Γιατί στις 100: Συνδυάζει την επιστημονική φαντασία με το αστυνομικό φιλμ – νουάρ. Διαθέτει εξαιρετική βραδινή φωτογραφία, τα καλύτερα ντεκόρ των ταινιών του είδους, τα οποία μάλιστα βασίζονται στην παραδοσιακή τεχνολογία (φυσικοί χώροι, αλλά και μακέτες σε μικρογραφία) και εκπληκτικά ταιριαστή με το έργο μουσική του δικού μας Βαγγέλη Παπαθανασίου. Βασίζεται σε μυθιστόρημα του Φίλιπ Ντικ και τέλος έχει εξαίσιες ερμηνείες. Στην έκδοση του σκηνοθέτη (1993), δεν ακούγεται η αφήγηση του Χάρισον Φορντ (Ντέκαρτ) και έχουν προστεθεί σκηνές, ενώ αμφιλεγόμενο είναι και το φινάλε της ταινίας. Ή ούτως ή άλλως, είναι μια μνημειώδης ταινία.Υπόθεση: Σε ένα βροχερό, σκοτεινό και πολυπληθές Λος Άντζελες του 2019 τρία ανθρωποειδή ρομπότ που έχουν δραπετεύσει από έναν πλανήτη – ορυχείο προσπαθούν να συναντήσουν τον δημιουργό τους και να του ζητήσουν παράταση της διάρκειας της ζωής τους, επειδή έχουν αρχίσει να αποκτούν συναισθήματα και θέλουν να μοιάσουν στους ανθρώπους. Στο διάβα τους σκορπούν μόνον θάνατο. Την εξολόθρευσή τους αναλαμβάνει ο Ντέκαρτ, πρώην blade runner, δηλαδή εξολοθρευτής τέτοιου είδους «μηχανών».
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Πρωταγωνιστούν: Χάρισον Φορντ, Σιν Γιάνγκ, Ντάρυλ Χάνα, Ρούντγκερ Χάουαρντ