1968

Ο Τάσος Μπουλμέτης, που έχει καθιερωθεί πλέον ως ο σκηνοθέτης του νοσταλγικού σινεμά (ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα, Νοτιάς) εμπνέεται αυτή τη φορά από τον επικό αγώνα και τη νίκη της Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπολιτών (ΑΕΚ) εναντίον της Σλάβια Πράγας τον Απρίλιο του 1968, μεσούσης της χούντας των συνταγματαρχών, που είχε διεξαχθεί στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο. 

Εγώ, η Τόνια – I, Tonya

Ουσιαστικά η ταινία του Κρεγκ Γκιλέσπι μελετά με ένα τρόπο σχεδόν ντοκιμαντερίστικο και ταυτόχρονα καταπιεστικό, την αυτοκαταστροφική διάθεση των ανθρώπων που δεν ξέρουν, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κάνουν κάποιους συμβιβασμούς για να πάνε μπροστά.

Ένας ακέραιος άνθρωπος - A man of integrity

Όπως και στις προηγούμενες ταινίες του (The Twilight, που παρουσιάστηκε σε πολλά φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων του Λοκάρνο και του Μόντρεαλ και η Iron Island, προβλήθηκε το 2005 στο «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών), έτσι και στον «Ακέραιο άνθρωπο» ο Ρασούλοφ (που το 2010, συνελήφθη και κατηγορήθηκε «για εχθρικές πράξεις και προπαγάνδα ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν») ασκεί μια σκληρή κριτική στην ιρανική κοινωνία όπου, όπως καταγγέλλει μέσα από την ταινία, η πολιτική, τα χρήματα και η δύναμη είναι αλληλένδετα.

Ο Λαβύρινθος: Η τελική δοκιμασία - Maze Runner: The death cure

Η best-seller τριλογία του Τζέιμς Ντάσνερ συνεχίζεται με τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Ουές Μπολ ο οποίος θεώρησε σκόπιμο να μην ακολουθήσει ακριβώς το μυθιστόρημα και είχε προετοιμάσει το κινηματογραφικό κοινό ήδη από τη δεύτερη ταινία φέρνοντας την εξέγερση λίγο νωρίτερα. 

Η πιο σκοτεινή ώρα – Darkest hour

Ο σκηνοθέτης Τζο Ράιτ («Περηφάνια και Προκατάληψη», «Εξιλέωση» και «Άννα Καρένινα») έχει γυρίσει μια ταινία που αφορά όλον τον κόσμο κι όχι μόνο το βρετανικό κοινό, η οποία αναδεικνύει την έννοια του πραγματικού ηγέτη, κάνοντάς την έτσι δραματικά επίκαιρη, σε μια εποχή που οι πραγματικοί ηγέτες σπανίζουν.

Τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι - Three billboards outside Ebbing, Missouri

Η Φράνσις Μακ Ντορμαντ, σ’ αυτή την ταινία παρουσιάζεται ως μία μοντέρνα, γυναικεία παραλλαγή του κλασικού ήρωα των γουέστερν. Αυτού, που έρχεται περπατώντας στη μέση του δρόμου, τραβάει το περίστροφο του και τους διαλύει όλους «αν και είναι σημαντικό, πιστεύω, πως το μόνο όπλο που χρησιμοποιεί ποτέ η Μίλντρεντ, είναι η εξυπνάδα της», όπως λέει και η ίδια.

Η Μαρία Κάλλας εξομολογείται – Maria by Callas: In her own words

40 χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατο της, για πρώτη φορά, η πιο διάσημη τραγουδίστρια όπερας στην ιστορία, η Μαρία Κάλλας, διηγείται η ίδια την ιστορία της, με τη δική της φωνή. Χωρίς άλλους να μιλούν για εκείνη, χωρίς ειδικούς, με κοντινούς της ανθρώπους, η ίδια η Κάλλας, μιλάει για τον εαυτό της μέσα από συνεντεύξεις της, πολλές από τις οποίες άγνωστες ή μη δημοσιευμένες στο παρελθόν και αποκαλύπτεται μέσα από σπάνιες επιστολές που είχε στείλει στην οικογένεια, τους φίλους της, τον πρώτο της σύζυγο και τον Αριστοτέλη Ωνάση. Η δε φωνή της Φανί Αρντάν δίνει πνοή στις λέξεις που έγραψε η Κάλλας στο χαρτί.

12 Δυνατοί – 12 Strong

Κινηματογραφική μεταφορά του bestseller του Νταγκ Στάντον «Horse Soldiers: The Extraordinary Story of a Band of U.S. Soldiers Who Rode to Victory in Afghanistan» που κυκλοφόρησε το 2009. 

«High – Rise» του J.G. Ballard

Το «High – Rise» του J.G. Ballard (εκδ. Κέδρος), είναι μυθιστόρημα ήπιας επιστημονικής φαντασίας, μια αλληγορία, που σχολιάζει την κατάρρευση του αστικού οικοδομήματος, όπως το έβλεπε να διαμορφώνεται την εποχή που το έγραφε το 1975.

Πρέπει να αναφέρω, ότι ο J.G. Ballard (1930 - 2009) υπήρξε ο κατεξοχήν εκφραστής του νέου κύματος της βρετανικής επιστημονικής φαντασίας και πριν το «High – Rise» είχε γράψει τα «The Drowned World» (1962) και «Κρυστάλλινος κόσμος» (1966) ενώ στον κινηματογράφο, εκτός από το «High – Rise» του Μπεν Γουάιτλι με τον Τζέρεμι Άιρονς (2015), έχουν μεταφερθεί και τα βιβλία του «Έκθεση Ωμοτήτων» (από τον Τζόναθαν Γουάις), το «Crash» (το 1996 από τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ) και «Η αυτοκρατορία του ήλιου» (μια σχεδόν αυτοβιογραφική εξιστόρηση της ζωής του στο στρατόπεδο γυρισμένο το 1987 από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ).

The Post: Απαγορευμένα μυστικά - The Post

Μια ταινία για τη σωστή ερευνητική δημοσιογραφία βασισμένη σε αληθινή ιστορία: Το Μάρτιο του 1971, ο ρεπόρτερ των Νιου Γιορκ Τάιμς,  Νιλ Σίχαν, πέτυχε τεράστια πρόσβαση σε μια μυστική έκθεση 7.000 σελίδων, γεμάτη απόρρητες κυβερνητικές πληροφορίες.