Χάρτινες πόλεις - Paper towns

Υπόθεση: Ο 17χρονος Κουέντιν Τζέικομπσον είναι έξυπνος, αφοσιωμένος φίλος και ρομαντική ψυχή. Πιστεύει ότι σε όλους αντιστοιχεί ένα θαύμα – το δικό του ήρθε πριν οκτώ χρόνια, με τη μορφή της γειτόνισσας Μάργκο. Η Μάργκο ήταν πάντα περιπετειώδης τύπος, ο Κουέντιν, καθόλου. Έτσι, σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν. Ένα βράδυ, όμως, λίγες εβδομάδες πριν την αποφοίτησή τους, η Μάργκο εμφανίζεται στο παράθυρο του Κουέντιν για να τον οδηγήσει σε μια ολονύχτια μυστική αποστολή, που ο Κουέντιν ερμηνεύει ως την αρχή μιας νέας φιλίας (ή μήπως κάτι παραπάνω;) ανάμεσα στον ίδιο και την αδελφή ψυχή του.  

Κριτική: Ξεκινάει σαν νεανική κολεγιακή κωμωδία. Ζήλιες και έρωτες στο κολέγιο και φάρσες μεταξύ των συμμαθητών, ενώ βρίσκεται εν όψει ο τελευταίος χορός, κατά τη διάρκεια του οποίου θα αναδειχθούν τα πιθανά μελλοντικά ζευγάρια.

Θα μείνει μεταξύ μας - Un moment d'égarement

Υπόθεση: Ο Αντουάν και ο Λοράν, δύο φίλοι αποφασίζουν να περάσουν τις διακοπές τους στην Κορσική με τις κόρες τους Λούνα και Μαίρη αντίστοιχα. Ένα βράδυ στην παραλία η Λούνα θ’ αποπλανήσει το Λοράν. Μια στιγμή αδυναμίας για εκείνον, θα γίνει σφοδρός έρωτας για τη 17χρονη Λούνα. Ο Αντουάν καταλαβαίνει ότι κάτι συμβαίνει στη κόρη του κι επιδιώκει να μάθει..

Κριτική: Άνιση ταινία πάνω στα θέματα της φιλίας, της αγάπης και της ανακάλυψης της σεξουαλικότητας. Μια κωμωδία που εξελίσσεται σε δράμα ή ένα δράμα που δεν πατάει γερά στα πόδια του.

Κατακούτελα – Trainwreck

Υπόθεση: Η γνωστή για το καυστικό της χιούμορ κωμικός (Inside Amy Schumer), υποδύεται μια δημοσιογράφο, που πίστεψε από μικρό παιδί την φιλοσοφία του διαζευγμένου πατέρα της για την μονογαμία (συγκεκριμένα ότι δεν υφίσταται κάτι τέτοιο και να μην την επιδιώκει) και έτσι ζει τη ζωή της χωρίς δεσμεύσεις, πηγαίνοντας από τη μία περιστασιακή σχέση στην άλλη. Έτσι, όμως, η ηρωίδα μας έχει πιάσει συναισθηματικά κι επαγγελματικά πάτο, μη έχοντας κανέναν και τίποτα ουσιαστικό στη ζωή της. Μετά από μια συνέντευξη με έναν επιτυχημένο, γοητευτικό αθλίατρο, η ζωή της αλλάζει εντελώς και βρίσκεται μπλεγμένη σε ξεκαρδιστικές περιπέτειες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει το προφανές: την ενηλικίωση και τη συναισθηματική δέσμευση μιας σοβαρής, κατά τη γνώμη της, βαρετής, «συμβατικής» σχέσης, αγαπημένο θέμα του σκηνοθέτη. Ο δίμετρος ΛεΜπρόν Τζέιμς σκοράρει τρίποντο στην κωμωδία κι η Τίλντα Σουίντον –αγνώριστη- δίνει μια ακόμα απολαυστική ερμηνεία.

