19/8/16

«Νυχτερινή βάρδια» του Τζον Λε Καρέ

Η «Νυχτερινή βάρδια» (The Night Manager) του Τζον Λε Καρέ γραμμένο το 1993, αφορά σ’ έναν άνθρωπο, τον Τζόναθαν Πάιν, ο οποίος από το πρώτο κεφάλαιο εμφανίζεται ως «νυχτερινός διευθυντής» ενός ξενοδοχείου της Ζυρίχης, το οποίο παρ’ όλες τις κρίσεις, οικονομικές ή πολιτικές συνεχίζει να έχει τους σταθερούς πελάτες του από όλους τους χώρους που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: το υπερβολικό χρήμα, ανεξαρτήτως της προέλευσής του.
Ο Πάιν έχει ένα «βεβαρημένο παρελθόν», που θα τον οδηγήσει σε μια απίστευτη, αλλά αναμενόμενη γι’ αυτόν περιπέτεια. Εκπαιδευμένος να ζει επικίνδυνα, έχει αναλάβει από το «Σπίτι στο Ποτάμι» (ΜΙ6) να διεισδύσει στον κόσμο του Ρίτσαρντ Ρόπερ, ενός φαινομενικά κοσμοπολίτη «καλοπερασάκια», ο οποίος στο βάθος συναλλάσσεται με βαρόνους ναρκωτικών και εμπόρους όπλων.

17/8/16

Η αγάπη είναι ένα θαύμα - Les gout des merveilles

Είδος: Αισθηματική
Σκηνοθεσία: Ερίκ Μπερνάρντ
Παίζουν: Βιρζινί Εφιρά, Μπενζαμέν Λαβέρν
Προβάλλεται από 18/8/2016
Σύνοψη: Στην καρδιά της Γαλλικής Προβηγκίας, η Λουίζ μεγαλώνει τα δύο της παιδιά και προσπαθεί να διατηρήσει την οικογενειακή της φάρμα. Ένα βράδυ πέφτει με το αυτοκίνητο της πάνω σε έναν άγνωστο. Ο άντρας αυτός είναι πολύ διαφορετικός. Η αίσθηση που έχει για τον κόσμο μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή της Λουίζ και της οικογένειας της (Διανομή: Seven Films)
Κριτική: «Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια ισόβια διαταραχή που επηρεάζει το πως το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει και αλληλεπιδρά με άλλα άτομα (…) Τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν λιγότερα προβλήματα με τη λεκτική επικοινωνία και έχουν συνήθως μέση ή και ανώτερη νοημοσύνη (…) Δεν υποφέρουν συνήθως από τις μαθησιακές δυσκολίες που συνδέονται με τον αυτισμό, ενδέχεται να παρουσιάσουν συγκεκριμένα μαθησιακά προβλήματα, αλλά με την κατάλληλη υποστήριξη, τα άτομα με Άσπεργκερ είναι απόλυτα ικανά να ζήσουν μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη ζωή» (Πηγή: http://www.autismhellas.gr)
Μόνον λαμβάνοντας υπόψη αυτό τον ορισμό περί των ατόμων που πάσχουν από το σύνδρομο Άσπεργκερ, μπορεί ο θεατής να κατανοήσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Λουίζ (η Βιρζινί Εφιρά που είδαμε πρόσφατα και στην κωμωδία «Στάσου στο ύψος σου») μετά τη γνωριμία της με τον Πιερ (έξοχος ο Μπενζαμέν Λαβέρν) και τον τρόπο που εξελίσσεται η φιλία τους.

Σκοτεινές ψυχές – Anime nere

Είδος: Δράμα
Σκηνοθεσία: Φραντζέσκο Μούντζι
Παίζουν: Μάρκο Λεονάρντι, Πεπίνο Ματζότα, Φαμπρίτσιο Φερακάνε, Μπάρμπορα Μπομπούλοβα, Άνα Φερούτζο, Γκιουζέπε Φούμο, Πασκουάλε Ρομέο, Βίτο Φατσιόλα, Αουρόρα Κατρότσι
Ημερομηνία Εξόδου: 18 Αυγούστου 2016
Σύνοψη: Ο Λέο τρέφει λίγο σεβασμό για τις απλοϊκές συνήθειες του πατέρα του, αντίθετα θαυμάζει τους δύο μαφιόζους θείους του και τον αστικό τρόπο ζωή τους. Όταν ο Λέο βάζει στο μάτι ένα τοπικό μπαρ μιας αντίπαλης οικογένειας, οι απερίσκεπτες κινήσεις του, αναμοχλεύουν μια βεντέτα τριών γενεών (Διανομή: Neo Films)
Κριτική: Μια ιστορία εκδίκησης μεταξύ συμμοριών στην Καλαβρία, που θα μπορούσε να έχει πάρει κάτι από το Νονό, αλλά είναι γυρισμένη από Ιταλό και με Ιταλούς όχι γνωστούς ηθοποιούς, οι οποίοι όμως προσφέρουν original ένταση στο μύθο, ενώ η σκοτεινή φωτογραφία του Βλάνταν Ράντοβιτς δίνει μεγαλύτερη γοητεία, όχι μόνο στα τοπία, αλλά και στα πρόσωπα των κεντρικών χαρακτήρων.
Η ιστορία ξεκινά από το Άμστερνταμ, όπου ο ένας αδερφός είναι έμπορος

