαίνουσα παρουσία στην ταινία, αφού οι διάλογοι είναι λιτοί και απολύτως αναγκαίοι.
Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην καρδιά του χειμώνα, στην Λευκάδα και τον ορεινό όγκο των Τζουμέρκων, στην Ήπειρο. Σημαντική βοήθεια πρόσφεραν οι τοπικές κοινωνίες •ακόμη και οι ηθοποιοί -από τους πρώτους ρόλους μέχρι και τις σύντομες εμφανίσεις– είναι ερασιτέχνες, κάτοικοι των περιοχών. (Παρουσίαση στην εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ)
INFO
Προβάλλεται από 4/4/19 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Είδος: Δράμα, Κοινωνική
Σκηνοθεσία: Στέλιος Χαραλαμπόπουλος
Παίζουν: Νίκος Γεωργόπουλος, Σπύρος Ζαμπέλης, Αργύρης Κόγκας, Σπύρος Φωτίου, Γιάννης Ζαφειρόπουλος, Πάνος Κοψίδας, Λουκία Κατωπόδη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Αγγελική Φίλη, Στέφανος Γκριγκόρε και Χάρης Γιούλης.
Διανομή: Περίπλους
