Γιατί στις 100: Επειδή πρόκειται για ένα έπος του διαστήματος, μια ταινία που καθόρισε το μέλλον της επιστημονικής φαντασίας στο σινεμά. Ταυτόχρονα, αντιμετώπισε φιλοσοφικά τον τομέα της κατάκτησης του διαστήματος, αλλά και ψυχολογικά τη σχέση του ανθρώπου με τις μηχανές και την εξέλιξή τους. Έδειξε τη μηδαμινότητα του ανθρώπου απέναντι στην απεραντοσύνη του σύμπαντος και προβλημάτισε τον κόσμο πάνω στην αναγκαιότητα των ταξιδιών στο διάστημα. Εκτός από την εκπληκτική σκηνοθεσία, η ταινία έχει κατακυρωθεί ως η αυθεντικότερη από άποψη ντεκόρ και κέρδισε Όσκαρ Σπέσιαλ Εφέ. Χαρακτηρίστηκε δε και ως αντιφατική για το τέλος της, όπου ο πρωταγωνιστής ξαναγεννιέται ως «παιδί των άστρων». Κατάφερε, τέλος, να συνδυάσει το βαλς «Γαλάζιος Δούναβης» του Στράους με εικόνες από το διάστημα, ενώ έκανε δημοφιλές το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» στην πιο μεγαλειώδη εναρκτήρια σκηνή του σινεμά. Ο διάσημος κριτικός Roger Ebert έγραψε γι’ αυτήν: «Μπορεί να απέτυχε στο επίπεδο του ανθρώπινου παράγοντα, αλλά ήταν μεγαλειώδης σε κοσμική κλίμακα».Υπόθεση: Ξεκινά από τη γέννηση του Ανθρώπου, για να καταλήξει στην αναγέννησή του, μετά από τη διαμάχη του με την Τέλεια Μηχανή.
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Πρωταγωνιστούν: Κιρ Ντούλια, Γκάρι Λόκγουντ, Γουίλιαμ Σιλβέστερ