Το καλοκαίρι, για μένα που έζησα την παιδική μου ηλικία μέσα σε θερινό κινηματογράφο, ήταν πάντα συνδυασμένο με ταινίες και ειδικά με θεαματικές περιπέτειες, τις οποίες με κάποιους φίλους τις χρησιμοποιούσαμε ως έμπνευση για τα παιχνίδια μας. Οι ταινίες με μονομάχους, με Ρωμαίους και αρχαίους Έλληνες, με μυθικούς ήρωες και τέρατα, μας ωθούσαν σε παιχνίδια με σπαθιά και με κοντάρια. Κοντάρια σκούπας, τα οποία άλλοτε τα καβαλούσαμε σαν άλογα και καλπάζαμε και άλλοτε σαν σπαθιά και μονομαχούσαμε.
Αυτά που μας τρέλαιναν όμως, ήσαν τα καουμπόικα έργα, όπως αποκαλούσαμε εκείνη την εποχή τα γουέστερν. Ύστερα, λοιπόν, από κάθε καουμπόικη ταινία, μαζευόμαστε οι φίλοι και παίζαμε καουμπόηδες και ινδιάνους, μιμούμενοι μάλιστα τους ήχους από το ποδοβολητό των αλόγων, των πυροβολισμών, των κραυγών των ινδιάνων, μέχρι τη μουσική των ταινιών. Το παροιμιώδες γκα-γκαν, γκα-γκααν.
Μεγάλη ιστορία. Μέχρι που ανακάλυψε την αδυναμία μας (όλων ημών των παιδιών, πλέον) γνωστή εταιρία απορρυπαντικού και μας πλάκωσε στη ραδιοφωνική διαφήμιση: "Τώρα, καουμπόις και ινδιάνοι στα σακουλάκια του κλιν" και μας έκανε το παιχνίδι... επιτραπέζιο. Αν είναι δυνατόν.
Πού θέλω να καταλήξω; Ότι αυτές τις μέρες, σκάλισα τη συλλογή μου των βίντεο και βρήκα μερικές ταινίες γουέστερν που θα ήθελα να ξαναδώ στη δροσιά του σπιτιού. Με την ευκαιρία δε, δημιούργησα και ένα top-20 των ταινιών (με χρονολογική σειρά), μήπως και σας παρασύρω. Φυσικά υπάρχουν και άλλες εξίσου καλές ταινίες, αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος.
Ταχυδρομική άμαξα (1939 - Stagecoach)
Η ταινία που έκανε τον Τζον Γουέιν αστέρα του Χόλιγουντ και ανέδειξε τον Τζον Φορντ σε μεγάλο σκηνοθέτη, που επηρέασε αλλά δεν επηρεάστηκε. Ταινία αξέχαστη από τις επικές εξωτερικές σκηνές στη Μόνουμεντ Βάλεϊ, ένα άγριο, έρημο τοπίο, το οποίο αργότερα έγινε σημείο αναφοράς για όλα τα γουέστερν. Ταινία χαρακτήρων, αλλά και ανάδειξης των ινδιάνων ως «κακών» της ιστορίας, κάτι που θα καθιερωνόταν αργότερα και σε άλλες ταινίες του είδους.
Υπόθεση: Μια ομάδα ανθρώπων ταξιδεύει με μια Ταχυδρομική Άμαξα, διασχίζοντας την περιοχή των ερυθρόδερμων Απάτσι με αρχηγό τον Τζερόνιμο. Ο κίνδυνος να βρεθούν περικυκλωμένοι από τους Ινδιάνους ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή. Την ίδια ώρα μέσα στο κουβούκλιο της άμαξας ανοίγονται συζητήσεις που αποκαλύπτουν τους πραγματικούς χαρακτήρες των επιβατών.
Σκηνοθεσία: Τζον Φορντ
Παίζουν: Κλερ Τρέβορ, Τζον Γουέιν, Τζον Καραντάιν, Άντι Ντιβάιν, Τόμας Μίτσελ
Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές (1952 – High noon)
Το καλύτερο γουέστερν με το λιγότερο πιστολίδι και ταυτόχρονα μια μελέτη κοινωνικής συμπεριφοράς. Γυρισμένο σε πραγματικό χρόνο, από τις 10.40 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι (High noon), όσο διαρκεί δηλαδή και η ταινία. Δεμένη σκηνοθεσία, γρήγορος ρυθμός και αγωνία. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Κούπερ), Μουσικής (Ντιμίτρι Τιόμικν), Τραγουδιού και Μοντάζ.
Υπόθεση: Σερίφης μικρής πόλης την ημέρα που έχει αποσυρθεί από το επάγγελμα και μόλις έχει τελέσει το γάμο του, πληροφορείται ότι εκείνη την ίδια ημέρα, μεσ’ το καταμεσήμερο καταφθάνει παλιός εχθρός του, γυρεύοντας εκδίκηση. Όλοι προσπαθούν να τον πείσουν να φύγει, χωρίς να δείχνουν διατεθειμένοι να τον βοηθήσουν και ενώ μπορεί να το κάνει, αυτός παραμένει. Έτσι, διώχνει τη γυναίκα του, όλοι τον εγκαταλείπουν, η μικρή πόλη ερημώνει τελείως και ο σερίφης ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει το «κάθαρμα», που δεν έρχεται μόνος του, αλλά με τρεις άλλους, μεταξύ των οποίων και ο Λι Βαν Κλιφ (μετέπειτα διάσημος στα Ιταλικά γουέστερν). Ένας εναντίον τριών και με τα ρολόγια να δείχνουν συνεχώς τον πραγματικό χρόνο. Έξοχο.
