«Τέσσερις βολικοί θάνατοι» του Αντώνη Γιανακού

Μέσα στις γιορτές τελείωσα αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα του Αντώνη Γιανακού (εκδόσεις Κέδρος), το οποίο ζωντανεύει μερικές από τις κρισιμότερες στιγμές που γνώρισε η χώρα μας. Ένα μυθιστόρημα, στο οποίο οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες ο Αντώνης Τζανετής και η Μαρία Βουνοπούλου είναι μυθιστορηματικά, ενώ όλα τα άλλα πρόσωπα που αναφέρονται είναι πραγματικά και οι διάλογοι μεταξύ τους είναι καθαρό προϊόν μυθοπλασίας. Τι ακριβώς συμβαίνει;  

Χρόνος

Διώχνοντας τις στιγμές που φτιάχνουν μια πληκτική μέρα.
Χαραμίζοντας τις ώρες με έναν ασήμαντο τρόπο.
Τριγυρίζοντας σ’ ένα κομμάτι γης της πόλης σου.
Περιμένοντας κάποιον ή κάτι να σου δείξει το δρόμο.
Κουρασμένος,
να κάθεσαι ξαπλωμένος στον ήλιο,
να μένεις σπίτι βλέποντας τη βροχή.
Είσαι νέος
κι η ζωή είναι μεγάλη, έχεις χρόνο για σκότωμα.
Και ξαφνικά,
ανακαλύπτεις ότι δέκα χρόνια βρίσκονται πίσω σου.
Κανείς δεν σου είπε πότε να τρέξεις,
έχασες την πιστολιά της εκκίνησης.
Και τρέχεις, τρέχεις, να πιάσεις τον ήλιο,
που βυθίζεται και κάνει το γύρο για να βρεθεί πίσω σου, πάλι.
Ο ήλιος είναι σχετικά ο ίδιος, εσύ είσαι μεγαλύτερος
με την ανάσα σου λιγότερη και πιο κοντά στο θάνατο.
Κάθε έτος γίνεται μικρότερο, ποτέ δε βρίσκεις το χρόνο.
Σχέδια που απέτυχαν ή έμειναν στα χαρτιά,
περιμένοντας, σιωπηλά, με απόγνωση και εγγλέζικη ψυχραιμία.
Ο χρόνος τελείωσε, το τραγούδι επίσης.
Νόμιζα ότι είχα κάτι περισσότερο να πω.

(Τραγούδι Time, σε στίχους Roger Waters από το άλμπουμ Dark Side of the Moon των Pink Floyd. 
Ελεύθερη μετάφραση δική μου. 
Δημοσιεύτηκε ως ευχή για το 1994 στην Αμαρυσία. 
Πώς πέρασαν τα χρόνια;)

Οι 20 καλύτερες ταινίες του 2017

Τη γλίτωσα για το 2017. Δεν πρόκειται να μου κάνει μήνυση ο σκηνοθέτης κ. Γιάννης Σμαραγδής, ο οποίος γνωστοποίησε ότι «θα κινηθεί νομικά κατά εκείνων που διέπραξαν “ύβριν”, κρίνοντας αρνητικά το έργο του “Καζαντζάκης” με σκοπό να το βλάψουν».

Η κριτική μου για την ταινία «Καζαντζάκης» στο blog, κατέλαβε την 3η θέση σε αναγνωσιμότητα με 346 αναγνώσεις, ενώ στο myFilm διαβάστηκε πάνω από 680 φορές.

Την 1η θέση κατέλαβε το ντοκιμαντέρ του Γιάννη Βαμβακά «Ο καλλιτέχνης Β. Θεοχαράκης» με 407 αναγνώσεις και τη 2η ο «Lucky» του Τζον Κάρολ Λιντς με 355.

Από την άλλη, οι 20 ταινίες που προβλήθηκαν μέσα στο 2017 και θα ήθελα να ξαναδώ (και θα τις συνιστούσα), είναι οι ακόλουθες, χωρίς σειρά αξιολόγησης:

Τα μυστικά της Τεχεράνης - Tehran Taboo

Οι δρόμοι τριών γυναικών και ενός νεαρού μουσικού διασταυρώνονται όταν πέφτει η νύχτα στην Τεχεράνη. Μια σύγχρονη πόλη, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κάθε δυτικού τύπου μητρόπολη, εκεί όπου το αγοραίο σεξ, τα ναρκωτικά και η διαφθορά συγκαλύπτονται από το αυταρχικό θεοκρατικό καθεστώς και επικρατεί υποκρισία πάνω στη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία (χαρακτηριστική από τις πρώτες σκηνές, είναι εκείνη με τον ταξιτζή που «υποτιμά» τις γυναίκες, αρκεί σ' αυτές να μην περιλαμβάνεται η δική του).

The greatest showman

Ένα τολμηρό και πρωτότυπο μιούζικαλ, που εξυμνεί τη γέννηση του θεάματος και τον θαυμασμό που νιώθουμε όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Μια ταινία γι’ αυτόν που οδήγησε στην σύγχρονη εικόνα της Αμερικής και ειδικά στην ιδέα πως το ταλέντο, η φαντασία και η ικανότητα να δουλεύει κάποιος σκληρά, πρέπει να είναι τα μόνα πράγματα που καθορίζουν την επιτυχία του.