Κριτική: Εκπαιδευμένη για να καταστραφεί, κατά τον τίτλο, η ηρωίδα της ταινίας, αλλάζει συνεχώς συντρόφους, όπως την είχε συμβουλεύσει ο πατέρας της όταν ήταν μικρή κατά την εναρκτήρια σκηνή. Μόνο που κατά τη διαδρομήτης ζωής της, ερωτεύεται και προσπαθεί να αποφύγει τη δέσμευση.

"Έφυγε" ο Γιώργος Βελέντζας

Ένας από τους πλέον γνωστούς καρατερίστες του ελληνικού κινηματογράφου, ο Γιώργος Βελέντζας, πέθανε στις 20 Ιουλίου 2015 σε ηλικία 88 ετών. Ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ο Βελέντζας εμφανίστηκε σε παραπάνω από 200 ταινίες όλων των ειδών, πολλές από τις οποίες έχουν γράψει ιστορία.

Είχε σπουδάσει στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Το 1948 με την ταινία «Οχυρό 27» έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο και στο θέατρο το 1948 (Θίασος Β.Αργυρόπουλου) με το έργο, «Η απαγωγή του Σμαράγδως». Επίσης συνεργάστηκε με τους θιάσους των Βέμπο, Αυλωνίτη - Βασιλειάδου - Ρίζου, Βουτσά, Χατζηχρήστου, Βέγγου κ.ά. 

Χαρακτηριστικός είναι ο ρόλος του στην ταινία «Από πού πάνε για τη χαβούζα;», όπου έκανε τον αδερφό της αξέχαστης Άννας Μαντζουράνη, ενώ στην ταινία «Ο τσαρλατάνος» με το Θανάση Βέγγο να κάνει το Θανάση, τη Θανάσω και τον πατέρα του το μπαρμπα-Λευτέρη, ο Βελέντζας υποδύθηκε τον αυστηρό διοικητή του αστυνομικού τμήματος. 

Έχει παίξει πολλές φορές ρόλους στρατιωτικού, κυρίως όμως αστυνομικού. Ασχολήθηκε με το ντουμπλάρισμα φωνής, σε πολλές ελληνικές ταινίες του 1950-70 και σε μεταγλωττίσεις για την τηλεόραση (γνωστότερος για το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι»). 

Επίσης, έκανε και ένα σημαντικό πέρασμα και από το ραδιόφωνο. Το 1993, για τη συμμετοχή του στην ταινία «Ζωή χαρισάμενη», κέρδισε το βραβείο ερμηνείας Β΄ ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1993. Συμμετείχε και στο σήριαλ του ΑΝΤ1 «Κωνσταντίνου και Ελένης», ως ο πατέρας της Ματίνας.

"Υποδειγματικές οικογένειες" του Δ. Ζουμπουλάκη

Δύο χρόνια μετά «Οδοιπορικό ενός παιδιάτρου» (εκδόσεις Γαβριηλίδη 2013), είναι έτοιμο και το δεύτερο βιβλίο του παιδιάτρου Δημήτρη Ι. Ζουμπουλάκη.

Αυτή τη φορά, ο αρχαιότερος εν ζωή με ειδικότητα στα λοιμώδη νοσήματα έλληνας πανεπιστημιακός παιδίατρος, έγραψε μια σειρά μικρών «ζουμερών» ιστοριών βασισμένων σε αληθινά περιστατικά οικογενειών που έζησε ως παιδίατρος κατά τη διάρκεια της 60χρονης καριέρας του. 

Ολα τα κείμενα στο βιβλίο είναι εμπνευσμένα από προσωπικές εμπειρίες του όταν ασκούσε το επάγγελμα στην Ελλάδα, καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ο κ. Ζουμπουλάκης τελείωσε τις σπουδές του στη Γερμανία και στη Γαλλία, όπου και εργάστηκε). Υπήρξε δε, επί χρόνια παιδίατρος στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία».

