Σε ένα από τα διηγήματα αυτού του βιβλίου, βασίζεται και η ταινία «Η άφιξη» του Ντενί Βιλνέβ, που προβλήθηκε το Δεκέμβριο του 2016 στη χώρα μας. Πρόκειται για το «Η ιστορία της ζωής σου» του Τεντ Τσιάνγκ, που ίσως είναι και το πιο «βατό» από τα οκτώ διηγήματα που περιέχει το βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Ο συγγραφέας Τεντ Τσιάνγκ (Τσιάνγκ Φενγκ-ναν, το πραγματικό του όνομα), που γεννήθηκε στο Πορτ Τζέφερσον της Νέας Υόρκης από γονείς που έφυγαν από την Κίνα με το ξέσπασμα της Κομμουνιστικής Επανάστασης και μετακόμισαν πρώτα στη Ταϊβάν και μετά στη Ν.Υ. σπούδασε computer science στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και τώρα εργάζεται ως «τεχνικός συγγραφέας», δηλαδή αυτός που γράφει με απλά λόγια τις τεχνικές οδηγίες για τη χρήση ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας.
Από τη συγγραφική του ιδιότητα έχει κερδίσει βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, 4 βραβεία Nebula, 4 βραβεία Hugo και 4 βραβεία αναγνωστών του περιοδικού επιστημονικής φαντασίας και φανταστικού Locus, που εκδίδεται στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Νομίζω όχι άδικα, αν κρίνω και από την ελκυστική μετάφραση του Δημήτρη Αρβανίτη.
Τη ματιά του Τσανγκ στην επιστημονική φαντασία τη θεωρώ τελείως ανανεωτική. Έχει μια φιλοσοφική διάθεση που δεν θυμίζει ούτε τον Ασίμωφ, ούτε το λογοτεχνίζοντα Ρέι Μπράντμπερι. Αντιμετωπίζει γήινα θέματα με επιστημονικοφανή διάθεση, επικαλούμενος τη γλώσσα των μαθηματικών, αλλά και τη γλώσσα σα δυνατότητα έκφρασης του ανθρώπινου είδους.
Τα διηγήματά του θίγουν κοινωνικά, θρησκευτικά και πολιτικά θέματα ανατρέποντας τις κοινοτοπίες της επιστημονικής φαντασίας και αν κάποιος δεν ξέρει ότι έχει βραβευτεί ως συγγραφέας Ε.Φ. θα θεωρήσει ότι διαβάζει αλληγορίες, ή ας πούμε «παραβολές».
Το καλύτερο διήγημα αυτής της συλλογής, αν έπρεπε να τα αξιολογήσω μετά την «Ιστορία της ζωής σου», είναι «Ο πύργος της Βαβυλώνας», στο οποίο περιγράφει το γνωστό επεισόδιο της Αγίας Γραφής με φυσικούς και γεωκεντρικούς όρους. Διαβάζεται με το χαμόγελο στα χείλη, λόγω της έμπνευσης που το διαπνέει. Είναι εξαιρετικό και το διαβάζεις σκεπτόμενος «εγώ γιατί δεν το είχα σκεφτεί αυτό;». Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε μένα.
Το τρίτο στη βαθμολογία μου, είναι το «Σ’ αρέσει αυτό που βλέπεις; (Ντοκιμαντέρ)», στο οποίο μια σειρά ανθρώπων (απλών, επιστημόνων, φοιτητών) κάνουν δηλώσεις πάνω στο θέμα της αυθόρμητης συμπάθειας που δείχνουν οι άνθρωποι απέναντι στους ωραίους, ελκυστικούς συνανθρώπους τους και πόσο επιφυλακτικοί στέκονται απέναντι στους άσχημους. Ταυτόχρονα, σχολιάζουν την αναγκαιότητα αυτού που σήμερα αποκαλούμε λίφτινγκ, ή μπότοξ κλπ. τα οποία πολλοί εφαρμόζουν για να αισθάνονται άνετοι και πιο ευπρόσδεκτοι από το κοινωνικό σύνολο.
Τέταρτο, τοποθετώ το «Κόλαση είναι η απουσία του Θεού», στο οποίο όταν το διαβάσεις διαπιστώνεις ότι… κυριολεκτεί, παρά τα όσα υποστηρίζει στο τέλος του βιβλίου επεξηγώντας γιατί έγραψε αυτό το διήγημα και αυτό που κάνει είναι καλό για τους αμύητους αναγνώστες: επεξηγεί γιατί έχει γράψει το καθένα από τα διηγήματά του.
Την αξιολόγηση για τα υπόλοιπα τέσσερα, που μου άρεσαν και αυτά, την αφήνω στην κρίση σας…
