Το πέρασμα - The judgement

Υπόθεση: Με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο ηθοποιό του Εμίρ Κουστουρίτσα, Μίκι Μανόλοβιτς (Underground, Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές, Μαύρη γάτα, άσπρος γάτος κ.ά.), και συμμετοχές στα σημαντικά βαλκανικά φεστιβάλ της Σόφιας και της Βαρσοβίας, η νέα ταινία του Βούλγαρου σκηνοθέτη Στέφαν Κομαντάρεφ μιλάει για τον Μίτιο και τον γιο του Βάσκο, οι οποίοι ζουν σε μια φτωχή περιοχή στα σύνορα Βουλγαρίας-Τουρκίας-Ελλάδας. Ο Μίτιο έχει χάσει ό, τι σημαντικό είχε στη ζωή του, τη γυναίκα του, τη δουλειά του και την εμπιστοσύνη του γιου του. Για να τον ξανακερδίσει, θα πρέπει να βρει συγχώρεση και να πληρώσει για την αμαρτία που διέπραξε 25 χρόνια πριν.

Κριτική: Στο Πέρασμα, ή έχουμε έναν άνδρα που έχασε τη γυναίκα του από ασθένεια, κοντεύει να χάσει και την εμπιστοσύνη του γιου του και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του με φόντο το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, ή έχουμε το θέμα της λαθρομετανάστευσης και όλα τα παρελκόμενα, με φόντο το μελόδραμα ενός πατέρα και ενός γιου που προσπαθούν να βγάλουν άκρη στη μεταξύ τους σχέση, η οποία επηρεάζεται από τρίτους παράγοντες.

Μακριά από τους ανθρώπους - Far from men

Υπόθεση: Βρισκόμαστε το 1954 στην Αλγερία στην καρδιά του χειμώνα σε ένα απομονωμένο χωριό, ενώ ξεκινά ο αντιαποικιακός αγώνας ενάντια στους Γάλλους. Καθώς οι αντάρτες περικυκλώνουν την περιοχή η σύγκρουση ανάμεσα στο παλιό και στο καινούριο είναι αναπόφευκτη. Ο Νταρού (Βίγκο Μόρτενσεν), ο δάσκαλος του χωριού πρέπει να συνοδεύσει τον Μοχάμεντ (Ρεντά Κατέμπ), έναν ντόπιο που κατηγορείται για φόνο, μέχρι την πόλη όπου πρόκειται να δικαστεί. Δύο άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους είναι αναγκασμένοι να διασχίσουν τις απέραντες πεδιάδες της ενδοχώρας. Κυνηγημένοι από τους συγγενείς του δολοφονημένου που ζητούν εκδίκηση, αλλά και από τους Γάλλους στρατιώτες, οι δύο άνδρες επαναστατούν, έρχονται αντιμέτωποι με τη θρησκευτική μισαλλοδοξία όσο και την παράλογη βία του κατακτητή, αλλά, παράλληλα, και με τα προσωπικά τους ηθικά διλήμματα.

Κριτική: Ο Βίγκο Μόρτενσεν έχει από του φυσικού του ένα πρόσωπο γεμάτο γωνίες, που του χαρίζουν μια σκληρή φυσιογνωμία, ένα πρόσωπο που κρύβει περισσότερα από εκείνα που σου δείχνει και σ’ αυτή την ταινία είναι ο ιδανικός ήρεμος, πράος, μειλίχιος δάσκαλος ενός σχολείου σε μια απομακρυσμένη περιοχή στον οποίο αναθέτουν, να συνοδεύσει έναν κατηγορούμενο για φόνο, προκειμένου να δικαστεί σε άλλη πόλη.

Σε θέση βολής – Gunman

Υπόθεση: Ένας απόστρατος των Ειδικών Δυνάμεων, που υποφέρει από μετατραυματικό στρες, προσπαθεί να ξαναβρεί τον έρωτα της ζωής του, αφού προηγουμένως ταξιδέψει από το Λονδίνο στη Βαρκελώνη, και διασχίσει την Ευρώπη για να καθαρίσει το όνομα του.

