Αν και γεμάτο «μαύρες σκέψεις», το
μυθιστόρημα «Μαύρη Αυγή» του Θ. Δραγούμη που τελείωσα πρόσφατα και αποτελεί το δεύτερο της τριλογίας του
Εμφύλιου (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός), δεν παύει να συναρπάζει τον ήδη προβληματισμένο αναγνώστη και είναι αφιερωμένο στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Ελλάδα. Αυτοκτονίες πολιτών,
συγκρούσεις στους δρόμους και πυρπολημένες τράπεζες. Ανεργία, εξαθλίωση και
ουρές για συσσίτια. Την ίδια στιγμή: ένα υψηλόβαθμο στέλεχος μιας ελληνικής
πολυεθνικής εταιρείας εκτελείται με 45άρι στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μια
επιφανής δικηγόρος offshore εταιρειών φουντάρει στη θάλασσα του Φαλήρου, ένας
φασίστας κομματιάζεται μπροστά στα γραφεία μιας πολυεθνικής κι ένας επαναστάτης
αριστεριστής θερίζεται μέσα στη γιάφκα του με πέντε διατρητικές σφαίρες.
Αστυνόμος Βερέμης, ο επονομαζόμενος «Μονόφθαλμος». Ντετέκτιβ Μαρόγλου, ιδιάζουσα
περίπτωση: Δυο αντιφατικοί ήρωες στο μάτι ενός κυκλώνα από ύποπτες αυτοκτονίες,
βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες εν ψυχρώ.
Γύρω τους, ένας χορός από αδίστακτα
αρπακτικά. Υπεράκτιες εταιρείες, κρυφές μίζες και ξέπλυμα μαύρου χρήματος,
Σέρβοι παρακρατικοί και Έλληνες πολιτικοί. Ψυχροί εκτελεστές, ακροαριστεροί
τρομοκράτες και τραμπούκοι νεοναζιστές.
Ελλάδα. Στη βιτρίνα, δημοκρατία. Στο βάθος,
βόρβορος. Αίμα, πλιάτσικο και διαφθορά. Ακόμα απορείς;
(Απόσπασμα από την παρουσίαση, που έκανα στην εφημερίδα Αμαρυσία)