Σκηνοθεσία: Φρεντ Τσίνεμαν
Παίζουν: Γκάρι Κούπερ, Γκρέις Κέλι
Το τελευταίο τραίνο από το Γκαν Χιλλ (1959 - Last train from Gun Hill)
Ίσως παραγκωνισμένο φιλμ γυρισμένο μεταξύ της «Μονομαχίας στο ΟΚ Κοράλ» και τους «7 υπέροχων» του ίδιου σκηνοθέτη, που θεωρήθηκαν καλύτερα, διαθέτει όμως τη στόφα του γνήσιου γουέστερν, με στοιχεία βίας, προσωπικής εκδίκησης, πείσματος και της τελικής μονομαχίας, που πλησιάζει σταδιακά και ενώ η αγωνία κορυφώνεται. Η στιβαρή και πυκνή σκηνοθεσία δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης, ενώ και οι ερμηνείες είναι καθηλωτικές, από δύο γίγαντες της εποχής.
Υπόθεση: Ο σερίφης Ματ Μόργκαν ορκίζεται να φέρει το δολοφόνο της γυναίκας του ενώπιον της δικαιοσύνης, πράγμα που αποδεικνύεται πιο δύσκολο από ότι περίμενε, καθώς ο πατέρας του υπόπτου είναι ο μεγαλοκτηνοτρόφος Κρεγκ Μπέλντεν, ένας από τους καλύτερους φίλους του Μόργκαν. Ο Μόργκαν είναι αποφασισμένος να συλλάβει τον πιθανό δολοφόνο και να φύγουν με το τρένο των 9.00, βρίσκεται όμως παγιδευμένος στην πόλη, καθώς ο Μπέλντεν και οι άντρες του τον κυνηγούν με σκοπό να τον σκοτώσουν.
Σκηνοθεσία: Τζον Στάρτζες
Παίζουν: Κερκ Ντάγκλας, Άντονι Κουίν, Κάρολιν Τζόουνς, Ερλ Χόλιμαν
Η κατάκτηση της Δύσης (1962 - How the West was won)
Τρίωρη σχεδόν, επική, κλασσική ταινία που καλύπτει την ιστορία μιας οικογένειας κατά τη διάρκεια της μεγάλης πορείας προς τη Δύση για το χρυσάφι, τη διάρκεια του Εμφύλιου και την επέκταση των σιδηροδρομικών γραμμών. Η περιπετειώδης πορεία τους είναι χαρακτηριστική για τους πρωτοπόρους της κατάκτησης της Δύσης και γίνεται ακόμα πιο συναρπαστική με το Σινεράμα, ένα σύστημα λήψης και προβολής που καλύπτει ημικυκλική οθόνη σχεδόν 180 μοιρών. Τέσσερις διάσημοι σκηνοθέτες συμμετείχαν στα γυρίσματα, ενώ έπαιξε πληθώρα γνωστών ηθοποιών του είδους.
Υπόθεση: Η ταινία ακολουθεί την οικογένεια των μεταναστών Πρέσκοτ, από τη δεκαετία των 1830 έως και μισό αιώνα αργότερα. Ξεκινώντας το ταξίδι προς τα δυτικά τη δεκαετία του 1830, η οικογένεια συναντά τον Λάινους, έναν άνθρωπο που τους βοηθά να αντιμετωπίσουν μια συμμορία ληστών. Ο Λάινους παντρεύεται την κόρη τους Εύα και 30 χρόνια αργότερα πάει να πολεμήσει στον Εμφύλιο με το γιο τους, με αιματηρά αποτελέσματα. Η αδελφή της Εύας, η Λίλι κατευθύνεται δυτικά και έχει περιπέτειες με έναν επαγγελματία χαρτοπαίκτη, στην πορεία τους μέχρι το Σαν Φρανσίσκο το 1880.
Σκηνοθεσία: Τζον Φορντ, Χένρι Χάθαγουεϊ, Τζορτζ Μάρσαλ, Ρίτσαρντ Θορπ
Παίζουν: Τζον Γουέιν, Γκρέγκορι Πεκ, Τζέιμς Στιούαρτ, Χένρι Φόντα, Κάρολ Μπέικερ, Κάρολιν Τζόουνς, Καρλ Μάλντεν, Λι Κομπ, Τζορτζ Πέπαρντ, Ντέπι Ρέινολντς
Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς ( 1962 - The man who shot Liberty Vallance)
Ένα από τα κλασσικά γουέστερν του Τζον Φορντ, που έχει μια σημαντική διαφορά από εκείνα που είχε γυρίσει μέχρι τότε: αποφεύγει τους ανοικτούς χώρους και αντί για επική, θυμίζει περισσότερο ταινία – νουάρ. Σκοτεινό και μυστηριώδες, με εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία και ένα σπάνιο καστ για την εποχή. Απομυθοποιεί την Άγρια Δύση και φέρνει το θεατή μπροστά στον εκσυγχρονισμό της, με τα επακόλουθά του: τη διαφθορά των πολιτικών και το ρατσισμό.
