Υπόθεση: Δύο αγόρια, που μόλις έχουν αλλάξει σχολικό περιβάλλον,
γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού, βίας και εξευτελισμού από τους συμμαθητές
τους, αποφασίζουν να εκδικηθούν αυτοαποκαλούμενοι «ήρωες του κακού» Στο δρόμο
τους, προς την περιθωριοποίηση συναντούν και τη Σαρίτα και έτσι συμπληρώνεται
ένα τρίγωνο βίαιο, ερωτικό και παραβατικό.
Σκηνοθεσία: Ζόε Μπεριατούα
Παίζουν: Χόρχε Κλεμέντε, Μπεατρίζ Μεντίνα, Εμίλιο Παλάτσος, Ολίβια Μπαγκλίβι, Νάτσο Κορονάντο, Μακαρένα Γκόμεζ
Προβάλλεται από 21/1/16 (Διανομή Weird Wave)
Κριτική: Ουσιαστικά πρόκειται για μια ταινία για το τέλος της
αθωότητας και το βίαιο πέρασμα στην ενηλικίωση, με τη ματιά ενός νέου και
φέρελπι, όπως φαίνεται, σκηνοθέτη, ο οποίος στην πρώτη του αυτή ταινία,
καταγράφει τον φαύλο κύκλο της βίας και διερευνά με τόλμη τις «ανεξήγητες»
εξάρσεις της εφηβικής εγκληματικότητας. Ή μήπως εξηγούνται από το γεγονός ότι
απουσιάζει το ενδιαφέρον των γονιών, οι οποίοι δεν εμφανίζονται πουθενά σ’ αυτό
το φιλμ;
Η ταινία μου θύμισε έντονα «Κουρδιστό Πορτοκάλι», του Κιούμπρικ και
όχι μόνον επειδή αρκετά πλάνα κάνουν φανερές τις αναφορές τους σ’ αυτό.
Οι νεαροί ηθοποιοί, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε σκηνές
ανεμελιάς, αποφασιστικότητας, έρωτα και εκδικητικότητας σε ένα περιβάλλον
τελείως αφιλόξενο για τα παιδιά που υποδύονται, όπως παρουσιάζεται σε όλα τα
πλάνα του φιλμ, όπου επικρατούν μιζέρια και ερήμωση. Η δε παραβατικότητά τους,
«δικαιολογείται» από την κλασική ατάκα, που ακούγεται από τον ένα πρωταγωνιστή:
«Είναι πολλοί γύρω μας που τους αξίζει ένα χέρι ξύλο και που όλος ο κόσμος το
σκέφτεται, αλλά δεν το κάνει. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχουν κοχόνες». Με αυτή
τη δικαιολογία τα τρία παιδιά ξεσπούν βίαια σε οποιονδήποτε βρεθεί μπροστά
τους.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)