Το rafting της ζωής

Είναι κάτι μέρες που έφυγε το 2010 και δεν έγραψα τίποτα ακόμα. Είναι που δεν είχα. Αλλά τι να έχω όταν γράφουν τόσοι για τόσα, εδώ στην ιστολογιόσφαιρα. Απλά, έφυγε κι αυτός ο χρόνος και πάλι έμεινα με τη γεύση ότι "είχα κάτι περισσότερα να πω" όπως λένε και οι στίχοι του Roger Waters στο γνωτό κομμάτι "Time" από το Dark Side Of The Moon των Pink Floyd. Πάντα υπάρχει κάτι περισσότερο απ' όσα έχουμε να πούμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά το καταλαβαίνουμε όταν φύγει ο χρόνος. Σ' αυτό το rafting της ζωής, και ειδικά του χρόνου που έφυγε, δεν προλαβαίνουμε ούτε να σκεφτούμε. Είναι ένα δύσκολο rafting, με τα σκαμπανεβάσματά του, τις στροφές του, τα στιγμιαία ήρεμα νερά, τους ορμητικούς χείμαρους, πρέπει να είσαι σε διαρκή ετοιμότητα και να μην είσαι μόνος. Δεν είναι ατομικό, χρειάζεται συλλογική προσπάθεια, συντονισμένη, οργανωμένη και πειθαρχημένη. Όταν τελειώνει, τότε σκέφτεσαι ότι σε κάποια φάση θα έπρεπε να έχεις αντιδράσει αλλιώς, για να μη γίνεις μούσκεμα, θα έπρπε να έχεις ακούσει το παράγγελμα για να μη γίνει καμια στραβή. Τέλος πάντων, ας μην απογοητευόμαστε μέρες που είναι. Ας ελπίσουμε ότι το 2011 θα είναι πάλι μια διαδρομή rafting, αλλά πιό ήρεμη και ίσως αντιμετωπίσημη. Απ' όλες τις απόψεις. Τελικά, ναι, η ανάρτηση τελείωσε και εγώ είχα κάτι περισσότερο να πω.