Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Νιμά Τζαβιντί
Παίζουν: Ροσάνακ Γκεραμί, Μάνι Χαγκίγκι, Νεγκάρ Τζαβαχεριάν, Βίντα Τζαβάν, Ελχάμ Κόρντα, Πεϊμάν Μοααντί, Αλιρέζα Οστάντι, Σιρίν Γιαζντανμπάκσι
TRAILER
TRAILER
Προβάλλεται από 19/5/16
Υπόθεση: Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού ζευγαριού, πριν αναχωρήσουν για τη Μελβούρνη όπου θα συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ωστόσο, λίγες ώρες πριν από την αναχώρηση της πτήσης τους, ακούσια συμμετέχουν σε ένα τραγικό γεγονός (Διανομή: FEELGOOD)
Κριτική: Με ένα καταπληκτικό σενάριο, με μια σφιχτή σκηνοθεσία και ένα κοφτό μοντάζ, που σε καθηλώνουν και με δύο εκπληκτικές ερμηνείες που σε συγκλονίζουν, αυτή η ταινία από το Ιράν, κατατάσσεται στα αριστουργήματα.
Γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε ένα διαμέρισμα, που αδειάζει από έπιπλα σιγά–σιγά, επειδή ένα ζευγάρι ετοιμάζεται να μεταναστεύσει στη Μελβούρνη και με μια πλειάδα ηθοποιών που μπαινοβγαίνουν σ’ αυτό για διαφορετικούς λόγους, αυτή η ταινία μπορεί να θεωρηθεί ως case study σε ελληνικές σχολές κινηματογράφου, για το πώς μπορείς να κάνεις «πραγματικό κινηματογράφο» με χαμηλό προϋπολογισμό.
Οι δύο νεαροί ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί. Τα βλέμματά τους, οι κινήσεις του σώματός τους, όλα συμβάλλουν στο στήσιμο μιας ατμόσφαιρας, που πιέζει τα συναισθήματα του θεατή, τα οποία από την πρώτη στιγμή μπαίνουν σε δοκιμασία.
Η ταινία δεν είναι απλώς μια ιστορία ενός τραγικού περιστατικού. Δεν είναι μόνον η απερισκεψία της κοπέλας, που λίγη ώρα πριν την αναχώρηση για το εξωτερικό, δέχεται να κρατήσει το μωρό μιας γειτόνισσας, άγνωστης ουσιαστικά. Ούτε είναι η απερισκεψία του συντρόφου της, που θα αρχίσει να πέφτει από το ένα ψέμα στο άλλο (έτσι γίνεται συνήθως). Είναι ο τρόπος που λειτουργεί η κοινωνία στο Ιράν, με έντονα χαρακτηριστικά, την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη, αλλά και την ανασφάλεια των νεαρών ανθρώπων που ονειρεύονται κάτι καλύτερο και θέλουν να ξεφύγουν, καθώς και την απόλυτη κυριαρχία της αντρικής άποψης.
Ο σκηνοθέτης κινεί την κάμερα μέσα στο διαμέρισμα, με τρόπο που δεν δίνει περιθώρια στο θεατή να αναπνεύσει, ο οποίος θεατής περιμένει το αντρόγυνο να ανοίξει κάποια μπαλκονόπορτα να πάρει αέρα. Συμπάσχει μαζί τους. Ανακουφίζεται όταν ο νεαρός βάζει κάτω από τη βρύση το κεφάλι του για να ρίξει λίγο νερό στο σβέρκο του. Είναι δύσκολες οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει, όταν έχει ετοιμάσει τις βαλίτσες του, αλλά ένα τραγικό συμβάν τον καθυστερεί και δεν του επιτρέπει να φύγει ήρεμος με την κοπέλα του και χωρίς τύψεις. Εν τω μεταξύ, κόσμος πάει και έρχεται. Ο πατέρας, που άφησε το μωρό «για λίγο». Συγγενείς και φίλοι που έρχονται για αποχαιρετισμό, ο ενεχυροδανειστής που έρχεται να πάρει τα έπιπλα με τους βοηθούς… Η νταντά του μωρού. Είναι και οι ήχοι που σε ξαφνιάζουν, τα τηλέφωνα που χτυπούν, τα χτυπήματα στην πόρτα, το κουδούνι της κάτω εισόδου.
Όλα συμβάλλουν σε ένα σπάσιμο νεύρων -και όχι μόνον των δύο πρωταγωνιστών- και μια διαρκής αβεβαιότητα από τις συνθήκες που διαρκώς μεταβάλλονται. Αλλά δεν θα σας πω και το τέλος…
(Κριτική μου στο myfilm.gr)