Η Μέρα της Βαστίλης – Bastille Day

Είδος: Δράσης, Δράμα
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουότκινς
Παίζουν: Ίντρις Έλμπα,  Ρίτσαρντ Μάντεν, Κέλι Ράιλι
Προβάλλεται από 18/8/16
Σύνοψη: Ο Μάικλ είναι ένας μετρ της μικροκλοπής. Ξαφρίζει του πάντες χωρίς να αντιληφθούν τίποτα παρά μόνο όταν είναι πλέον αργά. Μέχρι την ημέρα που θα κλέψει την λάθος τσάντα και θα μπει στο στόχαστρο τρομοκρατών αλλά και της Interpol. Και ενώ προσπαθεί να απεμπλακεί από όλο αυτό ένας πρώην πράκτορας της CIA θα βρεθεί στο δρόμο του (Διανομή: Spentzos Film)
Κριτική: Ο Ίντρις Έλμπα ως πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, αλωνίζει το Παρίσι μαζί με τον Ρίτσαρντ Μάντεν, ως πορτοφολά που έχει κατά λάθος εμπλακεί σε ιστορία τρομοκρατών και… άλλων που καθοδηγούνται από διεφθαρμένα κυβερνητικά στελέχη και παρακρατικά κέντρα, ώστε  όλη η ιστορία να καταλήγει σε μια ληστεία που προβλέπεται να είναι «η ληστεία του αιώνα».
Χαοτικό σενάριο, από το οποίο μπορεί να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι από όσα ζούμε στις μέρες μας (βία στους δρόμους, τρομοκρατία, διαδηλώσεις, αστυνομική βία και τα ρέστα) τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μια μεγάλη συνομωσία είναι το πράγμα και καθίστε στα αυγά σας και μην ανακατεύεστε. 
Ταινία καταιγιστικής δράσης και σεναριακών ανατροπών, με ερμηνείες χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)

Η βασίλισσα της ερήμου - Queen of the Desert

Είδος: Βιογραφία / Περιπέτεια
Σκηνοθεσία: Βέρνερ Χέρτζογκ 
Παίζουν: Ντέμιαν Λιούις, Τζέιμς Φράνκο, Νικόλ Κίντμαν, Ρόμπερτ Πάτινσον
Προβάλλεται από 18/8/2016
Υπόθεση: Βασισμένη στην αληθινή ιστορία της Γερτρούδης Μπελ, συγγραφέα, αρχαιολόγου αλλά και απεσταλμένης των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, μια Βρετανίδα αρχαιολόγος μεταβαίνει ως διπλωματική ακόλουθος στη Μέση Ανατολή. Εκεί θα ζήσει την επικίνδυνη ζωή της ερήμου, θα γνωρίσει τον έρωτα και τελικά θα συνεργαστεί με την Μεγάλη Βρετανία σαν κατάσκοπος (Διανομή: Seven Films – Spentzos Film)
Κριτική: Η πραγματική ιστορία της Γερτρούδης Μπελ (κάτι σαν θηλυκός Λόρενς της Αραβίας, για όσους θυμούνται την ταινία με τον Πίτερ Ο’ Τουλ) γυρισμένη με την πρόθεση ενός κινηματογραφικού έπους, αλλά με αποτέλεσμα μόνον η μουσική του Klaus Badelt να είναι επική και η φωτογραφία του Peter Zeitlinger να είναι μεγαλειώδης.

Όλοι θέλουν από λίγο!! – Everybody wants some!!

