Απολαυστικό! «Ο ζυθοποιός του Πρέστον» του Αντρέα Καμιλλέρι (έκδοση Πατάκη, 2017, σε μετάφραση Φωτεινής Ζερβού) δεν είναι μια από τις περιπέτειες του γνωστού επιθεωρητή Μονταλμπάνο. Διαβάζοντάς το όμως, καταλαβαίνεις όλα αυτά που τόσο γλαφυρά περιγράφει ο Καμιλλέρι στα άλλα βιβλία του με τον Μονταλμπάνο: τη σχέση των ντόπιων με την κεντρική εξουσία, τη διαφθορά, τη βία, το φόβο και τις πελατειακές σχέσεις, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την εποχή που η Σικελία ενώθηκε με την υπόλοιπη Ιταλία το 1860.
Σύμφωνα με την αφήγηση, ο τίτλος αναφέρεται σε μια ασήμαντη όπερα του Λουίτζι Ρίτσι, με την οποία ο νομάρχης Μπορτούτζι της περιφέρειας της Μοντελούζα ο οποίος καταγόταν από την Τοσκάνη, αποφάσισε ότι θα έπρεπε να εγκαινιαστεί το ολοκαίνουργιο θέατρο της πόλης. Η απόφαση του, την οποία στηρίζει ο τοπικός αρχιμαφιόζος, συναντά την ομόθυμη αποδοκιμασία των ντόπιων, πυροδοτώντας μια σειρά απρόβλεπτων γεγονότων.
Κεντρικό ρόλο στην υπόθεση, παίζει ο αστυνομικός της Βιγκάτα, ο σκληροτράχηλος αλλά δίκαιος Πουλίζι, του οποίου ο θάνατος επιτρέπει στους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου να συγκαλύψουν τη δράση τους.
Το μυθιστόρημα εμπνέεται από τα γεγονότα, τα οποία συνέβησαν στην Καλτανισσέττα της Σικελίας και αποτελούν το θέμα μιας ιστορικής εργασίας με τίτλο «Έρευνα γύρω από τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της Σικελίας του 1875 - 1876».
Ο Καμιλλέρι επινοεί ελάχιστα από αυτά στα οποία αναφέρεται και, όταν τα μεταφέρει στις σελίδες των βιβλίων του, άνθρωποι και γεγονότα γίνονται σαν τα ξύλινα αλογάκια του λούνα παρκ που γυρίζουν σ' έναν κύκλο ακολουθώντας το ένα το άλλο. Έτσι, στήνει ένα απολαυστικό μυθιστόρημα, του οποίου το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύεται… στο τέλος του βιβλίου και του οποίου τα υπόλοιπα κεφάλαια, σύμφωνα με σημείωση του ιδίου, μπορεί να τα διαβάσει ο αναγνώστης με όποια σειρά θέλει. Το κεντρικό νόημα δεν αλλάζει.
Μέσα από αυτό αναδύεται όλη η σικελική πραγματικότητα που ξεπερνά κάθε φαντασία και δημιουργεί κωμικές καταστάσεις.