Δικαιώματα και υποχρέωση

• Έχουμε ξεφύγει τελείως, ε;
• Μπήκα στο facebook τις προάλλες και βλέπω δύο σοβαρούς «φίλους» μου να κοινοποιούν τον ίδιο σύνδεσμο.
• Τι έλεγε ο σύνδεσμος;
• «Αυτά είναι τα δικαιώματά σου αν σε πιάσουν στο τρένο ή το λεωφορείο χωρίς εισιτήριο. Μάθε τα και διάδωσέ το και σε άλλους»
• Και γιατί, αγαπημένοι μου (και σοβαροί, ε;) «φίλοι», προτρέπετε τους αναγνώστες σας να μάθουν τα δικαιώματά τους όταν «τους πιάσουν χωρίς εισιτήριο» και δεν τους μαθαίνετε τη μοναδική τους υποχρέωση, που είναι να έχουν εισιτήριο για να «μην τους πιάσουν»;
• Να μην αναφερθώ δε, σε όλα εκείνα που γράφτηκαν για τους φτωχούς και τους άνεργους, για τους οποίους πρέπει να υπάρξει πρόνοια ώστε να κυκλοφορούν με «ελευθέρας» στα λεωφορεία και τα τρένα.
• Φτωχοί και άνεργοι υπήρχαν και στη δεκαετία του ’60, που κάθε λεωφορείο είχε εισπράκτορα (εκτός από τους ελεγκτές που έμπαιναν κάθε τρεις και λίγο), αλλά δεν θυμάμαι κανένα να περιμένει στην ουρά για το λεωφορείο στη Κάνιγγος και να μην έχει λεφτά για εισιτήριο.
• Μπαίναμε στο λεωφορείο και μετά ο εισπράκτορας ξεκινούσε από μπροστά προς τα πίσω, με το τσαντάκι στο χέρι λέγοντας «εισιτήριο παρακαλώ».
• Κανείς δεν έλεγε «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», όπως λένε σήμερα τα Καγιέν και τα Χάμερ στα διόδια.
• Και εν πάση περιπτώσει, εάν κάποιος σήμερα (εν μέσω κρίσης) θέλει τη συγκοινωνία να παρέχεται δωρεάν, ας προτείνει τρόπους να καλύπτεται το κόστος της, χωρίς όμως να αυξηθούν οι φόροι μας. Έτσι;
• Με αφορμή τώρα, τους πρόσφατους σχολιασμούς (κανιβαλικούς και όχι) σου παραθέτω δύο δικά μου περιστατικά και σχολίασέ τα εσύ, καλέ μου αναγνώστη:
• Περιστατικό πρώτο. Έχω πάρει από τους Αμπελοκήπους το μακρύ και με τρεις θύρες λεωφορείο 550 (από Πειραιά προς Κηφισιά) και στο ύψος του Ερυθρού Σταυρού ακούγεται από πίσω φωνή: «Έλεγχος, παρακαλώ ετοιμάστε τα εισιτήριά σας».
• Ταραχή μεγάλη στο λεωφορείο. Τουλάχιστον 30 άτομα κατευθύνονται προς τις τρεις θύρες και χτυπούν το κουδούνι για να κατεβούν στην επόμενη στάση.
• Όπου συμπτωματικά, περιμένουν πολλοί νεαροί (υποψιάστηκα ύπαρξη φροντιστηρίου που σχόλαγε), οι οποίοι κινούνται για να ανέβουν στο λεωφορείο, όταν μέσα από το κύμα των εξερχομένων ακούγεται νεανική φωνή: «Παιδιά μην ανεβαίνετε υπάρχει ελεγκτής μέσα».
• Νέος πανικός. Μερικοί που έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν, κάνουν στροφή πάνω στα σκαλιά των θυρών για να κατέβουν. Άλλοι προσπαθούν να μπουν, αλλά δεν μπορούν. Και αυτοί που ήσαν μέσα και είχαν ακούσει τον ελεγκτή προσπαθούν, επίσης, να κατέβουν.
• Πανικός. Ευτυχώς ο οδηγός δεν έκλεισε καμία από τις τρεις θύρες και ούτε ξεκίνησε το όχημα.
• Περιστατικό δεύτερο. Έχω πάρει το λεωφορείο 010 της Δημοτικής Συγκοινωνίας Αμαρουσίου από την εφημερίδα (οδό Αμαρυσίας Αρτέμιδος στον Άγιο Θωμά), με κατεύθυνση σταθμό ΗΣΑΠ στο Μαρούσι, απ’ όπου στη συνέχεια θα πάρω το 080 (προς ΚΑΤ) για το σπίτι μου.
• Στην επόμενη στάση, μπαίνει ελεγκτής. Το λεωφορείο γεμάτο. Οι περισσότεροι επιδεικνύουν την Άρτεμις Καρντ και  2 - 3 επιδεικνύουν τα εισιτήριά τους.
• Ένας όμως αντιδρά: «Είμαι μαρουσιώτης 25 χρόνια και δεν είμαι υποχρεωμένος, αρκετά τέλη πληρώνω».
• Έτσι κοφτά.
• «Είδατε ότι όλοι έχουν βγάλει εισιτήρια ή έδειξαν τις κάρτες τους κύριε, αφού είστε και τόσα χρόνια μαρουσιώτης, γιατί να μην έχετε κάρτα;» απορεί ευγενικά ο ελεγκτής.
• «Δεν θα απολογηθώ αδερφέ και κοίτα τη δουλειά σου».
• «Τι δουλειά μου κοιτάω, κύριε, και εν πάση περιπτώσει θα σας δώσω τώρα…».
• «Δεν θα μου δώσεις τίποτα και δεν πληρώνω τίποτα».
• Το λεωφορείο σταματάει στην επόμενη στάση και ο ελεγκτής: «Τότε θα σας παρακαλέσω να κατεβείτε κύριε, αλλιώς ο οδηγός έχει εντολή να μην ξεκινήσει».
• «Δεν πάω πουθενά και να φωνάξεις την αστυνομία».
• Δεν θα πιστέψεις, γαλήνιε αναγνώστη μου, ότι ο θρασύς κύριος δεν κατέβηκε ποτέ, παρά και τις παραινέσεις ορισμένων επιβατών, που του πρόσφεραν εισιτήριο και τις φωνές των υπολοίπων υπέρ του ελεγκτή.
• Είχαν όλοι κάρτες και εισιτήρια βλέπεις. Ας υπήρχε άλλος ένας χωρίς εισιτήριο ή κάρτα και θα σου έλεγα εγώ τι θα γινόταν, ήρεμε αναγνώστη μου.
• Έτσι, μαζί με τον θρασύ κύριο, φτάσαμε στο σταθμό ΗΣΑΠ με τη σχετική καθυστέρηση και μια κυρία κι εγώ είχαμε χάσαμε και το 080 για το ΚΑΤ.
• Συμπέρασμα δικό μου από την καφρίλα του facebook και τα δυο περιστατικά: Με τέτοια παιδεία, με τέτοια νοοτροπία, νομίζετε ότι θα πάμε μπροστά ως χώρα;