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ
Παίζουν: Ζόι Ντόιτς, Τάιλερ Χέσλιν, Ράιαν Γκούσμαν, Γκλεν Πάουελ
Είδος: Κωμωδία
Προβάλλεται από 18/8/16
Σύνοψη: Τέξας, δεκαετία του ’80. Εν μέσω παγκόσμιων αλλαγών, μια παρέα πρωτοετών κολεγιόπαιδων που παίζει μπέιζμπολ έρχεται σε επαφή με τις γνωστές κλίκες του αμερικάνικου πανεπιστημίου, τα ατελείωτα πάρτι και το ίδιο το αμερικάνικο όνειρο (Διανομή: Feelgood)
Κριτική: Τρεις μέρες του Αυγούστου 1980 στο Τέξας. Έτσι στην τύχη. Τρεις μέρες από τη ζωή κάποιων νέων, που γράφτηκαν σε κάποιο αμερικανικό κολλέγιο, με μοναδικό τους προσόν τις ικανότητές τους στο μπέιζμπολ, ώστε να το εκπροσωπούν στο πρωτάθλημα. Αυτό είναι το θέμα της ταινίας του Λινκλέιτερ και τίποτα περισσότερο. Τρεις μέρες, πριν την έναρξη των μαθημάτων, που γι’ αυτούς σημαίνει «πριν την έναρξη των προπονήσεων». Τρεις μέρες ξεσάλωμα the American way και όποιον ενδιαφέρει.

Ξημερώνει - Le jour se lève

Είδος: Αστυνομικό film noir (1939)
Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Καρνέ
Παίζουν: Ζαν Γκαμπέν, Ζιλ Μπερί, Αρλετί, Μπερνάρ Μπλιέ, Ζακλίν Λοράν
Προβάλλεται από 18/8/16
Σύνοψη: Σε ένα πενταώροφο κτίριο, στη μέση μιας εργατικής γειτονιάς, ο Φρανσουά (Jean Gabin) δολοφονεί τον Βαλεντίν (Jules Berry) και κλειδώνεται στο δωμάτιό του, στην κορυφή του κτιρίου. Σε λίγο συγκεντρώνεται πλήθος και καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις που περικυκλώνουν το κτίριο και περιμένουν να ξημερώσει για να εφορμήσουν. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο Φρανσουά ανατρέχει νοερά στο παρελθόν και ξετυλίγει το κουβάρι των γεγονότων που τον οδήγησαν στην παρούσα στιγμή (Διανομή: Filmtrade)
 Κριτική: Ο σκηνοθέτης Μαρσέλ Καρνέ, πρωτοπόρος σ’ αυτό το είδος ταινιών, περιγράφει αδρά τους κύριους χαρακτήρες και το πώς οδηγήθηκαν σ’ αυτό το σημείο. Από την ιστορία παρελαύνει ο κόσμος της εργατιάς και του τίμιου χρήματος, αλλά και της νύχτας που κρύβει όλα τα παράξενα. Ταυτόχρονα, περιγράφει με ευαισθησία τους έρωτες που αναπτύσσονται αλλά και τις λυκοφιλίες, μεταξύ των ανθρώπων του θεάματος της εποχής εκείνης.
Η «πλαστική» ασπρόμαυρη φωτογραφία (που είναι προϋπόθεση επιτυχίας για το είδος του noir) και οι πραγματικά υπέροχες ερμηνείες με προεξάρχουσα αυτή του Γκαμπέν, κάνουν αυτή την επεξεργασμένη και αποκατεστημένη ψηφιακά ταινία, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ακόμα και γι’ αυτούς που την έχουν δει παλαιότερα, επειδή μετά την αποκατάσταση έχουν προστεθεί σκηνές που είχαν απαγορευτεί τότε από το καθεστώς Βισί επί ναζιστικής κατοχής.
(Κριτική ου για το myfilm.gr)

16/8/16

Ο 15αύγουστος των εφημεριδοπωλών

Δεκαπενταύγουστος χθες και θυμήθηκα κάτι παλιές φωτογραφίες από το αρχείο του πατέρα μου και από τον 15αύγουστο, όπως τον γιόρταζαν οι συνάδελφοί του πάρα πολύ παλιά. 
Το θυμήθηκα διότι ήταν μια από τις λίγες αργίες, που είχε τότε ο χώρος του Τύπου.
Οι δύο πρώτες φωτογραφίες λοιπόν, είναι «ενθύμιον από την εορτήν  των εφημεριδοπωλών εις το εξοχικόν κέντρον Ροσινιόλ» στις 15 Αυγούστου του 1939. Ο δε πατέρας μου, ο κυρ-Αντώνης (προϊστάμενος τότε του Οργανισμού Εταιρεία Ελληνικού Τύπου), είναι ο μοναδικός με ανοιχτόχρωμη γραβάτα πάνω σε σκούρο πουκάμισο.
Για την ιστορία, το Ροσινιόλ (όπου ειρήσθω εν παρόδω τραγουδούσε και ο Γιώργος Μητσάκης), βρισκόταν στη συνοικία Τρεις Γέφυρες, κάπου στο βόρειο τμήμα της οδού Λιοσίων, κοντά στην συμβολή με την Λεωφόρο Κηφισού που συνόρευε με τις συνοικίες των Κάτω Πατησίων, των Σεπολίων και τον δήμο Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

