Μετανάστης, περιθωριακός και φορτωμένος με ένα παιδί που τον αμφισβητεί για πατέρα, γνωρίζει νέα και όμορφη με μεγάλη αυτοπεποίθηση και αλαζόνα, η οποία τον αποφεύγει. Η μοίρα όμως παίζει παιχνίδια και όταν θα ξανασυναντηθούν θα γίνει επειδή εκείνη το θέλει και αφού έχει χάσει τα δυο της πόδια, την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή της. Δράμα… όχι με μελοδραματισμούς, όμως.
Θα μοιραστούν μια άνιση ζωή. Εκείνη ανάπηρη σωματικά, εκείνος ανάπηρος πνευματικά. Συμπληρώνονται και περνούν καλά, θα χωρίσουν και θα ξανασυναντηθούν μέχρι που εκείνος θα καταστρέψει τα δάχτυλα των χεριών του από ένα ατύχημα (η μοίρα και τα παιχνίδια της).
Η Μαριόν Κοτιγιάρ είναι υπέροχη. Παίζει με τις εκφράσεις του προσώπου της και τις κινήσεις του αναπομείναντος σώματος. Ξέρουμε τι σκέφτεται, τι επιθυμεί και δεν μπορεί να έχει, ξέρουμε πριν μιλήσει τι έχει να πει μόλις ανοίξει το στόμα της. Αλλά και ο Ματίας Σένερτζ δεν πάει πίσω. Πρόκειται για ένα τραγικό ζευγάρι, το οποίο αναδεικνύει χωρίς υπερβολές και μεγαλοστομίες, τη δύναμη της θέλησης.
Αξίζει να δει κανείς αυτή την ταινία.
Υπόθεση: Όλα ξεκινούν στη Βόρεια Γαλλία. Ο Αλί ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του με ένα πεντάχρονο παιδί στα χέρια του. Ο Σαμ είναι ο γιος του, αλλά δεν τον γνωρίζει καθόλου. Άστεγος, άφραγκος, χωρίς φίλους, βρίσκει καταφύγιο στην αδερφή του στην Αντίμπ. Τα πράγματα εκεί βελτιώνονται άμεσα. Τους φροντίζει, εκείνον και το παιδί. Ο Αλί συναντά τη Στεφανί σε ένα καβγά σε ένα κλαμπ. Την οδηγεί στο σπίτι της και της αφήνει το τηλέφωνο του. Είναι φτωχός, εκείνη είναι όμορφη και με πολλή αυτοπεποίθηση. Η Στεφανί εκπαιδεύει όρκες στο Marineland. Μια παράσταση θα καταλήξει σε τραγωδία, κι ένα τηλεφώνημα μέσα στη νύχτα θα τους φέρει και πάλι κοντά. Την επόμενη φορά που θα τη δει ο Αλί, εκείνη είναι σε αναπηρικό κοριτσάκι: έχει χάσει τα πόδια της και μαζί κάποιες ψευδαισθήσεις. Τη βοηθάει απλά, χωρίς συναίσθημα ή οίκτο. Κι εκείνη ζωντανεύει και πάλι.
Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ
Με τους: Μαριόν Κοτιγιάρ, Ματίας Σένερντς
Προβάλλεται από 29/11/2012
(Κριτική μου από το myFilm)