Vampire Academy

Το πρώτο φιλμ μιας σειράς έξι βιβλίων, που μοσχοπουλιέται στις ΗΠΑ, το Vampire Academy συνδυάζει τις ιστορίες του μαθητή Χάρι Πότερ και των βρικολάκων του Twilight. Το πάντρεμα των δύο αυτών επιτυχημένων στις ΗΠΑ κινηματογραφικών σειρών, δεν σημαίνει ότι μπορεί να δημιουργήσει επιτυχημένους κλώνους.

Η ταινία απευθύνεται σε συγκεκριμένο target group με αμφίβολα όμως αποτελέσματα. Πολλοί και ανούσιοι διάλογοι, χλιαρή εξέλιξη και από ερμηνείες: σχολική παράσταση γυμνασίου, όχι λυκείου.

Υπόθεση: Η Ρόουζ Χάθαγουεϊ και η Λίζα Ντραγκομίρ δεν είναι δύο συνηθισμένα δεκαεπτάχρονα κορίτσια και η ακαδημία του Αγίου Βλαντιμίρ δεν είναι ένα συνηθισμένο σχολείο. Είναι ένα κρυφό μέρος στα απάτητα δάση της Μοντάνα, όπου οι νεαροί βρικόλακες –τα Μορόι- μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους και τα Νταμπίρ (μισά άνθρωποι και μισά βαμπίρ) εκπαιδεύονται ώστε να τους προστατεύουν. Η 17χρονη Ρόουζ Χάθαγουεϊ (Zoey Dutch) είναι Νταμπίρ και η αποστολή της είναι να προφυλάσσει την καλύτερη της φίλη Λίζα Ντραγκομίρ (Lucy Fry), η οποία είναι η πριγκίπισσα των θνητών βαμπίρ Μορόι. Εκτός από τις συνηθισμένες κολεγιακές ίντριγκες, τους άκαρπους έρωτες και τη σχολική βία, η Λίζα και η Ρόουζ πρέπει να αντιμετωπίσουν περίπλοκες κοινωνικές ισορροπίες. Η Ρόουζ θα θυσιάσει τα πάντα για να προστατεύσει την Λίζα από αυτούς που σκοπεύουν να την εκμεταλλευτούν, αλλά και από τα Στριγκόι (αθάνατα, κακεντρεχή βαμπίρ) που καταδιώκουν το είδος της.

Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουότερς

Με τους: Όλγα Κιριλένκο, Ζόι Ντόιτς, Κάμερον Μόναχαν, Σάρα Χάιλαντ, Σάμι Γκέιλ, Λούσι Φράι, Γκάμπριελ Μπερν, Ντομινίκ Σέργουντ, Άσλεϊ Τσαρλς, Ντανίλα Κοζλόφσκι, Τζόιλι Ρίτσαρντσον, Κλερ Φόι

Προβάλλεται από 13/2/2014

(Κριτική μου στο myFilm)

Μνημείων Άνδρες - Το βιβλίο

Καθώς ο Χίτλερ επιχειρούσε να κατακτήσει το δυτικό κόσμο, οι στρατιές του λεηλατούσαν μεθοδικά τα κορυφαία έργα τέχνης στην Ευρώπη, από αριστουργήματα του Μιχαήλ Άγγελου και του Ντα Βίντσι μέχρι έργα του Βαν Άικ και του Βερμέερ, τα οποία κλάπηκαν για λογαριασμό του Φίρερ. 

Τα μέλη της ομάδας Μνημείων Άνδρες είχαν εντολές από τον πρόεδρο Ρούσβελτ και την υποστήριξη του στρατηγού Αϊζενχάουερ, όμως δε διέθεταν οχήματα, καύσιμα, γραφομηχανές ή εξουσία. Επιδόθηκαν με σθένος σε έναν αγώνα δρόμου με αντίπαλο το χρόνο, με στόχο τη διάσωση των μεγαλύτερων πολιτιστικών θησαυρών του κόσμου από την καταστροφή στα χέρια φανατικών Ναζί.

Αυτοί οι απρόσμενοι ήρωες άφησαν πίσω τους επιτυχημένες σταδιοδρομίες και κατευθύνθηκαν στο επίκεντρο του πολέμου, διακινδυνεύοντας ―και σε ορισμένες περιπτώσεις χάνοντας― τις ζωές τους. 

Αυτή είναι η ιστορία τους, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, ταυτόχρονα με την κυκλοφορία της ομότιτλης ταινίας, που προβάλλεται από αύριο στους αθηναϊκούς κινηματογράφους.