Μέσα από αυτά τα περιστατικά, με το καυστικό και βιτριολικό χιούμορ του αποκρυσταλλώνεται η άποψη του Δ. Ζουμπουλάκη για την ευρύτερη έννοια της οικογένειας – και όχι μόνον της ελληνικής. 

Τα διηγήματα είναι δεκαπέντε, ευκολοδιάβαστα, με νόστιμες πληροφορίες που αφορούν αλλοτινές εποχές, ίσως όμως και το σήμερα.

"Φύλλο μηδέν" του Ουμπέρτο Έκο

Το τελευταίο μυθιστόρημα του μάστορα της γραφής Ουμπέρτο Έκο, με τίτλο «Φύλλο μηδέν» (εκδόσεις Ψυχογιός) εισάγει τον αναγνώστη στο χώρο της εκκολαπτόμενης εφημερίδας και δη εκείνης που θέλει να εξελιχθεί σε «κίτρινη».

Όταν ετοιμάζεται η έκδοση μιας νέας εφημερίδας, οι συντελεστές της από τον εκδότη και το διευθυντή μέχρι τον τελευταίο δημοσιογράφο (ακόμα και αυτόν που θα ασχολείται με τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία) συσκέπτονται για τους στόχους της, το ύφος της και το περιεχόμενό της, γενικά. Έτσι ετοιμάζουν το «φύλλο μηδέν», αυτό δηλαδή το τεύχος, που θα εκδοθεί πριν το «φύλλο Ένα». Ένα φανταστικό φύλλο, με φανταστική ύλη, που θα βασίζεται όμως στην τρέχουσα επικαιρότητα ή στο παρελθόν, ώστε να διαμορφωθεί η ύλη του.

Φαντασία και πραγματικότητα

Όταν ο καθηγητής κ. Γιάνης Βαρουφάκης ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών, είχα γράψει ένα άρθρο σε τρεις συνέχειες στο καθημερινό φύλλο της Αμαρυσίας (Φεβρουάριος 2015), για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε τις ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας προκειμένου να τεκμηριώνει τις οικονομικές θεωρίες και την εφαρμογή τους. 

Από τα άρθρα του, τα οποία φιλοξενούνταν στο εβδομαδιαίο free-press περιοδικό LIFO και από τις σελίδες των βιβλίων του, είχαν παρελάσει οι ταινίες με τον Superman και τον Batman, η ταινία «Εισβολή» (Invasion of the body snatchers), το σήριαλ Star Trek, η ταινία «Πόλεμος των κόσμων» (War of the Worlds), οι πιο πρόσφατες «Εξολοθρευτής» (Terminator) και Blade Runner και το αγαπημένο του Matrix. 

Διάβαζα με ενδιαφέρον, αυτά τα άρθρα και τα βιβλία του, επειδή με γοήτευε το γεγονός ότι συνδύαζε αυτό το είδος (την Επιστημονική Φαντασία) με την οικονομική θεωρία, για την εφαρμογή της στην πεζή πραγματικότητα. Δεν σχολίαζα τα κείμενά του. Παρέθετα τις ιδέες του, ως πληροφορίες και έμενα απλός θαυμαστής του.

Σήμερα, μετά από όσα συνέβησαν και φτάσαμε στην παραίτηση και εξαφάνισή του στα δύσκολα, μπορώ να πω ότι ο κ. καθηγητής, πηγαίνοντας συχνά στον κινηματογράφο, δεν είχε προλάβει να διαβάσει δυο συναφή μυθιστορήματα, ή τα είχε διαβάσει και το κρατούσε κρυφό. Το ένα είναι το «1984» του Τζορτζ Όργουελ και το άλλο, «Το τέλος της παιδικής ηλικίας» του Άρθουρ Κλαρκ.