12/8/16

Τα πάντα ρει

Ένα εκπληκτικό ανάγνωσμα, που με συνεπήρε όσο κανένα άλλο. Το μυθιστόρημα «Τα πάντα ρει» του Βασίλι Γκρόσμαν (εκδ. Γκοβόστη) έχει μια ξεχωριστή δύναμη, που την καταλαβαίνεις μόνο όσο το διαβάζεις και δεν περιγράφεται εύκολα. 
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο, που αναφέρεται σε μια εποχή και ένα λαό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ο Γκρόσμαν με την απλή και συναρπαστική γραφή του, αφήνει τους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τον κεντρικό ήρωα, να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, τις εμμονές και τις ενοχές τους. Μια ιστορία που πλαισιώνεται από την εποχή των στρατοπέδων της Γκούλαγκ, του σταλινικού ελέγχου στους Σοβιετικούς επιστήμονες, της αντιεβραϊκής εκστρατείας των αρχών του ’50 και των πέντε εκατομμυρίων θυμάτων που άφησε πίσω του ο Μεγάλος Λιμός των ετών 1932-1933.
Η υπόθεσή του, διαδραματίζεται στη Σοβιετική Ένωση το 1953. Ο Ιβάν Γκριγκόριεβιτς απελευθερώνεται μετά από τριάντα χρόνια στα στρατόπεδα της Γκούλαγκ και στην προσπάθειά του να ξαναβρεί τη χαμένη του ζωή, διαπιστώνει πως τα χρόνια του τρόμου, έχουν βυθίσει τη σοβιετική κοινωνία σ’ ένα τέλμα υποτέλειας και παραίτησης και θα πρέπει να παλέψει σκληρά για να επιβιώσει σ’ έναν ουσιαστικά άγνωστό του κόσμο.  
Διαβάζοντας το σημείωμα του εκδότη κ. Κ. Γκοβόστη έμαθα ότι το έργο αυτό  του Βασίλι Γκρόσμαν είναι το κύκνειο άσμα που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, «πρόλαβε, ωστόσο, να περιγράψει μια εποχή όπου όλα ήταν ρευστά, μια εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών και ραγδαίων κοινωνικών εξελίξεων - την εποχή της μετασταλινικής Ρωσίας». 

11/8/16

Χωρίς παιδιά – Sin hijos

Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική
Σκηνοθεσία: Άριελ Γουίνογκραντ  
Παίζουν: Ντιέγκο Περέτι, Μαριμπέλ Βερντού, Γκουανταλούπε Μανέντ  
Προβάλλεται από 11/8/2016
Υπόθεση: Ο Γκαμπριέλ χώρισε πριν από τέσσερα χρόνια. Από τότε η Σόφια, η οκτάχρονη κόρη του είναι το κέντρο της ζωής του. Κατηγορηματικά αντίθετος σε οποιοδήποτε φλερτ ή νέο έρωτα, χαρίζει όλη του την ενέργειά στην κόρη και τη δουλειά του. Μέχρι τη στιγμή που στην ζωή του θα μπει η Βίκυ μια όμορφη, ανεξάρτητη και γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα που στην πρώτη τους συνάντηση, και χωρίς να ξέρει τίποτα για τη ζωή του, του παραθέτει τον μοναδικό της όρο σε οποιαδήποτε νέα γνωριμία: δεν θα κάνει ποτέ σχέση με κάποιον που έχει παιδιά. Πριν καν το καταλάβει, ο Γκαμπριέλ της αποκρύπτει ότι είναι πατέρας, ξεκινώντας ένα καθημερινό «μαρτύριο» ψεμάτων και ελιγμών προκειμένου να μην τη χάσει από τη ζωή του (Διανομή: Tanweer)
Κριτική: Κωμωδία παρεξηγήσεων, από αυτές που γυρίζονταν κατά δεκάδες στη χώρα μας τη δεκαετία του ’60, στην οποία το ένα ψέμα φέρνει το άλλο μέχρι την ευτυχή κατάληξη. Εννοείται…
Οι δυο όχι όμορφοι, αλλά συμπαθητικοί πρωταγωνιστές καταβάλλουν προσπάθειες να κάνουν τον θεατή να χαμογελάσει, αλλά είναι τόσο αναληθή, υπερβολικά και κωμικοτραγικά αυτά που συμβαίνουν, που το χαμόγελο μόλις και μετά βίας βγαίνει από τα χείλη του θεατή. 
Όσο για το χαρακτήρα του μικρομέγαλου παιδιού του Γκαμπριέλ, την 8χρονη Σοφία, περιγράφεται ως τόσο έξυπνο και θρασύ, που ώρες – ώρες δίνεις δίκιο στη Βίκυ που θέλει δεσμό χωρίς παιδιά. Αναρωτιέσαι δε, μήπως είναι και αυτός ο σκοπός της ταινίας…
(Κριτική μου για το myfilm.gr)