Είδος: Κοινωνικό δράμα
Σκηνοθεσία: Γιοακίμ Τρίερ
Παίζουν: Τζέσε Άιζενμπεργκ, Ρέιτσελ Μπρόσναχαν, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Γκάμπριελ Μπερν, Έιμι Ράιαν, Ντέιβιντ Στράδερν
Προβάλλεται από 5/5/2016
TRAILER
TRAILER
Υπόθεση: Μια έκθεση προς τιμήν της φωτογράφου Ιζαμπέλ Ριντ, που έχει προγραμματιστεί τρία χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό της, φέρνει τον μεγαλύτερο γιο της, Τζόνα, πίσω στην οικογενειακή εστία, αναγκάζοντάς τον να περάσει χρόνο με τον πατέρα του, Τζιν, και τον ακοινώνητο νεαρό αδελφό του, Κόνραντ – κάτι που δεν έχει κάνει εδώ και καιρό. Με τους τρεις τους να βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη, ο Τζιν προσπαθεί απεγνωσμένα να επανασυνδεθεί με τους δυο γιους του, αλλά εκείνοι παλεύουν να συμφιλιωθούν με τα συναισθήματά τους για τη γυναίκα που θυμούνται με τόσο διαφορετικό τρόπο (Διανομή: Seven – Spentzos)
Κριτική: Χιλιοπαιγμένο το θέμα της επανένωσης οικογενειών μετά από ένα θλιβερό συμβάν ή με αφορμή κάποιο ευτυχές γεγονός.
Αλλά στον κινηματογράφο πάντα υπάρχουν περιθώρια για νέες οπτικές ή νέες φιγούρες, που θα ενσαρκώσουν τους τραγικούς ήρωες αυτής της υπόθεσης.
Αλλά στον κινηματογράφο πάντα υπάρχουν περιθώρια για νέες οπτικές ή νέες φιγούρες, που θα ενσαρκώσουν τους τραγικούς ήρωες αυτής της υπόθεσης.
Ο Γκάμπριελ Μπερν ο πάτερ φαμίλιας επί του προκειμένου, έχει ήδη μια φυσιογνωμία θλιμμένη που δεν μπορείς να τον φανταστείς να χαμογελάει και αν το κάνει θα είναι με συγκατάβαση. Έτσι ακριβώς υποδύεται εδώ τον πατέρα, που βλέπει ότι δεν υπάρχει ελπίδα να τα βρει με το μικρό γιο του τον Κόνραντ, αλλά δεν το βάζει κάτω. Υπομένει, αλλά και επιμένει χωρίς να γίνεται φορτικός. Μακάρι και στη ζωή να συνέβαινε το ίδιο.
Από την άλλη, ο μικρός γιος (Ντέβιν Ντρούιν) γνήσιο τέκνο -και techno- της εποχής, δεν παίρνει κουβέντα, μέχρι να καταλάβει ποια ακριβώς ήταν η μητέρα του, την οποία ενσαρκώνει η Ιζαμπέλ Ιπέρ περιφερόμενη στα flashbacks αμακιγιάριστη, για να δείξει ότι είναι μια μπαρουτοκαπνισμένη φωτορεπόρτερ που επιδιώκει τη φωτογράφιση πολέμων, ακριβώς λόγω της εμπόλεμης κατάστασης μεταξύ των αντρών της οικογένειας.
Ο μεγάλος γιος (Τζέσε Άιζενμπεργκ), είναι πιο κατασταλαγμένος. Με αφορμή το θάνατο της μητέρας, βρίσκει αφορμή να απομακρυνθεί για λίγο από τη γυναίκα του, να συναντήσει μια παλιά φίλη και να «τα βρει με τον εαυτό του», τον πατέρα του και τον αδερφό του. Το τέλος εύκολα αντιληπτό για όλους.
Ταινία σχέσεων, λοιπόν. Με σκηνοθεσία ουδέτερη, άχρωμη και άοσμη και ερμηνείες όχι άσχημες.
(Κριτική μου για το Myfilm.gr)
