Ύστερα από το τραγικό συμβάν, με θύμα έναν 34χρονο, επανέρχομαι σ' αυτά που έγραφα από τον Μάρτιο του 2012: "Η απορία μου, χωρίς πολλά λόγια και βαρύγδουπες αναλύσεις, είναι: Μέχρι
ποίου σημείου θα φτάσει αυτή η ατιμώρητη βία; Διότι, εντάξει, υπάρχει
παράπονο και αγανάκτηση και ορισμένοι εκφράζονται με αυτές τις πράξεις.
Ποιός όμως θα ορίσει πότε αυτές οι πράξεις αρχίζουν να γίνονται
αξιόποινες; Διότι υπάρχουν κάποιοι νόμοι που τις χαρακτηρίζουν
αξιόποινες, ως βιαιοπραγίες. Δεν μοιάζουν να εκφράζουν κάποια πολιτική.
Αν μένουν ατιμώρητες αυτές οι βιαιοπραγίες, μέχρι πού θα φτάσουν; Το
έχει σκεφτεί κανείς;"
Τότε που έγραφα αυτά, τα επεισόδια άρχιζαν και τελείωναν με γιαουρτώματα, μπουγελώματα, άντε και κανένα χαστούκι μπροστά στις κάμερες. Αργότερα που επιδεινώθηκε η κατάσταση, και η ιστορία επαναλήφθηκε, διατύπωσα και πάλι την απορία μου: Μέχρι πού θα πάει το κακό; Κάποιοι, εκμεταλλεύονται καταστάσεις και προνόμια, κάποιοι εθελοτυφλούν και κάποιοι αδιαφορούν. Τι πρέπει να γίνει τελικά; Υπάρχει ή όχι πολιτική βούληση, που να μπορεί να δώσει ένα τέλος σ' αυτό που συμβαίνει; Διότι ποινικοί νόμοι υπάρχουν...