Μαθήματα καθημερινής σοφίας

«Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόµος προς τον εαυτό του, το πρόπλασµα ενός δρόµου, το προσχέδιο ενός µονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν έφτασε να είναι εντελώς ο εαυτός του ωστόσο, οι πάντες φιλοδοξούν να το κατορθώσουν, άλλοι στα τυφλά, άλλοι µε περισσότερο φως, ο καθένας όπως µπορεί».

Συγγραφέας µύστης και άθελά του γκουρού εκατοµµυρίων ανθρώπων, ο Έρµαν Έσσε προσφέρει τόσο στο µυθιστορηµατικό, όσο και στο δοκιµιακό και ποιητικό του έργο οράµατα και συµβουλές τεράστιας αξίας για µια ζωή απλή, σοφή και ουσιώδη. 

Ο Έρμαν Έσσε ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Γεννήθηκε στο Καλβ (Calw) της Βυρτεμβέργης στη Γερμανία το 1877. Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το 1904 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, «Πήτερ Κάμεντσιντ». Το 1946 τιμήθηκε με το βραβείο Γκαίτε και το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας και το 1955 με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις 9 Αυγούστου του 1962.

Μέσα σε 196 σελίδες ο Πέρσυ Άλλαν μας γνωρίζει τον Έρμαν Έσσε και 66 μαθήματα καθημερινής σοφίας (εκδόσεις Πατάκη)

(Από δημοσίευμά μου στην Αμαρυσία)

Γράμματα σ' έναν φίλο Γερμανό

Ένα επίκαιρο βιβλίο για το οποίο ο Καμύ γράφει: «Δεν µπορώ όµως να αφήσω να τυπωθούν εκ νέου αυτές οι σελίδες, χωρίς να πω τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν. Γράφτηκαν και δηµοσιεύτηκαν παράνοµα. Σκοπός τους ήταν να ρίξουν λίγο φως στον αγώνα που κάναµε στα τυφλά, και µε αυτό τον τρόπο να τον καταστήσουν πιο αποτελεσµατικό. Είναι γραπτά περιστασιακά που µπορούν, συνεπώς, να δηµιουργήσουν µια κάποια εντύπωση αδικίας. Αν έπρεπε πράγµατι να γράψουµε για την ηττηµένη Γερµανία, θα χρειαζόταν να υιοθετήσουµε µια γλώσσα κάπως διαφορετική. Ωστόσο, θα ήθελα µόνο να προλάβω µια παρεξήγηση. Όταν ο συγγραφέας αυτών των γραµµάτων λέει «εσείς», δεν εννοεί «εσείς οι Γερµανοί», αλλά «εσείς οι ναζί». Όταν λέει «εµείς», αυτό δεν σηµαίνει πάντα «εµείς οι Γάλλοι», αλλά «εµείς οι ελεύθεροι Ευρωπαίοι». Αντιπαραθέτω δύο στάσεις, όχι δύο έθνη, έστω και αν σε κάποια στιγµή της ιστορίας αυτά τα δύο έθνη αντιπροσώπευσαν δύο εχθρικές στάσεις.