Υπόθεση: Ένας γερουσιαστής, φορέας της αλλαγής στις ΗΠΑ (Τζέιμς Στιούαρτ) που έγινε διάσημος σκοτώνοντας έναν περιβόητο παράνομο, τον Λίμπερτι Βάλανς, ένα σκληρό πιστολέρο και εκπρόσωπο της Άγριας Δύσης (Λι Μάρβιν), επιστρέφει στην πατρίδα για τη κηδεία ενός φίλου. Εκεί εξιστορεί την αλήθεια γύρω από τον τρόπο που σκότωσε τον παράνομο.
Σκηνοθεσία: Τζον Φορντ
Παίζουν: Τζέιμς Στιούαρτ, Τζον Γουέιν, Λι Μάρβιν, Λι Βαν Κλιφ, Βέρα Μάιλς, Έντμοντ Ο’ Μπράιαν
Για μια χούφτα δολάρια (1964 – For a fistful of dollars)
Μετά τον «Κολοσσό της Ρόδου» (1961), ο Σέρτζιο Λεόνε γυρίζει το πρώτο «ευρωπαϊκό» γουέστερν, που μοιάζει να έχει βγει μέσα από την Αριζόνα και καθορίζει ένα νέο είδος που λίγο αργότερα θα πάρει την ονομασία «σπαγγέτι γουέστερν», θα ακολουθηθεί δε από άλλα εξίσου αριστουργηματικά φιλμ, όπως η «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», «Ο καλός ο κακός κι ο άσχημος». Επίσης, αναδεικνύει και τον μέχρι τότε άγνωστο Κλιντ Ίστγουντ. Δεμένη σκηνοθεσία, πανοραμικά πλάνα του (υποτιθέμενου αμερικανικού) του τοπίου, αλλά και δραματικά κοντινά πλάνα, όπου παίζουν ρόλο ακόμα και οι σταγόνες ιδρώτα των ηρώων, εκτός από τα σκληρά ή κυνικά βλέμματα είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ταινίας, που παραμένει αξέχαστη και από την εμβληματική μουσική του Ένιο Μορικόνε.
Υπόθεση: Ένας πιστολέρο, φτάνει σε μια συνοριακή πόλη κοντά στο Μεξικό, όπου δύο αντίπαλες οικογένειες, οι Ρόχο και οι Μπάξτερ, βρίσκονται σε ένοπλη διαμάχη. Ο ξένος θα πάει πότε με τους μεν, πότε με τους δε, για να τους καταστρέψει ευκολότερα.
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε
Παίζουν: Κλιντ 'Ιστγουντ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ, Μαριάν Κοχ και άλλοι Ιταλοί με Αγγλικά ονόματα.
Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος (1966 - The good the bad and the ugly)
Πρόκειται για την επιτομή των σπαγγέτι-γουέστερν, παρόλο που ήταν τρίτο στη σειρά από την τριλογία του Λεόνε, πάνω στο θέμα «Δολάρια» («Για μια χούφτα δολάρια» και «Μονομαχία στο Ελ Πάσο»). Οι «κακοί» είναι εξαιρετικά κακοί και καλοί ίσως να είναι όλοι στο βάθος. Οι ερμηνείες δεν είναι συμβατικές και τα πλάνα του Λεόνε παραμένουν μοναδικά. Οι γωνίες λήψης είναι πρωτότυπες και το σενάριο δεν επιδέχεται αντιρρήσεις, είναι ό,τι χρειάζεται για το είδος. Διαθέτει πλοκή και αρκετές δόσεις χιούμορ. Η δε μουσική του Ένιο Μορικόνε παραμένει πάντα αξέχαστη.
Υπόθεση: Τρεις τυχοδιώκτες ψάχνουν μαζί για ένα θησαυρό, θαμμένο στο τάφο ενός Μπιλ Κάρσον. Ο «καλός» είναι λιγομίλητος, ο «κακός» αδίστακτος και ο «άσχημος» είναι και λίγο αφελής.
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε
Παίζουν: Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ, Ελάι Γουάλας
Κάποτε στη Δύση (1968 – Once upon a time in the West)
Είναι η πρώτη ταινία του Λεόνε μετά την τριλογία των «Δολαρίων» και πρέπει να ομολογήσουμε ότι η πλοκή της έχει παρθεί από το φιλμ Johnny Guitar. Θεαματική, με το νωχελικό ρυθμό που καθιέρωσε ο Λεόνε. Διαθέτει εξαιρετική φωτογραφία του γυμνού τοπίου, άψογες ερμηνείες, αγωνία, χιούμορ και πάλι έξοχη μουσική του Ένιο Μορικόνε. Στα υπέρ του έργου είναι το σενάριο, που το συνυπογράφουν (surprise!!!) ο Σέρτζιο Λεόνε, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και ο Ντάριο Αρτζέντο των ταινιών φρίκης. Αρκετά ενδιαφέρων είναι και ο ρόλος του «κακού», που υποδύεται με μοναδική επιτυχία ο Χένρι Φόντα, ο οποίος θεωρήθηκε ως ο καλύτερος «κακός» σε γουέστερν.
