.jpg)
Υπόθεση: Η ζωή ενός 11χρονου
Τσετσένου πρόσφυγα που ζει στη Βιέννη αναστατώνεται όταν ένας φίλος του
αποθανόντος πατέρα του εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά του.
Κριτική: Ένας εκφραστικός
μικρός, μέσα από το φαινομενικά ανέκφραστο πρόσωπό του, που κρύβει όμως όλη τη
δυσπιστία απέναντι στην κοινωνία που τον φιλοξενεί, είναι όλο κι όλο το φιλμ
της Σουνταμπέ Μοντετζάι.
Προσπάθησα, μάλιστα, να
παραβλέψω τον «ευγενικό» τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μετανάστες, από
την «ευγενική» γραφειοκρατία της Αυστρίας (μιλάμε για προάστια της Βιέννης, ε;)
και ευτυχώς, που ο μικρός μιλάει Γερμανικά και με αυτό κολακεύει τους ντόπιους,
ενώ παράλληλα καταφέρνει να συνεννοείται και να «παίζει» διερμηνεύοντας τους
διαλόγους, έτσι ώστε να μη στεναχωρεί τη μητέρα του.
Δεν φτάνει δε, που ο μικρός
(και θεωρούμενος μεγάλος κατά τα έθιμα των Τσετσένων) έχει να αντιμετωπίσει τον
κόσμο γύρω του, έχει και τον Ίσα, που μπαίνει στη ζωή του και φαίνεται να
συμπαθεί τη μητέρα του και προσπαθεί να τον συμβουλεύει σα να ήταν πατέρας του.
Άλλο ένα πρόβλημα, που πάει να επιλυθεί προβλέψιμα. Όπως επιλύονται οι σχέσεις
των υπομονετικών μεγάλων, με τους ανυπόμονους, ζωηρούς και αντιδραστικούς στο
σινεμά.
Και εκεί που έχεις αρχίσει να
σκέφτεσαι «Τι γίνεται ρε παιδιά; Γιατί όλο αυτό; Είναι τελικά καθαρματάκι ο
μικρός; Ή μήπως η άτιμη κοινωνία που τον φιλοξενεί τον σπρώχνει σε κακές συνήθειες;».
Εκεί λοιπόν που το σκέφτεσαι, τελειώνει η ταινία.
Και σου μένει, η γλυκιά και
ταυτόχρονα αντιπαθητική (για τις ανάγκες του ρόλου) φυσιογνωμία του μικρού
Ραμαζάν Μιχαΐλοφ.
Σκηνοθεσία της Σουνταμπέ Μορτετζάι
Με τους: Ραμαζάν Μιχαίλοφ,
Ασλάν Ελμπιέφ, Κέντα Γκατζίεβα
Προβάλλεται από 14/5/15