Μία από τις σπάνιες φορές που ένα sequel ξεπερνάει το πρώτο, το σέβεται και πηγαίνει ακόμα μακρύτερα. Ο Βιλνέβ («Η άφιξη», «Sicario: Ο εκτελεστής», «Prisoners») έχει σκύψει με σεβασμό στην ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ και συνεχίζει κρατώντας τα περισσότερα στοιχεία εκείνης της ταινίας του 1982, ενώ όσοι έχουν διαβάσει και το βιβλίο του Φίλιπ Ντικ βλέπουν να προσθέτει περισσότερα στοιχεία από όσα είχε εκείνη, η οποία σημειωτέον καθιέρωσε το νουάρ στην επιστημονική φαντασία. Παραμένει πιστή στη φιλοσοφία, τόσο της πρώτης, όσο και της πηγής έμπνευσης, δηλαδή του βιβλίου του Φίλιπ Ντικ (που κυκλοφόρησε φέτος ως «Ηλεκτρικό πρόβατο» από τις εκδόσεις Κέδρος).
Δεν είναι μόνον τα θέματα της αστικής παρακμής, της κλιματικής αλλαγής, της γενετικής μηχανικής, του υπερπληθυσμού και των ορίων ανάμεσα στα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, που έθιγε η πρώτη ταινία και τα οποία ως διαχρονικά παραμένουν επίκαιρα. Είναι το γεγονός, ότι το σενάριο των Χάμπτον Φάντσερ (που συμμετείχε και στην πρώτη ταινία) και Μάικλ Γκριν θέτει καινούργια.
Στη νέα ταινία, τα ανθρωποειδή εμφανίζονται να αποκτούν ψυχή και κατά συνέπεια να διαθέτουν αισθήματα. Οπότε ο blade runner Κ καλείται να ερευνήσει μια απίστευτη υπόθεση, διότι ο Γουάλας ο νέος κατασκευαστής ανθρωποειδών, θεωρεί μεν τα ανθρωποειδή είναι απαραίτητα για την επιβίωση της ανθρωπότητας, αλλά μόνον όταν τα κατασκευάζει εκείνος, μονοπωλιακά. Μη χάσουμε και τον έλεγχο… Και εδώ μπαίνουν τα νέα στοιχεία γύρω από την ύπαρξη, την ανθρώπινη φύση και τη μοίρα, που δίνουν ιδιαίτερο βάρος και άλλο τόνο στην ταινία.
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι έξοχος ως blade runner Κ, ο με το «παγωμένο» και αγέλαστο ύφος, που συνδυάζεται αρμονικά με το ζεστό και ανθρώπινο βλέμμα του. Επίσης, έξοχη και σέξι είναι η Άνα Ντε Αρμάς ως Τζόι η καλύτερη φίλη, εξομολόγος και αντικείμενο του πόθου του, ενώ και η Ρόμπιν Ράιτ ως αφεντικό του, είναι τόσο σκληρή και ψυχρή όσο χρειάζεται. Τέλος, και ο Τζάρετ Λέτο ως Γουάλας κρατά άξια το ρόλο του νέου «θεού», αυτού που έχει πάρει τη θέση του Ταϊρέλ της πρώτης ταινίας. Ο Χάρισον Φορντ είναι απλά υπέροχος και ανεπιτήδευτος ως «Ντέκαρντ μετά από 30 χρόνια» και φυσικά του πάει, όπως πάει και στον Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος, που υποδυόταν τον αρχηγό του, αυτόν που κατασκεύαζε τα οριγκάμι, τις μικρές χάρτινες κατασκευές. Κάνει και αυτός μια σύντομη εμφάνιση.
Εάν προσπαθούσα να βρω ένα ψεγάδι στο αριστούργημα αυτό του Ντενί Βιλνέβ, θα το εντόπιζα στο soundtrack και πουθενά αλλού. Η απουσία του ηλεκτρονικού αλλά μελωδικού ήχου του Vangelis είναι αισθητή σε όλο το φιλμ και ευτυχώς που ακούγεται το «Tears In Rain» από το φινάλε της πρώτης ταινίας (μάλλον ως φόρος τιμής στον Βαγγέλη Παπαθανασίου) κατά την τελευταία σεκάνς, όταν ο Γκόσλινγκ, έχει ολοκληρώσει την αποστολή του. Διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή, το soundtrack μιμείται σωστά μεν εκείνο της πρώτης ταινίας, αλλά έχει πιο «σκληρό και μεταλλικό» ήχο.
Η ταινία είναι άρτια από όλες τις απόψεις, στηρίζεται περισσότερο σε σκηνικά παρά σε green-screen και ψηφιακές συνθέσεις και υπερβαίνει θετικά την πρώτη. Βλέπεται δε και ως αυτόνομη ταινία (Κριτική μου για το myFILM.gr)
INFO
Σκηνοθεσία: Ντενί Βιλνέβ
Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Άνα ντε Άρμας, Ρόμπιν Ράιτ, Χάρισον Φορντ, Ντέιβ Μπαουτίστα, Μακένζι Ντέιβις
Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας / Νουάρ
30 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ένας νέος blade runner, ο αστυνομικός Κ, ξεσκεπάζει ένα παλιό μυστικό που μπορεί να οδηγήσει ό,τι έχει απομείνει από την κοινωνία στο απόλυτο χάος. Η ανακάλυψη αυτή τον οδηγεί στην αναζήτηση του Ρικ Ντέκαρντ, έναν άλλο blade runner της αστυνομίας του Λος Άντζελες, που έχει εξαφανιστεί τα τελευταία 30 χρόνια.
Διανομή: Feelgood
