Είδος: Δράμα, Πολεμική, Βιογραφική
Σκηνοθεσία: Μελ Γκίμπσον
Παίζουν: Τερέζα Πάλμερ, Άντριου Γκάρφιλντ, Σαμ Γουόρθινγκτον, Λιουκ Μπρέισι, Βινς Βον, Χιούγκο Γουίβινγκ
Προβάλλεται από 10/11/16
Σύνοψη: Ο Ντος κατά την διάρκεια της μάχης Οκινάουα, μίας από τις πιο αιματηρές του Β’ παγκοσμίου πολέμου, έσωσε πάνω από 75 άντρες χωρίς να ανοίξει πυρ ή έστω να φέρει όπλο. Ήταν ο μόνος γιατρός του Αμερικανικού Στρατού στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών και πρόσφερε τα μέγιστα χωρίς να φέρει οπλικό εξοπλισμό αφού είχε την πεποίθηση ότι ακόμα και ο πόλεμος δεν δικαιολογεί τους σκοτωμούς. Πρόσφερε ιατρικές υπηρεσίες στον στρατό μεταφέροντας τους τραυματισμένους από τις γραμμές του εχθρού ενώ βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με πυρά και τραυματίστηκε σοβαρά από χειροβομβίδα (Διανομή: Spentzos Film)
Κριτική: Ο Μελ Γκίμπσον με την τελειομανία του ως σκηνοθέτη και με κύριο χαρακτηριστικό του, το ρεαλισμό και την ωμότητα των εικόνων του, έχει δημιουργήσει μια τέλεια -από τεχνική άποψη- αντιπολεμική ταινία που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία. Ένα αντιπολεμικό έπος που σε πρώτο επίπεδο μιλάει για την πίστη χωρίς να οδηγεί στη μισαλλοδοξία
(οι σκηνές με τους γιαπωνέζους που αυτοκτονούν στα καταφύγιά τους αναδεικνύοντας το γεγονός ότι όχι μόνον «εμείς» αλλά και «οι άλλοι» πεθαίνουν για τα πιστεύω τους, είναι συγκλονιστικές). Σε δεύτερο επίπεδο, η ταινία τα συνδυάζει όλα: το οικογενειακό δράμα, τα παιδικά τραύματα που σημαδεύουν μια ζωή, τη φιλία, τον έρωτα, την επιμονή στις αξίες, τον πατριωτισμό, τον ηρωισμό.
(οι σκηνές με τους γιαπωνέζους που αυτοκτονούν στα καταφύγιά τους αναδεικνύοντας το γεγονός ότι όχι μόνον «εμείς» αλλά και «οι άλλοι» πεθαίνουν για τα πιστεύω τους, είναι συγκλονιστικές). Σε δεύτερο επίπεδο, η ταινία τα συνδυάζει όλα: το οικογενειακό δράμα, τα παιδικά τραύματα που σημαδεύουν μια ζωή, τη φιλία, τον έρωτα, την επιμονή στις αξίες, τον πατριωτισμό, τον ηρωισμό.
Ο Άντριου Γκάρφιλντ στο ρόλο του Ντέσμοντ Ντος που αρνείται να πιάσει όπλο λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, αλλά και από το γεγονός ότι τον βαρύνει ένα περιστατικό από την παιδική του ηλικία, καταφέρνει να σπέρνει ρίγη συγκίνησης και να γίνεται συμπαθής, παρά τη βαρβαρότητα, τον κυνισμό και τη σκληρότητα γύρω του, ενώ δεν υστερούν σε καλές ερμηνείες όλοι όσοι τον περιβάλλουν: Ο Χιούγκο Γουίβινγκ (ως πατέρας του), η Τερέζα Πάλμερ (ως το αίσθημά του), ο Βινς Βον (ως λοχίας Χάουελ) και ο Σαμ Γουόρθινγκτον (ως λοχαγός Γκλόβερ), που τους διέκρινα μέσα στα στρατόπεδο και τους καπνούς των μαχών. Οι οποίες είναι τόσο ρεαλιστικές που σου κόβεται η αναπνοή. Ομολογώ ότι είχα να αισθανθώ άσχημα από την εποχή της σκηνής της απόβασης του «Στρατιώτη Ράιαν».
Η ταινία βλέπεται με πολύ ενδιαφέρον, παρόλο που πολλές σκηνές απαιτούν γερό στομάχι.
(Κριτική μου στο myfilm.gr)
