Είδος: Μυστηρίου / Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ
Παίζουν: Τομ Χανκς, Φελίσιτι Τζόουνς, Μπεν Φόστερ, Ίρφαν Καν, Ομάρ Σι, Σισέ Μπαμπέτ Κνούντσεν
Προβάλλεται από 13/10/16
Περίληψη: Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον ξυπνάει σε ένα ιταλικό νοσοκομείο με αμνησία και πρέπει μαζί με τη Σιένα, μια γιατρό που ελπίζει να τον βοηθήσει να ανακτήσει τη μνήμη του, να ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου διασχίζοντας την Ευρώπη, ενάντια σε μια θανάσιμη συνομωσία, που θέλει να μετατρέψει τον πλανήτη σε Κόλαση.
(Διανομή: Feelgood Entertainment)
Κριτική: Μια από τα ίδια. Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκτον αφού έχει συνέλθει από μια προσωρινή αμνησία, βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια του φιλμ υπό συνεχή καταδίωξη από διαφορετικούς διώκτες, χωρίς να γνωρίζει ποιους να εμπιστευθεί και ποιους να αποφύγει.
Οι γρίφοι επαναλαμβάνονται όπως και στις δυο προηγούμενες περιπέτειες («Κώδικας Ντα Βίτσι» και «Illuminatti: Άγγελοι και δαίμονες») και το μόνο που αλλάζει είναι η φύση του κινδύνου. Ο καθηγητής αυτή τη φορά αναμειγνύεται σε θέματα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και φροντίζει να μην πετύχουν τα σχέδια μιας οργάνωσης που προσπαθεί, με την εξάπλωση ενός ιού, να μετατρέψει τη γη σε κόλαση.
Σενάριο τυποποιημένο στα μέτρα του κεντρικού ήρωα και δράση ανάλογη, με ανατροπές που όμως είναι προβλέψιμες. Εάν δεν ήταν στη μέση η ερμηνεία του Τομ Χανκς και εάν ο σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ δεν ήταν καλός στο θέμα της σφιχτοδεμένης σκηνοθεσίας και της σωστής χορογραφίας των σκηνών δράσης (συμβάλλει και το κοφτό μοντάζ), αμφιβάλλω εάν θα αντέχαμε την ταινία μέχρι τη μέση.
Σε γενικές γραμμές είναι καλή η ταινία χάρη και στο γεγονός ότι η υπόθεση διαδραματίζεται σε περιοχές με… τουριστικό ενδιαφέρον.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι οι τελευταίες σκηνές της, διαδραματίζονται σε ένα μοναδικό μέρος της Κωνσταντινούπολης: στην υπόγεια βασιλική δεξαμενή (Basilica Cistern) των Βυζαντινών, που βρίσκεται στο άκρο του Ιπποδρόμου, μεταξύ της Αγίας Σοφίας και ανακτόρου Τοπ Καπί. Ένας χώρος που αποκαταστάθηκε το 1984 και η εκπληκτική ακουστική του, έχει ως αποτέλεσμα να διοργανώνονται εκεί συναυλίες κλασικής μουσικής. Για την ιστορία, επίσης, αναφέρεται ότι ο κινηματογραφικός φακός κατέβηκε εκεί για πρώτη φορά το 1963 -μετά από ειδική άδεια- χάρη της δεύτερης ταινίας του Τζέιμς Μποντ, «Από τη Ρωσία με αγάπη».