Είδος: Θρίλερ, Δράμα
Σκηνοθεσία: Γιαν Γκοζλάν
Πρωταγωνιστούν: Πιέρ Νινέ, Αν Ζιραρντό, Τιμπό Βενσόν
Προβάλλεται από 6/10/16
Σύνοψη: Ο Ματιέ είναι ένας νεαρός επίδοξος συγγραφέας, που όσο αναζητά την έμπνευση κάνει περιστασιακές δουλειές. Καθώς οι ιδέες του έχουν στερέψει, όταν θα βρει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που κάποιος άλλος έχει γράψει, την οικειοποιείται αμέσως, την δημοσιεύει ως δική του και εκτοξεύεται στην συγγραφική διασημότητα. Ο Ματιέ παντρεύεται την γοητευτική Αλίς και περνάει τον περισσότερο χρόνο στην παραθαλάσσια βίλα των γονιών της στην Côte d’ Azur ψάχνοντας το θέμα του επόμενου βιβλίου του. Όμως κάποιος γνωρίζει τι έχει συμβεί... (Διανομή: Filmtrade)
Κριτική: Με το που ξεκινά η ταινία και βλέπεις τον επίδοξο συγγραφέα να μελετά το εγχειρίδιο του Στίβεν Κινγκ «περί συγγραφής», το οποίο μεταξύ άλλων προτείνει στους νέους συγγραφείς να γράφουν 2.500 περίπου λέξεις την ημέρα, αντιλαμβάνεσαι ότι ο νεαρός Ματιέ, είναι νέος της γενιάς «εύκολου και γρήγορου χρήματος». Αυτό το δείχνει πολύ σύντομα και από τον εκνευρισμό του, όταν τηλεφωνεί στον εκδοτικό οίκο και ζητάει λεπτομερείς εξηγήσεις για την απόρριψη εκ μέρους του εκδότη, κάποιου χειρόγραφου που του είχε στείλει.
Η συνέχεια αποδεικνύει ότι ο νεαρός Ματιέ πραγματικά είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να πετύχει και γρήγορα μάλιστα. Και τα κάνει. Θα αντιγράψει. Θα κερδίσει και την καρδιά της διανοούμενης κόρης μιας μεγαλοαστικής οικογενείας. Παρόλο δε, που έχει ως ίνδαλμά του τον Στίβεν Κινγκ, θα συμπεριφερθεί σαν ήρωας της Πατρίτσια Χάισμιθ.
Η ειρωνεία της ταινίας (διότι το σενάριο βασίζεται στην ειρωνεία όπως υποδηλώνει και ο αρχικός τίτλος «Ένας ιδανικός άντρας»), βρίσκεται στο γεγονός ότι ο νεαρός Ματιέ είναι τόσο άπειρος, που ενώ έχει ιδέες τις οποίες θα μπορούσε να μετατρέψει σε μυθιστόρημα, δεν έχει την έμπνευση να τις αξιοποιήσει, διότι είναι δέσμιος του αρχικού του ψέματος, που τον οδηγεί σε έναν επώδυνο φαύλο κύκλο με ένα προδιαγεγραμμένο φινάλε. Ένα φινάλε, που επιβεβαιώνει το στοιχείο της ειρωνείας.
Παρόλο που η ιδέα του σεναρίου είναι καλή, σκηνοθετικά η ταινία είναι άνιση και ελάχιστα απέχει από το να χαρακτηρισθεί ως «μαύρη κωμωδία». Τόσο από τον τρόπο που ερμηνεύει τον Ματιέ ο Πιέρ