Υπόθεση: Μια ιδιοκτήτρια μεγάλων εκτάσεων γης, που περιμένει με αγωνία να περάσει η γραμμή του τρένου μέσα από τις ιδιοκτησίες της, γνωρίζεται με έναν ενδιαφέροντα μοναχικό τύπο, χωρίς να υποψιάζεται ότι πρόκειται για πληρωμένο φονιά που έχει πάει εκεί για να την σκοτώσει, ώστε η εταιρία να περάσει το έργο ανεμπόδιστα.
Σκηνοθεσία: Σέρτζιο Λεόνε
Παίζουν: Κλαούντια Καρντινάλε, Χένρι Φόντα, Τζέισον Ρόμπαρτς, Τσαρλς Μπρόνσον, Γκαμπριέλε Φερτσέτι, Κίναν Γουίν
Η άγρια συμμορία (1969 - The wild bunch)
Ήταν η πρώτη ταινία γουέστερν, στην οποία καθιερώθηκαν το slow motion σε σκηνές βίας και τα πιστολίδια που κατέληγαν σε λουτρά αίματος, αφού προηγουμένως (και για πρώτη φορά επίσης) έδειχναν τις σφαίρες να ανοίγουν διαμπερείς τρύπες στα κορμιά των ηρώων. Χαρακτηριστική της βίας του έργου είναι η πρώτη σκηνή, κατά την οποία εμφανίζονται ανήλικα παιδιά να διασκεδάζουν στη θέα δύο σκορπιών που έρχονται αντιμέτωποι πάνω από ένα σωρό κόκκινα δηλητηριώδη μυρμήγκια. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί ένα νέο είδος γουέστερν που δεν είχαμε δει παρόμοιο μέχρι τότε. Οι μάχες είναι ατελείωτες και το αίμα ρέει άφθονο. Οι «κακοί» είναι εξαιρετικά κακοί και οι «καλοί» όσο αξιολύπητοι γίνεται.
Υπόθεση: Το 1913, στο μέσο του Μεξικανικού Εμφύλιου, μια συμμορία της οποίας τα μέλη είναι ντυμένα σαν στρατιώτες εισβάλλει σε ένα χωριό, ληστεύει την τράπεζα και προβαίνει σε ένα κάρο άλλες αγριότητες (λεηλασίες, ληστεία τραίνου κλπ), προκαλώντας την επέμβαση των αρχών και των απλών πολιτών.
Σκηνοθεσία: Σαμ Πέκινπα
Παίζουν: Γουίλιαμ Χόλντεν, Έρνεστ Μπόργκναϊν, Ρόμπερτ Ράιαν, Έντμοντ Ο’ Μπράιαν, Γουόρεν Όουτς, Μπεν Τζόνσον και Εμίλιο Φερνάντεζ.
Οι γύπες πετούν χαμηλά (1970 – Two mules for Sister Sara)
Μια ταινία που συγκεντρώνει όλα τα τυπικά θέματα του είδους, όπως ληστεία, βία, Ινδιάνους, το ιππικό που καταφθάνει ως σωτηρία, ένα σαμποτάζ τρένου, μια περιπετειώδη περιπλάνηση στην έρημο, την επανάσταση στο Μεξικό και τελειώνει με μια θεαματική, σχεδόν τελετουργική έκρηξη βίας. Εξαιρετικά φωτογραφημένο φιλμ από τον Μεξικανό Γκάμπριελ Φιγκουερόα και σκηνοθετημένο με αστυνομικό suspense από το σκηνοθέτη Ντον Σίιγκελ των ταινιών με τον Κλιντ Ίστγουντ ως επιθεωρητή Κάλαχαν. Συνολικά, μια ευχάριστη περιπέτεια δοσμένη με λεπτό χιούμορ και αξέχαστες ερμηνείες.
Υπόθεση: Ένας σκληρoτράχηλος πιστολέρο, ο Χόγκαν, διασώζει από σίγουρο βιασμό μια γυναίκα, τη Σάρα. Έκπληκτος, μαθαίνει μετά από λίγο ότι η Σάρα είναι καλόγρια και δέχεται να τη συνοδέψει σε καταυλισμό επαναστατών. Η αλήθεια, όμως, για την ταυτότητα της Σάρα και τις προθέσεις του Χόγκαν είναι πολύ μακριά από αυτό που φαίνεται. Κάποιοι κακοποιοί θέλουν ν' αποκτήσουν έναν χρυσό σταυρό που έχει στην κατοχή της. Το ζευγάρι ξεκινά μια πορεία στην αφιλόξενη έρημο, προκειμένου να γλιτώσει από τους παρανόμους.
