Η «Νυχτερινή βάρδια» (The Night Manager) του Τζον Λε Καρέ γραμμένο το 1993, αφορά σ’ έναν άνθρωπο, τον Τζόναθαν Πάιν, ο οποίος από το πρώτο κεφάλαιο εμφανίζεται ως «νυχτερινός διευθυντής» ενός ξενοδοχείου της Ζυρίχης, το οποίο παρ’ όλες τις κρίσεις, οικονομικές ή πολιτικές συνεχίζει να έχει τους σταθερούς πελάτες του από όλους τους χώρους που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το υπερβολικό χρήμα, ανεξαρτήτως της προέλευσής του.
Ο Πάιν έχει ένα «βεβαρημένο παρελθόν», που θα τον οδηγήσει σε μια απίστευτη, αλλά αναμενόμενη γι’ αυτόν περιπέτεια. Εκπαιδευμένος να ζει επικίνδυνα, έχει αναλάβει από το «Σπίτι στο Ποτάμι» (ΜΙ6) να διεισδύσει στον κόσμο του Ρίτσαρντ Ρόπερ, ενός φαινομενικά κοσμοπολίτη «καλοπερασάκια», ο οποίος στο βάθος συναλλάσσεται με βαρόνους ναρκωτικών και εμπόρους όπλων.
Η υπηρεσία, που του αναθέτει αυτή τη δουλειά δια μέσου του προϊσταμένου του κύριου Μπερ, του δημιουργεί και το κατάλληλο background που θα τον βοηθήσει να πλησιάσει το στόχο του (νέο όνομα, νέο παρελθόν και στημένες καταστάσεις για το πλησίασμα). Όλα αυτά ο αναγνώστης του Λε Καρέ τα μαθαίνει ενώ η ιστορία εξελίσσεται στο παρόν και ο Πάιν ανασύρει από τη μνήμη του καταστάσεις που έχουν προηγηθεί, από τις οποίες μερικές είναι προσωπικές και αρκετά βασανιστικές.
Ο Λε Καρέ, μάστορας στην αφήγηση, καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και κλιμακώνει τη δράση –και τις αποκαλύψεις του- προς το τέλος του βιβλίου και αφού ο ήρωάς του τραβάει τα πάνδεινα.
Το επιπλέον ενδιαφέρον του βιβλίου αυτού (όταν πρωτοκυκλοφόρησε -πάλι από τις εκδόσεις Bell- υπήρξε best seller και στην Ελλάδα), το οποίο στις αρχές του 2016 βγήκε στην τηλεόραση του BBC ως σήριαλ έξι ωριαίων επεισοδίων, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο συγγραφέας έχει προσθέσει ένα κεφάλαιο στο τέλος με τίτλο «Περί Βιβλίων και Ταινιών».
Στο κεφάλαιο αυτό σχολιάζει, τον τρόπο με τον οποίο τα βιβλία του, απεικονίσθηκαν στον κινηματογράφο, τις σχέσεις του με παραγωγούς, σεναριογράφους και ηθοποιούς και φτάνει μέχρι το The Night Manager, που έγινε σήριαλ από τη Δανή σκηνοθέτρια Σουζάνε Μπίερ (Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2011 για το «Ίσως, Αύριο») με πρωταγωνιστή τον Τομ Χίντλστον (στο ρόλο του «οξυδερκή παρατηρητή» Τζόναθαν Πάιν), τον Χιου Λόρι (στο ρόλο του «εκλεπτυσμένου μοχθηρού» Ρίτσαρντ Ρόπερ) και την Ολίβια Κόλμαν (στο ρόλο της «κυρίας Μπερ», αφού έτσι έκριναν καλύτερα οι παραγωγοί του σήριαλ), για να αποφανθεί ότι η σκηνοθέτρια Σουζάνε Μπίερ τονίζει τη δραματική διάσταση του βιβλίου του εντοπίζοντας στοιχεία που εκείνος δεν είχε αντιληφθεί, όπως και εκείνος στο έργο της, εντόπισε στοιχεία που ίσως δεν είχε αντιληφθεί εκείνη.
Ο Τζον Λε Καρέ και σ’ αυτό το μυθιστόρημα, δεν γράφει απλά μια ιστορία κατασκοπίας, αλλά περιγράφει ως εξαιρετικός λογοτέχνης κρίσιμα θέματα της σύγχρονης εποχής (σαν να «τα έχει ζήσει από μέσα») με ήρωες που ξεπηδούν από τη σύγχρονη διεθνή ειδησεογραφία. Α, και για όσους ενδιαφέρονται: στην ιστορία παρεμβάλλεται και ένας χαρακτήρας ελληνικής καταγωγής, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή της