Υπόθεση: Ο 17χρονος Κουέντιν Τζέικομπσον είναι έξυπνος, αφοσιωμένος φίλος και ρομαντική ψυχή. Πιστεύει ότι σε όλους αντιστοιχεί ένα θαύμα – το δικό του ήρθε πριν οκτώ χρόνια, με τη μορφή της γειτόνισσας Μάργκο. Η Μάργκο ήταν πάντα περιπετειώδης τύπος, ο Κουέντιν, καθόλου. Έτσι, σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν. Ένα βράδυ, όμως, λίγες εβδομάδες πριν την αποφοίτησή τους, η Μάργκο εμφανίζεται στο παράθυρο του Κουέντιν για να τον οδηγήσει σε μια ολονύχτια μυστική αποστολή, που ο Κουέντιν ερμηνεύει ως την αρχή μιας νέας φιλίας (ή μήπως κάτι παραπάνω;) ανάμεσα στον ίδιο και την αδελφή ψυχή του.
Κριτική: Ξεκινάει σαν νεανική κολεγιακή κωμωδία. Ζήλιες και έρωτες στο κολέγιο και φάρσες μεταξύ των συμμαθητών, ενώ βρίσκεται εν όψει ο τελευταίος χορός, κατά τη διάρκεια του οποίου θα αναδειχθούν τα πιθανά μελλοντικά ζευγάρια.
Στη συνέχεια, ο 17χρονος Κουέντιν, έξυπνος, ρομαντικός και ευαίσθητος παρασύρεται από τη συνομήλική του Μάργκο, μια τολμηρή και ανεξάρτητη από τη φύση της κοπέλα, να τη βοηθήσει σε ένα σχέδιο να εκδικηθεί όσους νομίζει ότι την ενόχλησαν. Ένα παιχνίδι, στο οποίο ο Κουέντιν δεν θα συμμετείχε εάν δεν ήταν κρυφά ερωτευμένος μαζί της. Η ταινία έχει ξεφύγει από το νεανικό σχολικό, πλούσιο σε χρώματα και αισιοδοξία πλαίσιο και εισέρχεται στο χώρο του ανεξερεύνητου, ίσως και επικίνδυνου μυαλού της Μάργκο. Ο ερωτευμένος και συντηρητικός Κουέντιν, χαλαρώνει, απελευθερώνεται από το συντηρητισμό του και τη βοηθάει στα σκληρά νυχτερινά, εφηβικά της παιχνίδια, που αγγίζουν τα όρια του κακουργήματος. Ο έρωτας, βλέπεις.
Όταν τα παιχνίδια της Μάργκο, με τη βοήθεια του Κουέντιν φτάνουν στο τέλος τους και ενώ εκείνος νομίζει ότι έχει κερδίσει μια θέση στην καρδιά της, εκείνη εξαφανίζεται. Μυστηριωδώς. Αφήνει όμως κάποια στοιχεία πίσω της, ώστε κάποιο επίμονο μυαλό να την αναζητήσει.
Έτσι, η ταινία παίρνει την τελική μορφή της. Γίνεται μια ταινία δρόμου, στην οποία ο Κουέντιν και οι φίλοι του, αρχίζουν να αναζητούν το εξαφανισμένο κορίτσι έξω και από τα όρια της πολιτείας που μεγάλωσαν. Μετατρέπεται σε ταινία αναζήτησης και ωρίμανσης, οι ήρωες της οποίας δοκιμάζουν τα συναισθήματά τους, τις αντοχές της φιλίας τους και τις αντιδράσεις τους στο καινούργιο.
Τελικά ο θεατής δεν χάνει το ενδιαφέρον του και στα τρία μέρη της ταινίας. Οι νεαροί ηθοποιοί δεν τον διαψεύδουν και το σενάριο είναι πλήρες. Πρέπει να αναφέρω, πως με τράβηξε το γεγονός ότι βασίστηκε σε μυθιστόρημα του Τζον Γκριν (πάνω σε άλλο μυθιστόρημα του οποίου είχε βασιστεί και η ταινία «Το λάθος αστέρι»).
Για τον Τζον Γκριν, οι «Χάρτινες Πόλεις» έχουν να κάνουν με το βαθύτερο νόημα της φιλίας, με το να μαθαίνεις μεγαλώνοντας να εκτιμάς την πολυπλοκότητα των ανθρώπων, πέρα από τις αρχικές εντυπώσεις. Ενώ ο όρος «χάρτινες πόλεις», αφορά ανύπαρκτες πόλεις που ζωγραφίζονται (ως κουκίδα) σε χάρτες από τους εκδότες χαρτών, ώστε αν αντιγραφούν, να μπορούν οι εκδότες να αποδείξουν ότι ο χάρτης είναι δικός τους. Συνήθως, τοποθετούνται σε μεγάλα σταυροδρόμια. Σαν κι αυτά της ζωής…
Του Τζέικ Σράιερ
Με τους Κάρα Ντελεβίν, Νατ Γουλφ, Χάλστον Σέιτζ, Κάρα Μπουόνο, Κέιτλιν Κάρβερ, Όστιν Έιμπραμς
Προβάλλεται από 23/7/15