Robocop

Όσοι έχετε δει το Robocop του Βερχόβεν (1987), ξεχάστε το και δείτε τη νέα οπτική από τον Χοσέ Παντίγια. Όσοι δεν το έχετε δει, πρέπει να δείτε αυτή τη συμβατική κατά τα άλλα ταινία δράσης, που δεν στέκει μόνον εκεί.
Στο νέο Robocop δίνεται έμφαση στον καπιταλιστικό χαρακτήρα της κατασκευής του αστυνόμου-μηχάνημα και όχι μόνον στο ηθικό στοιχείο, στην καταπολέμηση του εγκλήματος, δηλαδή.
Η εταιρία, έχει πουλήσει πολεμικά ρομπότ στο στρατό, τα έχει κονομήσει και τώρα θέλει να ανοίξει την αγορά της και στην τοπική αστυνομία, αργότερα και στην ομοσπονδιακή και πάει λέγοντας. Όλα και όλοι για το χρήμα.
Στη Γερουσία υπάρχουν δυο τάσεις: Αυτοί που θέλουν να προωθήσουν τα σχέδια της εταιρίας (βλ. μίζες) και αυτοί που δεν θέλουν να χρησιμοποιούνται άψυχες μηχανές εναντίον ανθρώπων, διότι μπορεί να δημιουργούνται ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Στην εταιρία, υπάρχει ο επιστήμονας που θέλει τα ρομπότ για ιατρικούς και κοινωνικούς σκοπούς, άντε και για την εξωτερική πολιτική (βλ. εχθροπραξίες Ιράκ), υπάρχει και ο επιχειρηματίας που θέλει να ανεβαίνουν οι μετοχές της.
Στην αστυνομία, θέλουν κάποιον για τις βρώμικες δουλειές και μια μηχανή τους ταιριάζει γάντι, αλλά δεν γουστάρουν η μηχανή να παίρνει πρωτοβουλίες στην επίλυση των υποθέσεων και ο Robocop, δυστυχώς, παίρνει. Αρχίζει να ερευνά τους λόγους για τους οποίους έγινε η απόπειρα της δολοφονίας του, που οδήγησε στην «ανακατασκευή» του κι αυτό δεν τους αρέσει…
Μέσα σε όλα, έχουμε και το διαπλεκόμενο κανάλι, που προσπαθεί με «αντικειμενική» ενημέρωση να χειραγωγήσει το κοινό, ότι οι αστυνομικοί-μηχανές είναι απαραίτητοι και πρέπει να βγουν στους δρόμους. Τόσο αντικειμενική, που όταν οι αντιστασιακοί στο Ιράκ καταστρέφουν κάποια ρομπότ «διακόπτουμε το δελτίο μας για διαφημίσεις».

Δικός της - Her

Υπόθεση: Σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον στο Λος Άντζελες, ζει ο Θέοντορ Τουόμπλι, ένα μοναχικός και ιδιαίτερος άνδρας, που βγάζει τα προς το ζην γράφοντας προσωπικά γράμματα για λογαριασμό άλλων. Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από μόνη της. Ενεργοποιώντας το, γνωρίζει τη Σαμάνθα, μια χαρούμενη γυναικεία φωνή που αποδεικνύεται διορατική, ευαίσθητη αλλά και εξαιρετικά αστεία. Όταν όμως οι ανάγκες και οι επιθυμίες της μεγαλώνουν, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους βαθαίνει και μια ασυνήθιστα ρομαντική διάθεση αναπτύσσεται…

Κριτική: Για να συνεχίσω, μετά τα αποσιωπητικά, την Υπόθεση που διαβάσατε: …και ύστερα ήρθε ο Έρωτας. Ένας έρωτας μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός λογισμικού. Παρανοϊκό, έτσι; Αλλά μόνον σε αμερικανική ταινία θα μπορούσε να συμβεί. Άλλωστε και ο Όουεν Γουίλσον στο «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» του Γούντι Άλεν, δεν ζούσε τα βράδια του στο Παρίσι του μεσοπολέμου;

Το αξιοθαύμαστο όμως, είναι πως αυτή η ιστορία, παρακολουθείται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού μέσα από την υπερβολή της (είναι επιστημονική φαντασία, φίλοι μου) θίγει το σπουδαίο και πάντα επίκαιρο θέμα του εθισμού και της εξάρτησης από το Διαδίκτυο και όλα τα συμπαρομαρτούντα (δεκάδες σεμινάρια, όπως ξέρετε, στήνονται καθημερινά από παιδαγωγούς, ψυχολόγους και άλλους αρμόδιους επί του θέματος).

Omar

Ιστορία αγάπης με φόντο τη διχοτομημένη Παλαιστίνη και ήρωες δυο παιδιά που πέφτουν θύματα, του πολέμου των μυστικών υπηρεσιών με τις οργανώσεις για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Οι ηθοποιοί που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης Χανί Αμπού Ασάντ, παίζουν για πρώτη φορά και είναι υπέροχοι. Ο Άνταμ Μπακρί (στο ρόλο του Ομάρ) είναι πραγματική ανακάλυψη, με βλέμμα επίμονο, σκληρό, καθαρό και τρυφερό ταυτόχρονα, ενώ η και Λιμ Λουμπανί (Νάντια), γλυκιά μελαχρινή με μεγάλα εκφραστικά μάτια, έχει μια μόνιμη θλίψη που την κάνει ακόμα πιο ελκυστική.

Τα δυο αυτά παιδιά, ξέρουν τι θέλουν το ένα από το άλλο, αλλά οι καταστάσεις όπως εξελίσσονται τα κάνουν να είναι δύσπιστα στη σχέση τους. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το δράμα της υπόθεσης, που δεν θα εξηγήσω.