Σκηνοθεσία: Ντον Σίγκελ
Παίζουν: Κλιν Ίστγουν, Σίρλεϊ Μακ Λέιν, Μανόλο Φάμπρεγκας, Αλμπέρτο Μορίν
Χορεύοντας με τους λύκους (1990 – Dances with wolves)
Βαδίζει στα χνάρια των επικών γουέστερν του Τζον Φορντ, αλλά με ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία, αφού αναδεικνύει τη φιλία του «Χλωμού Προσώπου» με τους Ερυθρόδερμους. Εκτός από τις μαγευτικές εικόνες της Νότιας Ντακότα, που συνοδεύονται από την ανυπέρβλητη μουσική του Τζον Μπάρι, η ταινία καταφέρνει μέσα από αυτή τη φιλία να στείλει και μηνύματα περιβαλλοντικά. Κέρδισε επτά Όσκαρ μεταξύ των οποίων το Καλύτερης Ταινίας και ήταν η πρώτη ταινία του Κέβιν Κόστνερ ως σκηνοθέτη.
Υπόθεση: Τραυματίας νεαρός ανθυπολοχαγός, μετά τον Εμφύλιο δραπετεύει από το νοσοκομείο με ένα σχεδόν άχρηστο πόδι και φεύγει για την απέραντη έρημο, στα όρια της επικρατείας των λευκών, εκεί που αρχίζουν τα εδάφη των Σιού. Πρώτα θα γίνει φίλος με έναν ετοιμοθάνατο από την πείνα λύκο, τον οποίο θα περιθάλψει, ύστερα θα συναντήσει και θα γίνει φίλος με τους Ινδιάνους Σιού, θα ερωτευτεί μια λευκή κοπέλα που έχουν μαζέψει οι Σιού μετά τη δολοφονία των γονιών της και θα ανακηρυχθεί αδερφός τους. Τέλος θα ηγηθεί της φυλής, όταν θα στραφούν εναντίον τους οι λευκοί.
Σκηνοθεσία: Κέβιν Κόστνερ
Παίζουν: Κέβιν Κόστνερ, Μαίρη Μακ Ντόνελ, Γκράχαμ Γκριν.
Οι ασυγχώρητοι (1992 – Unforgiven)
Μια ταινία που καταδικάζει με τον τρόπο της τα γουέστερν, την αδικαιολόγητη βία, την ηθική της εποχής και την υποκρισία. Μια ελεγειακή ταινία, γύρω από τη ζωή στην άγρια δύση και την έννοια της οικογένειας όπως την έβλεπαν τότε. Κατά τ’ άλλα, ένα τυπικό γουέστερν με κορυφούμενη δράση. Με καταπληκτικές ερμηνείες από μια σειρά μεγάλων σε ηλικία, θα έλεγα, ηθοποιών που υποδύονται ήρωες «υπό απόσυρση», αλλά που δεν θέλουν να το βάλουν κάτω. Άρτια ταινία, η οποία ήταν υποψήφια για 9 Όσκαρ και πήρε 4: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Β’ Αντρικού Ρόλου στον Τζιν Χάκμαν.
Υπόθεση: Πιστολάς, έχει αποσυρθεί και ζει ειρηνικά και φτωχικά ως αγρότης με τα παιδιά του αλλά χωρίς τη γυναίκα του, την οποία βλέπουμε ότι έχει χάσει από την πρώτη σκηνή με βίαιο τρόπο. Όπως σκότωνε κι αυτός παλαιότερα. Ξαφνικά θα μάθει για την επικήρυξη δύο πιστολέρο έναντι 1.000 δολαρίων και θα αναγκαστεί να «επανέλθει», γιατί η οικογένειά του έχει ανάγκη τα χρήματα.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Παίζουν: Κλιντ Ίστγουντ, Τζιν Χάκμαν, Μόργκαν Φρίμαν, Ρίτσαρντ Χάρις
Ο άγραφος νόμος της Δύσης (2003 - Open Range)
Εξαιρετική ταινία του Κέβιν Κόστνερ, στην οποία έχουν θέση όλα τα χαρακτηριστικά του γουέστερν. Πίστη και αφοσίωση μεταξύ φίλων, αντιπαράθεση με τη διεφθαρμένη εξουσία και τους μπράβους της, αλληλεγγύη μεταξύ των απλών ανθρώπων που καταπιέζονται, σταδιακή αύξηση του suspense για μια επερχόμενη μονομαχία, η οποία γίνεται προς το τέλος της ταινίας και είναι συγκλονιστική, ενώ υπάρχει και ένας αναδυόμενος έρωτας μεταξύ του κεντρικού χαρακτήρα (Κέβιν Κόστνερ) και της αδελφής (Ανέτ Μπένινγκ) ενός γιατρού που περιθάλπει την παρέα του. Έξοχη φωτογραφία ανοικτών οριζόντων και υπέροχη μουσική συμπληρώνουν την ομορφιά της ταινίας.