Κριτική: Ο Σον Πεν, μια τραγική φιγούρα σχεδόν έτοιμος να ξεχάσει τον εαυτό του και το παρελθόν του από πρόωρο Αλτσχάιμερ, εντέλλεται να σκοτώσει τον υπουργό Ενέργειας του Κογκό και να εγκαταλείψει τη χώρα. Πίσω του αφήνει την αγαπημένη του Τζασμίν Τρίνκα, η οποία μη γνωρίζοντας την πραγματική του ιδιότητα παντρεύεται τον Χαβιέ Μπαρδέμ, που είχε υποσχεθεί στον Σον Πεν να την προσέξει.

Μετά από οκτώ χρόνια, οι τρεις τους θα συναντηθούν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες.

Η απαγωγή του κ. Heineken - Kidnapping Freddy Heineken

Υπόθεση: Το 1983 μια ομάδα παιδικών φίλων πραγματοποίησαν το έγκλημα του αιώνα: απήγαγαν έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, κληρονόμο της αυτοκρατορίας της μπύρας, Heineken (Άντονι Χόπκινς). Η σοκαριστική απαγωγή –υπό την απειλή όπλων, στο φως της μέρας, στο Άμστερνταμ– είχε ως αποτέλεσμα να καταβληθούν τα μεγαλύτερα λύτρα για την απαγωγή ενός ατόμου. Ήταν το τέλειο έγκλημα… μέχρι που τους έπιασαν.

Κριτική: Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε αληθινή ιστορία και παρ’ όλα ταύτα, σε κρατάει σε ενδιαφέρον, ενώ και ο σκηνοθετικός ρυθμός έχει νεύρο.

Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ 2 - The Second Best Exotic Marigold Hotel

Υπόθεση: Πριν τρία χρόνια γίναμε ένοικοι ενός ξενοδοχείου με τους πιο διασκεδαστικούς και αναπάντεχους ένοικους και τώρα το «Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ» ανοίγει και πάλι, για μια ιστορία γεμάτη γέλιο, συγκίνηση, μουσική και χορό!

Κριτική: Όσοι έχετε δει την πρώτη ταινία, γνωρίζετε ήδη το στυλ και της δεύτερης, η οποία συνεχίζει να ανατρέπει τα στερεότυπα της τρίτης ηλικίας με ένα γλυκό και διασκεδαστικό τρόπο. Συν το γεγονός ότι διαθέτει μια σειρά πολύ καλών και γνωστών ηθοποιών με επικεφαλής της δύο μεγάλες κυρίες Τζούντι Ντεντς και Μάγκι Σμιθ, για τις οποίες (δεν μπορεί…) οι ρόλοι έχουν γραφτεί στα μέτρα τους. Λιτοί διάλογοι και λεπτό και εκλεπτυσμένο (έως βιτριολικό των δυο κυριών) χιούμορ.

Chappie

Υπόθεση: Στο κοντινό μέλλον την πάταξη του εγκλήματος και τη διατήρηση της τάξης έχουν αναλάβει να επιβάλλουν με ωμό τρόπο αστυνομικοί-ρομπότ. Το ανθρώπινο είδος ασφυκτιά κάτω από τον ρομποτικό αυτόν κλοιό και προσπαθεί να αντιδράσει. Ένα τέτοιο ανθρωποειδές, ο Chappie, πέφτει θύμα απαγωγής και προγραμματίζεται κατά έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γίνεται, έτσι, το πρώτο ρομπότ που έχει την ικανότητα να σκέφτεται και να νιώθει. Κάποιες δυνάμεις, όμως, θεωρούν πως ο Chappie είναι επικίνδυνος και θα κάνουν τα πάντα, για να διατηρήσουν την καθεστηκυία τάξη και να διασφαλίσουν ότι το σκεπτόμενο ρομπότ θα είναι το τελευταίο του είδους του.

Κριτική: Πρόκειται για την αστεία πλευρά του Robocop ή μάλλον για την hip hop αντιμετώπισή του.

Περί αισθητικής...

Πώς γίνεται, αγαπητέ μου αναγνώστη, να στήνεται κοτζάμ υπουργός (μετά της συζύγου του, μάλιστα) μπροστά σε μια φωτογραφική μηχανή, να τον παίρνουν καμιά δεκαριά πόζες και κατόπιν να βγαίνει στα κανάλια και να λέει ότι δεν συμφωνεί με την αισθητική των φωτογραφιών; Όταν φωτογραφιζόταν, αυτό δεν το είχε σκεφτεί; Είναι να τρελαίνεσαι δηλαδή.

