Την Τρίτη, που πήγαινα στην Αθήνα με το τρένο, η μέρα μου δεν ξεκίνησε και τόσο καλά. Το πρώτο πράγμα που με χτύπησε, ήταν όταν πέρασα την κάρτα μου από το μηχάνημα στο σταθμό του ΚΑΤ και αισθάνθηκα ένα σπρώξιμο πίσω μου για να βιαστώ. Ερχόταν βλέπεις, το τρένο από Κηφισιά και ο πίσω μου, μη έχοντας κάρτα, περίμενε εμένα για να ανοίξουν οι μπάρες. «Κάνουμε γρήγορα, γιατί θα φύγει το τρένο», μου είπε σπρώχνοντας, ενώ το μηχάνημα έβγαζε σφύριγμα ότι περνούσε χωρίς κάρτα.
«Πιο σιγά ρε φίλε πρωί-πρωί», βγήκα από τα ρούχα μου, «δεν φτάνει που είσαι τζαμπατζής θα μας σκοτώσεις κιόλας;». «Άντε προχώρα, που θα μου κάνεις και έλεγχο τώρα», είπε «ευγενικά» και έτρεξε βιαστικά προς τις θύρες του βαγονιού.
Το δεύτερο χτύπημα ήταν μεγαλύτερης διάρκειας. Απέναντί μου κάθισε μια κυρία, η οποία έπιασε την κουβέντα στο κινητό της και δεν σταμάτησε μέχρι το σταθμό Βικτώρια που κατέβηκε. Μέχρι τότε ήμουν υποχρεωμένος, μέσα από τρεις κλήσεις που έκανε, να την ακούω να συζητάει υπηρεσιακά ζητήματα, τα οποία προσπαθούσε να επιλύσει με μορφασμούς αποδοκιμασίας που φυσικά δεν έβλεπαν οι συνομιλητές της. Το θέμα μου δεν ήταν αυτό, αλλά το ότι η κυρία αναφερόταν σε ζητήματα που είχαν να κάνουν με το Ε.Σ.Ρ., κάποιες επιτροπές, σχετικές διαδικασίες, αλλά και τον υπουργό τηλεπικοινωνιών και διαστήματος κ. Ν. Παππά. Είχα που είχα κάποια συμπάθεια για το άτομο, ήρθε ο διάλογος της κυρίας και μου συμπλήρωσε την εικόνα. Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή από αυτή τη στήλη, θα ήταν: περιορίστε τους διαλόγους με τα κινητά σας στο τρένο, διότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη (που μαγνητοφωνούσε τις συνεδριάσεις του Eurogroup) και να εκτεθείτε όχι μόνον εσείς, αλλά και οι άλλοι με τους οποίους συνομιλείτε, παρασυρμένοι από τον οίστρο σας ή εσκεμμένα, κάνοντας name dropping. Αυτό χωρίς οικονομία λέξεων σημαίνει «πετάω ονόματα για να εντυπωσιάσω τον περίγυρο». Συνηθίζεται το κόλπο.
Το τρίτο χτύπημα ήταν αυτό που… με τελείωσε. Ο διπλανός μου, που άκουγε ραδιόφωνο από smartphone, ενημέρωσε μεγαλόφωνα τον πιο διπλανό του ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ κάλυψε τον Πολάκη, ανακοινώνοντας πως “ένα καταναλωτικό δάνειο πήρε κι αυτός, όπως η μισή Ελλάδα”»! Τι λέτε ρε παιδιά; Ώστε η μισή Ελλάδα ζει με μισθούς βουλευτή και μπορεί στις μέρες μας να πάρει καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ; Πού ζείτε; Στην Κουμουνδούρου ή στη Βιέννη;
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην Αμαρυσία σήμερα 23/2/2019)