Υπόθεση: Ένας πρώην πιστολέρο, αναγκάζεται να ξαναπιάσει τα όπλα του όταν ο ίδιος και οι σύντροφοί του, ως γελαδάρηδες πλέον, κινδυνεύουν να χάσουν το κοπάδι τους από ένα διεφθαρμένο γαιοκτήμονα και τον σερίφη που φυσικά βοηθάει τον γαιοκτήμονα.
Σκηνοθεσία: Κέβιν Κόστνερ
Παίζουν: Ρόμπερτ Ντιβάλ, Κέβιν Κόστνερ, Ανέτ Μπένινγκ, Ντιέγκο Λούνα, Μάικλ Γκάμπον, Τζέιμς Ρούσο
Αληθινό θράσος (2010 - True grit)
Ριμέικ της ταινίας του 1969 με τον Τζεφ Μπρίτζες στη θέση του Τζόν Γουέιν. Υποψήφια για 10 Όσκαρ η ταινία αυτή των αδελφών Κοέν, οι οποίοι αποδομούν με το δικό τους αμίμητο τρόπο μία πρωτότυπη ιστορία αυτοδικίας, τοποθετημένη στα 1870, αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Καταφέρνουν δε, να φωτίσουν την ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας, Μάτι Ρος, μιας δεκατετράχρονης που θέλει να αποδοθεί δικαιοσύνη για το φόνο του πατέρα της κι αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια της. Μαύρο χιούμορ και δράση συνδυάζονται σ’ αυτή τη σκοτεινή περιπέτεια.
Υπόθεση: Στη μετεμφυλιακή Αμερική του 1870, η 14χρονη Μάτι φτάνει στο Αρκάνσας για να εκδικηθεί τον δολοφόνο του πατέρα της. Μισθώνει γι’ αυτόν το σκοπό τον μονόφθαλμο και μέθυσο ομοσπονδιακό πράκτορα Ρούστερ Κόγκμπερν και μαζί ξεκινούν μια ανορθόδοξη καταδίωξη.
Σκηνοθεσία: Τζόελ και Ίθαν Κοέν
Παίζουν: Τζεφ Μπρίτζες, Ματ Ντέιμον, Χέιλι Στάινφιλντ, Τζος Μπρόλιν, Μπάρι Πέπερ
Τζάνγκο, ο τιμωρός (2012 - Django Unchained)
Το νούμερο ένα σπαγγέτι του 21ου αιώνα. Ο Ταραντίνο λάτρης του παλιού (και cult) σινεμά, έχει γυρίσει αυτή την ταινία εξαιρετική αγάπη και στοργή στο είδος, με αναφορές στο αμερικανικό παραδοσιακό γουέστερν, αλλά και στο ιταλικό σπαγγέτι που το μιμήθηκε. Μαύρο χιούμορ, μπόλικη βία και αίμα που πλημυρίζει την οθόνη, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της ταινίας, η οποία μάλιστα τιμήθηκε με δύο Χρυσές Σφαίρες: Σεναρίου και Β΄ Αντρικού Ρόλου για τον Κριστόφ Βαλτς χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αξιοπρόσεκτες και οι υπόλοιπες ερμηνείες.
Υπόθεση: Διαδραματίζεται δύο χρόνια πριν τον Εμφύλιο Πόλεμο και παρακολουθεί τον σκλάβο Τζάνγκο που έχοντας υποφέρει τα πάνδεινα από τα πρώην αφεντικά του, συναντά τον Γερμανό κυνηγό επικηρυγμένων Δρ. Σουλτζ. Ο Σουλτζ ακολουθεί τα ίχνη των φονικών αδελφών Μπριτλ και μόνο ο Τζάνγκο μπορεί να τον οδηγήσει σε αυτούς. O ανορθόδοξος Σουλτζ γίνεται το νέο αφεντικό του Τζάνγκο με την υπόσχεση ότι θα τον ελευθερώσει, με το που θα συλλάβουν τους αδελφούς Μπριτλ. Αφού πετύχουν το σκοπό τους, οι δύο μαζί ως συνεταίροι αποφασίζουν να αναζητήσουν τη γυναίκα του Τζάνγκο, η οποία είναι σκλάβα σε μια φυτεία του Νότου.
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο.
Παίζουν: Τζέιμι Φοξ, Κριστόφ Βαλτζ, Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Κέρι Ουάσινγκτον, Σάμιουελ Τζάκσον
Μέχρι το τέλος (2014 – The homesman)
Μετά τις «Τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα» ο Τόμι Λι Τζόουνς, μας χαρίζει ένα γουέστερν με ευαισθησία και γυναικεία ματιά πάνω στην Άγρια Δύση και τυλίγοντας με μαύρο χιούμορ (φυσικές και ψυχολογικές) συγκρούσεις που εξελίσσονται απολύτως δραματικά, προσεγγίζει με πρωτότυπο, ρεαλιστικό και αντισυμβατικό τρόπο το κλασικό γουέστερν. Ταυτόχρονα, εντυπωσιάζει με τη γλυκόπικρη αναβίωση του απάνθρωπα ηρωικού κόσμου της Άγριας Δύσης και δημιουργεί δύο γήινους χαρακτήρες που συγκινούν χαμένοι μέσα στις αντιφάσεις τους.
