Απογοήτευση

Τώρα που οι εντολές του Προέδρου της Δημοκρατίας στους τρεις πρώτους των εκλογών, για σχηματισμό κυβέρνησης, απέβησαν άκαρπες και διαπιστώνεται ότι ακριβώς μια βδομάδα μετά τις εκλογές συνεχίζουμε να μην έχουμε κυβέρνηση, τώρα σκέφτομαι πόσο δίκιο είχα όταν έγραφα πως οι μούντζες στην πλατεία Συντάγματος και οι κραυγές δεν βγάζουν κυβέρνηση και απλά εκτονώνουν τον κόσμο! Πόσο δίκιο είχα που έγραφα, ότι για να φωνάζουμε "ουστ" και "έξω από δω", θα πρέπει να έχουμε βρει κάποιους άλλους έτοιμους και ικανούς να μας κυβερνήσουν. Είχαμε; Όπως απεδείχθη, δεν είχαμε. Όλοι ήσαν καλοί μόνο για συνθήματα και μεγάλες κουβέντες. Εμείς δε, πήγαμε στις κάλπες με τα πιο παράλογα κριτήρια, αφού κανείς τους δεν πρόβαλε πειστικά προγράμματα: Ψηφίσαμε νεολαίους, ή διαφωνούντες, ή απλά για "να τους δείξουμε μεις". Τώρα, μας δείχνουν αυτοί την ανεπάρκειά τους στο απλούστερο: στη μεταξύ τους συνεννόηση για το καλό του τόπου. Και εμείς; Θα αρχίσουμε πάλι τις μούντζες; Προς ποια κατεύθυνση αυτή τη φορά;