Γιατί στις 100: Διότι αποδίδει πιστά το «1984», το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο του 20ού αιώνα, του Τζορτζ Όργουελ, ο οποίος όταν το έγραφε το 1948 (και έκανε αναγραμματισμό της χρονιάς εκείνης για τίτλο), φοβόταν την επικράτηση του Χιτλερισμού, του Σταλινισμού και του ολοκληρωτισμού γενικά.Η εξαθλίωση των ανθρώπων, η απόγνωση από την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών και ο φόβος από την παρακολούθηση ακόμα και των συναισθημάτων τους, απεικονίζονται όπως δεν έχει ξαναγίνει στο σινεμά, ενώ τα λιτά ντεκόρ και τα μουντά χρώματα είναι και τα καταλληλότερα για την καταπιεστική ατμόσφαιρα του φιλμ, η οποία γίνεται πιο υποβλητική χάρη στη μουσική των «Eurythmics». Ο δε ήρωας του Όργουελ βρήκε τον καταλληλότερο ερμηνευτή στο πρόσωπο του ηθοποιού Τζον Χαρτ.
Υπόθεση: Στο μέλλον σε μια δικτατορική χώρα που η ηγεσία παρακολουθεί τα πάντα και η ιστορία μεταβάλλεται καθημερινά, ώστε να προσαρμόζεται στις ανάγκες του στρατοκρατικού καθεστώτος, ένας δημόσιος υπάλληλος ερωτεύεται, άρα εγκληματεί. Μαζί με την κοπέλα του, νομίζουν ότι θα μπορέσουν να αντισταθούν στο σύστημα, η «Αστυνομία της Σκέψης» όμως, καραδοκεί.
Σκηνοθεσία: Μάικλ Ράντφορντ
Πρωταγωνιστούν: Τζον Χαρτ, Σουζάνα Χάμιλτον, Ρίτσαρντ Μπάρτον