Υπόθεση: Στη Νεμπράσκα της δεκαετίας του 1850 μια μοναχική, αλλά δυναμική γυναίκα σώζει έναν αναξιόπιστο λιποτάκτη από την αγχόνη, αναγκάζοντάς τον να τη συνοδεύσει σε ένα εκκλησιαστικό ίδρυμα της Άιοβα, όπου θέλει να μεταφέρει τρεις γυναίκες που έχουν χάσει τα λογικά τους.
Σκηνοθεσία: Τόμι Λι Τζόουνς
Παίζουν: Τόμι Λι Τζόουνς, Χίλαρι Σουάνκ, Μέριλ Στριπ, Τζέιμς Σπέιντερ
Οι μισητοί οκτώ (2015 – The hateful eight)
Στον κλειστό χώρο, ενός καταλύματος για περαστικούς και κάτω από τον συνεχή ήχο μιας χιονοθύελλας που λυσσομανάει απ’ έξω, ο Ταραντίνο, έχοντας στη διάθεσή του οκτώ άριστους ηθοποιούς (και τη μουσική του άριστου Ένιο Μορικόνε), καταφέρνει -σε τρεις ώρες- να μιλήσει για όλα στις σωστές δόσεις: εμφύλιο, ρατσισμό, απληστία, τυχοδιωκτισμό και μάλιστα με τη σωστή ποσότητα μακάβριου χιούμορ, βίας, αίματος και τραγικής ειρωνείας. Όπως αρμόζει στους προγόνους του αμερικανικού ονείρου. Όσο για το σενάριο: χωρισμένο σε κεφάλαια, με τα κατάλληλα πισωγυρίσματα στο χρόνο και τις ανατροπές, καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τέλους.
Υπόθεση: Στο μετεμφυλιακό Γουαϊόμινγκ ένας κυνηγός επικηρυγμένων και η γυναίκα που έχει συλλάβει βρίσκουν καταφύγιο σε μια απομονωμένη καλύβα μέσα στα χιόνια. Μαζί με άλλους επτά παράξενους χαρακτήρες συνθέτουν μια ετερόκλητη ομάδα γεμάτη μυστικά, ψέματα και ύποπτα κίνητρα.
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Παίζουν: Σάμιουελ Λ.Τζάκσον, Κερτ Ράσελ, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Τιμ Ροθ, Κερτ Ράσελ, Μάικλ Μάντσεν, Μπρους Ντερν
Τσεκούρι από κόκκαλο (2015 - Bone Tomahawk)
Ίσως το πρώτο γουέστερν-φρίκης, γυρισμένο με μαεστρία ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον με μια αγωνία κορυφούμενη, αλλά και με σκηνές που σου σηκώνουν την τρίχα. Από την πρώτη σκηνή, που βλέπεις ένα μούτρο να προσπαθεί να σφάξει σαν κοτόπουλο κάποιον και να μη τα καταφέρνει και ο σύντροφός να του εξηγεί με απάθεια και βρετανική ψυχραιμία, πώς να κόβει τις χορδές του λαιμού και ειδικά τις φωνητικές για να μη φωνάζει το θύμα, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με μια σκληρή -και με μαύρο χιούμορ- ταινία.
Το γουέστερν «Μισητοί οκτώ» του Κουέντιν Ταραντίνο είναι τηλεοπτική ταινία για την παιδική ζώνη, μπροστά σ’ αυτό το γουέστερν-φρίκης του πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Σ. Κρεγκ Ζάχλερ.
Υπόθεση: Η περιπέτεια μιας ομάδας τεσσάρων αντρών με επικεφαλής το σερίφη, που διασχίζει μια γήινη κόλαση για να βρει τους ινδιάνους-κανίβαλους που ζουν ως τρωγλοδύτες σε απάτητες σπηλιές και να σώσουν τη γυναίκα ενός ράντσερ, ο οποίος μάλιστα έχει το πόδι του σε νάρθηκα και δυσκολεύει την αναζήτηση.
Σκηνοθεσία: Σ. Κρεγκ Ζάχλερ
Παίζουν: Κερτ Ράσελ, Πάτρικ Γουίλσον, Μάθιου Φοξ, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Λίλι Σίμονς, Ντέιβιντ Αρκέτ
Η επιστροφή (2015 - The revenant)
Η αληθινή ιστορία του Χιου Γκλας, ενός σκληροτράχηλου ιχνηλάτη και παγιδευτή, που το 1823 στις ΗΠΑ, εργάζεται για λογαριασμό μιας γουνεμπορικής εταιρείας στα Βραχώδη Όρη και έρχεται αντιμέτωπος: πρώτα, με την προδοσία ενός «συναδέλφου» του, ύστερα με μια αρκούδα και στη συνέχεια με τους ντόπιους ερυθρόδερμους και άλλους κυνηγούς. Η ιστορία αυτή γίνεται στα χέρια του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιαρίτου, το απόλυτο κινηματογραφικό έπος, από τα λίγα γουέστερν που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Ίσως το μοναδικό. Σε πρώτο επίπεδο, η ταινία είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη θέληση και τα όριά της, σε δεύτερο μια ιστορία προδοσίας και εκδίκησης και ακολουθούν η εξήγηση της απαρχής του «αμερικανικού ονείρου», της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της καταστροφής του περιβάλλοντος. Με φόντο δε αυτά, αναδεικνύονται συναισθήματα όπως, η αφοσίωση στην οικογένεια, η πίστη στον Πλάστη και σε αξίες, ιδανικά, παραδόσεις. Ο σεβασμός προς το περιβάλλον, τη φύση και τα πλάσματά της και η αρμονική με αυτά συμβίωση, η αλληλεγγύη και ο αλτρουισμός.
