18/8/18

Καλά να περνάτε, στο Διαδίκτυο

Ανοίγω το Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης. Πρώτη φωτογραφία, ένας «φίλος» ενώ τρώει ψαρούκλα. «Αυτό είναι το καλοκαίρι στη Σαντορίνη», γράφει. Τα σχόλια που ακολουθούν είναι από «Φάε μια μπουκιά και για μένα» μέχρι «Μπράβο Βαγγέλη, καλά να περνάς»
Δεύτερη φωτογραφία, σε πρώτο πλάνο φαίνονται τα καλλίγραμμα γυμνά πόδια μιας «φίλης» ανοικτά πάνω στο κύμα. «Εδώ είναι ο παράδεισος», γράφει και τα σχόλια από «Είσαι κούκλα, καλά να περνάς» μέχρι «Γουάου, ωραία πόδια». Ευτυχώς που δεν ζει ο Εμπειρίκος να σχολιάσει τολμηρά σε ποιον παράδεισο πάει το μυαλό του.
Η τρίτη φωτογραφία, τραπέζι με καρό τραπεζομάντηλο και πάνω δυο ποτήρια ούζο και μια τεράστια ποικιλία να σου τρέχουν τα σάλια. Καρέκλες δεν υπάρχουν, για να φαίνεται φόντο η θάλασσα. Σχόλια: «Μόνη σου έφτιαξες την ποικιλία;» «Πολύ νόστιμα φαίνονται!!!!» «Καλέ γιατί δεν είσαι και συ στη φωτογραφία; Καλά να περνάς πάντως…»
Σε άλλη φωτογραφία με φόντο θάλασσα, λεβέντης «φίλος» με τριχωτό στήθος, φορώντας στέτσον σαν του Ιντιάνα Τζόουνς και κρατώντας ένα μπουκάλι μπύρας γράφει «Περνάο τέληα». Τα σχόλια: «Γουάου, είσαι μοντέλο!!!!!!» «Πολύ ωραίος θείε!!!!» και φυσικά «Καλά να περνάς»
Όλα καλοκαιρινά και όμορφα. Μόνον ένας ανάρτησε το άρθρο του Λεωνίδα Καστανά από το Athens Voice με τον αμίμητο πρόλογο: «Σε είδα στα κόκκινα ντυμένη να γελάς, καπνίζουν τα χαλάσματα και οι νεκροί μιλούν ακόμα. Σου λένε πως ήταν μόνο μια στραβή που έτυχε στη βάρδιά σου, μην πέφτεις και στα τάρταρα, δεν λέει. Μπορεί να θόλωσαν λιγάκι την εικόνα οι νεκροί, τα βοθροκάναλα θα φταίνε, αλλά είναι ο κόσμος που γρήγορα ξεχνά, θα καθαρίσει. Αν πάλι ήταν εκπαιδευμένοι να αναπνέουν τον καπνό ή έστω μέσα στο νερό, θα γλίτωναν, όλα παιδείας θέμα είναι. Γιατί το έψαξε ο κλητήρας και όσο και αν προσπάθησε δεν μπόρεσε να βρει μεγάλα λάθη και ξέρει αυτός αφού ήταν στην πόρτα και όλα περνούσαν απ’ το χέρι του. Και όλοι εν σώματι τα ίδια θα έκαναν και πάλι. Σωστά ή λάθος θα σε γελάσω και δεν θέλω. Αλλά σάμπως και στους δίδυμους πύργους όλα έγιναν σωστά, αναρωτιέται ο οικολόγος, και πώς ζητάμε στα 44 να τα ’χει ο μικρός όλα στην πένα; Αν δεν είχες χτίσει αυθαίρετα δεν θα καιγόσουν, θελέστα και παθέστα, ας ζούσες κάπου αλλού, σε άλλη χώρα, αλλά ακόμα και σ’ αυτήν, ακόμα και καμένη, σκέψου τι όμορφη που θα ’σαι στις 21 που τα μνημόνια αφήνουμε για πάντα. Τι ώρα πετούν τα Canadair; Θα βρέξει;»
Καλά να περνάτε…
(Για τη μόνιμη στήλη μου στην Αμαρυσία της 18ης/8/2018)