"Η τελευταία νύχτα" του Γιάννη Μαρή

Ολοκλήρωσα το μυθιστόρημα «Η τελευταία νύχτα» του Γιάννη Μαρή, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα σε μέγεθος τσέπης (320 σελίδες). Το διάβασα γοητευμένος, όπως άλλωστε έχω διαβάσει και τα άλλα 25 μυθιστορήματά του, που έχω στη βιβλιοθήκη μου.

Έχει μια ιδιαίτερη γοητεία η Αθήνα του 1961, όπως περιγράφεται στις σελίδες του, παρά το γεγονός ότι είναι από τα πρώτα του και δεν έχει αυτή την ωριμότητα, που αποπνέουν τα μεταγενέστερά του. Αυτό, είχε δημοσιευτεί σε 106 συνέχειες στην Απογευματινή το 1961-1962 (κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε βιβλίο με τις πρωτότυπες εικόνες του Μ. Γάλλια) και τα κεφάλαιά του αποτελούνται από κάθε μια από αυτές. Μικρά και περιεκτικά, χωρίς μεγάλες αναλυτικές περιγραφές, παρά μόνον όπου απαιτείται για να «προσανατολιστεί» ο αναγνώστης.

Το μπλε δωμάτιο - La chambre bleue

Υπόθεση: Ο Ζουλιέν και η Εσθέρ συναντιούνται κάθε Πέμπτη στο δωμάτιο ενός επαρχιακού ξενοδοχείου. Είναι και οι δύο παντρεμένοι και στο δωμάτιο αυτό κάνουν έρωτα και μοιράζονται το πάθος τους, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των κατοίκων της μικρής γαλλικής πόλης. «Θα περνούσες τη ζωή σου μαζί μου αν ξαφνικά ήμασταν ελεύθεροι;» τον ρωτά κάποια στιγμή εκείνη. Κι αυτός, χωρίς να το πολυσκεφτεί, της απαντά «Φυσικά». Όταν ξαφνικά ο Ζουλιέν βρίσκεται να ανακρίνεται από την αστυνομία για ένα έγκλημα, τα αθώα αυτά λόγια αποκτούν άλλη διάσταση, καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν ιστό από ψέματα που ο ίδιος κατασκεύασε.

Κριτική: Ο σκηνοθέτης Ματιέ Αμαλρίκ κτίζει κομμάτι – κομμάτι μια ερωτική ιστορία μεγάλου πάθους, μέσα από μια αστυνομική ανάκριση και ο θεατής καλείται να ενώσει τα κομμάτια αυτού του παράξενου παζλ, που θέλει δυο ανθρώπους να έχουν ερωτική σχέση, ενώ είναι και οι δυο παντρεμένοι. Τους ενώνει το σεξουαλικό πάθος ή κάτι περισσότερο; Και για ποιο λόγο γίνεται η ανάκριση;

Ένα μικρό χάος - A little chaos

Υπόθεση: Μια κηπουρός - αρχιτέκτονας εξωτερικών χώρων, η Sabine De Barra αναλαμβάνει να κατασκευάσει τους εντυπωσιακούς τεράστιους κήπους του παλατιού των Βερσαλλιών, μια πολύ υπεύθυνη και σημαντική ανάθεση που θα την φέρει στο κέντρο των εξελίξεων του παλατιού, επί βασιλείας του Λουδοβίκου 14ου. Απέναντί της, άσπονδος εχθρός της που βρίσκεται εκεί για να κάνει το έργο της όσο το δυνατόν πιο δύσκολο, στέκεται ο Andre Le Notre

Κριτική: Ταινία εποχής Λουδοβίκου 14ου από την οποία απουσιάζει η γαλλική φινέτσα. Δυστυχώς, η πλειοψηφία των ηθοποιών έχουν βρετανική κατατομή και τα Αγγλικά τους το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να προετοιμάζουν το θεατή για μια εμφάνιση της βασίλισσας Ελισάβετ, πλην όμως βρισκόμαστε στις Βερσαλίες.