…νοοτροπίας

Οπότε, πώς να μην επανέλθω λέγοντας και πάλι ότι αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα; Ευτυχώς δε, που αυτή μου η ανησυχία μου αυτή βρίσκει ανταπόκριση σε αναγνώστες μου και μάλιστα νεαρότερους, οι οποίοι όταν διάβασαν τα Έπεα Πτερόεντα του προηγούμενου Σαββάτου, βγήκαν στο facebook και συμφώνησαν πως αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, τίποτα δεν γίνεται. Ευχαριστώ φίλοι μου. Άντε να βάλουμε μπροστά γι’ αυτή την αλλαγή.

…και γούστου

Διότι, βγήκαν οι άλλοι και δήλωσαν πως τους προσβάλλει η αισθητική του μαυρόασπρου γκράφιτι στο κτήριο του Πολυτεχνείου, ενώ τόσα χρόνια οι αφίσες που υπήρχαν και οι πάμπολλες ακαταλαβίστικες μουτζούρες, μαζί με κάποια συνθήματα δεν τους ενοχλούσαν, ίσως γιατί είχαν μάλλον ενσωματωθεί με «την αισθητική αντίληψη του μνημείου». Τι να πω; Όχι πως μου άρεσε η βάρβαρη ενέργεια του βαψίματος σε μια νύχτα, αλλά τόσα χρόνια δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το χρώμα, το original, το πραγματικό, αυτού του κτηρίου. Πάντα ζωγραφισμένο το έβλεπα. Ή σκεπασμένο με κάθε είδους αφίσες.

Το τραγούδι του Φοίνικα - Phoenix

Υπόθεση: Ιούνιος, 1945. Η Νέλι καταφέρνει να επιζήσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έχοντας όμως υποστεί πολλά τραύματα στο σώμα της. Θα υποβληθεί σε μια σειρά πλαστικών επεμβάσεων για να αναπλάσει το πρόσωπό της. Όταν ολοκληρωθούν, θα αναζητήσει το σύζυγό της, ο οποίος όμως δεν θα την αναγνωρίσει. Αντιθέτως λόγω της ομοιότητάς της, θα της προτείνει να υποδυθεί την γυναίκα του, που ο ίδιος θεωρεί νεκρή, με σκοπό να διεκδικήσουν την περιουσία της. Η Νέλι αν και διστακτική, δέχεται να παίξει αυτό το ρόλο, ελπίζοντας ότι έτσι θα μάθει την αλήθεια για τα πραγματικά του συναισθήματα του άνδρα της.

Κριτική: Μια εκπληκτική απεικόνιση της μεταπολεμικής και βαριά τραυματισμένης Γερμανίας, αποτελεί αυτή η ταινία, της οποίας κύριο θέμα, σε πρώτο πλάνο είναι η πραγματική αγάπη, που επιμένει να βρει δικαίωση παρά τις αντιξοότητες.

Ο άνθρωπος του Νοέμβρη – The November man

Υπόθεση: Με κωδικό όνομα, ‘The November Man’, ο Πίτερ Ντέβερο (Πιρς Μπρόσναν) είναι ένας εξαιρετικά επικίνδυνος και καλά εκπαιδευμένος πρώην πράκτορας της CIA που παρασύρεται από την ήσυχη συνταξιοδότηση του, εξαιτίας μιας πολύ προσωπικής αποστολής. Πρέπει να προστατεύσει την πολύτιμη μάρτυρα Άλις Φουρνιέ (Όλγκα Κιριλένκο) που θα μπορούσε να ξεσκεπάσει την αλήθεια πίσω από μια συνωμοσία δεκαετιών. Θα ανακαλύψει σύντομα πως η αποστολή του, τον έχει κάνει στόχο ενός παλιού του φίλου και προστατευόμενο της CIA, του Ντέιβιντ Μέισον (Λουκ Μπρέισι). Με τις υποψίες για την ύπαρξη ενός καρφιού στην υπηρεσία να μεγαλώνουν, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να εμπιστευθεί ο Ντέβερο, ούτε κανόνες ή σταθερές που να τον βοηθήσουν. 