Υπόθεση: Βαθιά στην αχαρτογράφητη, άγρια φύση της Αμερικής, o κυνηγός Χιου Γκλας βρίσκεται βαριά τραυματισμένος και εγκαταλελειμμένος από ένα μέλος της ομάδας του, τον προδότη Τζον Φιτζέραλντ. Με ακλόνητη θέληση ως μοναδικό όπλο απέναντι στους κινδύνους, ο Γκλας περιπλανιέται σε ένα φοβερά εχθρικό περιβάλλον, μέσα στον αδίστακτο χειμώνα και περιτριγυρισμένος από εχθρικές φυλές, σε μια αδιάκοπη περιπέτεια αναζήτησης και επιβίωσης. Στόχος του: η εκδίκηση εναντίον του Φιτζέραλντ.
Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ινιαρίτου
Παίζουν: Τομ Χάρντι, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Ντόμναλ Γκλίσον, Ουίλ Πούλτερ, Λούκας Χάας, Πολ Άντερσον
Και οι επτά ήσαν υπέροχοι (2016 – The magnificent seven)
Ο Αντουάν Φουκουά μας χαρίζει με απόλυτο σεβασμό στο είδος, ένα γουέστερν που συνδυάζει το αρχέτυπο, παραδοσιακό στυλ του Τζον Φορντ, το στυλιστικό ύφος του Σέρτζιο Λεόνε και το νεωτεριστικό πνεύμα του Κουέντιν Ταραντίνο. Δεν θα έλεγα ότι είναι remake της ομότιτλης ταινίας του Τζον Στάρτζες (1960), που και εκείνη ήταν εμπνευσμένη από σενάριο του Ακίρα Κουροσάβα (Οι επτά Σαμουράι). Οι «επτά υπέροχοι» του Φουκουά είναι μια νέα οπτική της ιστορίας, στην οποία το σενάριο δεν θέλει τους αδύναμους και φιλειρηνικούς χωρικούς να ληστεύονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα από μια αδίστακτη συμμορία, αλλά να δέχονται τελεσίγραφο από έναν μεγαλοβιομήχανο της εποχής (ο Πίτερ Σάρσγκαρντ παραδίδει μαθήματα αδίστακτου καπιταλισμού με απίστευτα κυνικό ύφος), ο οποίος θέλει να αγοράσει σε εξευτελιστική τιμή όλο το χωριό για την επέκταση του ορυχείου χρυσού που έχει δημιουργήσει εκεί κοντά. Σφιχτή σκηνοθεσία, κοφτό μοντάζ, μουσική επηρεασμένη από τον Μορικόνε και φοβερές ερμηνείες αναδεικνύουν την ταινία ως το καλύτερο γουέστερν μέχρι σήμερα.
Υπόθεση: Με την πόλη του Rose Creek κάτω από τον σκοτεινό έλεγχο του Bartholomew Boge, οι απελπισμένοι κάτοικοι ζητούν βοήθεια από επτά κακοποιούς, κυνηγούς κεφαλών, απατεώνες και οπλισμένους άνδρες. Όσο η πόλη προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση που έρχεται, η ομάδα των επτά μοιάζει να πολεμάει για κάτι περισσότερο από τα χρήματα.
Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά
Παίζουν: Κρις Πρατ, Χέιλι Μπένετ, Βίνσεντ Ντονόφριο, Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ίθαν Χοκ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Μπουνγκ-Χουν Λι, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο, Μάρτιν Σένσμεϊερ
Και οι επτά ήσαν υπέροχοι (2016 – The magnificent seven)
Υπόθεση: Με την πόλη του Rose Creek κάτω από τον σκοτεινό έλεγχο του Bartholomew Boge, οι απελπισμένοι κάτοικοι ζητούν βοήθεια από επτά κακοποιούς, κυνηγούς κεφαλών, απατεώνες και οπλισμένους άνδρες. Όσο η πόλη προετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση που έρχεται, η ομάδα των επτά μοιάζει να πολεμάει για κάτι περισσότερο από τα χρήματα.
Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά
Παίζουν: Κρις Πρατ, Χέιλι Μπένετ, Βίνσεντ Ντονόφριο, Ντένζελ Ουάσινγκτον, Ίθαν Χοκ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Μπουνγκ-Χουν Λι, Μανουέλ Γκαρσία-Ρούλφο, Μάρτιν Σένσμεϊερ
(Η φωτο από το Google-Εικόνες)
Μαρούσι - Ιούνιος 2017
Μαρούσι - Ιούνιος 2017