Νεπάλ-Θιβέτ, το πέρασμα των Ιμαλαΐων

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο ταξιδιωτικό βιβλίο του καθηγητή ΤΕΙ Κωνσταντίνου Δ. Γλύστρα «Νεπάλ-Θιβέτ, Το πέρασμα των Ιμαλαΐων - Στα μονοπάτια των θεών».
Πρόκειται για ένα «υβριδικής» δομής, δηλαδή, οδοιπορικό, λεύκωμα (καλλιτεχνικής αισθητικής), τουριστικός οδηγός, γεωγραφικό, ιστορικό, λαογραφικό, θρησκειολογικό σχετικά με τον βουδισμό και τον ινδουισμό κλπ., καλύπτοντας πληροφοριακά, αρχιτεκτονικά και θρησκειολογικά την πλειοψηφία των ασιατικών χωρών, δεδομένου ότι το έργο αυτό δεν απευθύνεται μόνο στους ενδιαφερόμενους για τις μαγευτικές χώρες του Νεπάλ (ινδουιστικό) και του Θιβέτ (βουδιστικό), αλλά αποτελεί πολύτιμο βοήθημα και για όσους διψούν να εμβαθύνουν στη θρησκειολογία, τη φιλοσοφία, τον τρόπο σκέψης, τα έθιμα, τα φεστιβάλ και τη ζωή των λαών κάθε ινδουιστικής ή βουδιστικής χώρας, με αναφορές που δεν βρίσκει κανείς στη συνήθη βιβλιογραφία.
Με τη γλαφυρότητα, τη ζωντάνια, την πληρότητα και την αισθητική του, το βιβλίο αυτό απευθύνεται

Μια ιστορία για το παρόν

«Ένιωσα θλίψη όταν συνέλαβα τον εαυτό μου, να υποκρίνεται ότι πιστεύει πως όλοι εκεί στον κυβερνοχώρο ενδιαφέρονται για τις ιδέες μου, ενώ στην πραγματικότητα κανενός δεν του καίγεται καρφί. Και όταν πολλαπλασίασα αυτό το συναίσθημα θλίψης επί όλα τα εκατομμύρια των ανθρώπων που κάθονται απομονωμένοι στα μικρά τους δωμάτια και γράφουν μανιωδώς διάφορα πράγματα και τα αναρτούν  στις μοναχικές σελίδες τους, τις οποίες κανένας δεν έχει διαβάσει επειδή όλοι είναι απασχολημένοι να γράφουν και να ανεβάζουν τις δικές τους σελίδες, τότε με έπιασε απόλυτη στεναχώρια. Ξέρετε, μόλις ξυπνήσει στον καθένα ο συγγραφέας μέσα του (και η στιγμή δεν είναι μακριά πια), μας περιμένει όλους μια εποχή παγκόσμιας κώφωσης και τέλειας ασυνεννοησίας, είχε πει ο Μίλαν Κούντερα».

Γρ. Λαμπράκης: Μαραθώνιος μιας ημιτελούς άνοιξης

Έτοιμη είναι η ταινία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου για τη ζωή του Γρηγόρη Λαμπράκη και η προβολή της στις αίθουσες έχει προγραμματισθεί για τις 20 Φεβρουαρίου, με τίτλο "Γρηγόρης Λαμπράκης: Μαραθώνιος μιας ημιτελούς άνοιξης". 

Όπως πρώτη η εφημερίδα "Αμαρυσία" είχε γράψει στις 8 Δεκεμβρίου 2012, ύστερα από αποκλειστική συνέντευξή του, ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος με το ντοκιμαντέρ αυτό, προσεγγίζει τις λιγότερο γνωστές πλευρές της προσωπικότητας και της δράσης του, αλλά και της «υπόθεσης Γρηγόρη Λαμπράκη»: Του Βαλκανιονίκη στο άλμα εις μήκος, του γιατρού υφηγητή μαιευτικής -γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ενδοκρινολόγου, του βουλευτή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), του Μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης και της δολοφονίας του από τις δυνάμεις του παρακράτους της εποχής, το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 (στην Θεσσαλονίκη στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Ερμού έξω από τα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος), η οποία συγκλόνισε το πανελλήνιο και σήμανε την απαρχή πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, προκαλώντας διεθνές ενδιαφέρον.

Η ταινία διανέμεται από τη Feelgood.

(Ολόκληρο το ρεπορτάζ με δηλώσεις, το βιογραφικό και τη φιλμογραφία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου διαβάστε το ΕΔΩ)