Κριτική: Πιστός στην αρχή της συνεχούς δράσης, που τον έχει καθιερώσει, ο Ρότζερ Ντόναλντσον (Το Δίκιο Σου Το Παίρνεις Με Αίμα, 2011 - Το Μεγάλο Κόλπο, 2008 - Δεκατρείς Μέρες, 2000 – Η Κορυφή Του Δάντη, 1997), υπογράφει αυτή τη φορά μια σύγχρονη περιπέτεια κατασκοπείας, γυρισμένη με τον παραδοσιακό τρόπο και με αναφορές σε κατασκοπευτικά σενάρια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου («Και γιατί όχι;», όπως αναρωτιέται προς το τέλος της ταινίας ο Άνθρωπος του Νοέμβρη, δίνοντας την απάντηση στον μαθητευόμενο κατάσκοπο, που τον κατακρίνει για μεθόδους Ψυχρού Πολέμου).

Ο Πιρς Μπρόσναν χωρίς να θυμίζει τον ήρωα που τον καθιέρωσε (τον πράκτορα 007), υποδύεται με νεύρο και δύναμη έναν ουσιαστικά παλιομοδίτη κατάσκοπο που είναι υποχρεωμένος να επανέλθει στη δράση αν και είχε αποσυρθεί, προκειμένου να βοηθήσει την Όλγα Κιριλένκο (από τα κορίτσια του 007 επίσης), που είναι και η μοιραία γυναίκα.

Σύγχρονη, εμπνευσμένη από τη σημερινή πραγματικότητα, η ταινία, διαθέτει την απαιτούμενη δράση  και την ίντριγκα που χαρακτηρίζει τις μυστικές υπηρεσίες, στις οποίες αφού υπάρχει ιεραρχία θα υπάρχει και ανταγωνισμός και φυσικά μεγαλομανία. Στοιχεία, που έχουν επίδραση στο κατώτερο –και αναλώσιμο- προσωπικό τους.

Πολύ καλή η ταινία (πέραν των ερμηνειών, διακρίνεται για σφιχτή σκηνοθεσία, εξαιρετικό μοντάζ και πολύ καλή φωτογραφία) και συνιστάται για ένα ευχάριστο δίωρο. 

Σκηνοθεσία: Ρότζερ Ντόναλτσον

Με τους: Πιρς Μπρόσναν, Όλγα Κιριλένκο, Λουκ Μπρέισι, Λαζάρ Ριστόβσκι, Μπιλ Σμίτροβιτς

Προβάλλεται από 19/3/15

Ο άνθρωπος του Νοέμβρη – The November man

Υπόθεση: Με κωδικό όνομα, ‘The November Man’, ο Πίτερ Ντέβερο είναι ένας εξαιρετικά επικίνδυνος και καλά εκπαιδευμένος πρώην πράκτορας της CIA που παρασύρεται από την ήσυχη συνταξιοδότηση του, εξαιτίας μιας πολύ προσωπικής αποστολής. Πρέπει να προστατεύσει την πολύτιμη μάρτυρα Άλις Φουρνιέ που θα μπορούσε να ξεσκεπάσει την αλήθεια πίσω από μια συνωμοσία δεκαετιών. Θα ανακαλύψει σύντομα πως η αποστολή του, τον έχει κάνει στόχο ενός παλιού του φίλου και προστατευόμενο της CIA, του Ντέιβιντ Μέισον. Με τις υποψίες για την ύπαρξη ενός καρφιού στην υπηρεσία να μεγαλώνουν, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να εμπιστευθεί ο Ντέβερο, ούτε κανόνες ή σταθερές που να τον βοηθήσουν.

Κριτική: Πιστός στην αρχή της συνεχούς δράσης, που τον έχει καθιερώσει, ο Ρότζερ Ντόναλντσον (Το Δίκιο Σου Το Παίρνεις Με Αίμα, 2011 - Το Μεγάλο Κόλπο, 2008 - Δεκατρείς Μέρες, 2000 – Η Κορυφή Του Δάντη, 1997), υπογράφει αυτή τη φορά μια σύγχρονη περιπέτεια κατασκοπείας, γυρισμένη με τον παραδοσιακό τρόπο και με αναφορές σε κατασκοπευτικά σενάρια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου («Και γιατί όχι;», όπως αναρωτιέται προς το τέλος της ταινίας ο Άνθρωπος του Νοέμβρη, δίνοντας την απάντηση στον μαθητευόμενο κατάσκοπο, που τον κατακρίνει για μεθόδους Ψυχρού Πολέμου).