Πάθος Και Αίμα (1946 – The Big Sleep)

Γιατί στις 100: Άλλο ένα κλασσικό φιλμ νουάρ, το οποίο μένει πιστό στο ομότιτλο μυθιστόρημα. Δημιούργησε το θρύλο του ζευγαριού Μπόγκαρτ-Μπακόλ και καθιέρωσε τον Μπόγκαρτ ως Φίλιπ Μάρλοου. Δεξιοτεχνικά γυρισμένο, ατμοσφαιρικό, ακολουθεί το ρυθμό του βιβλίου και διαθέτει, όπως και το «Γεράκι…», όλα τα στοιχεία του είδους, με μεγαλύτερο βάρος αυτή τη φορά στη ψυχολογία των ηρώων, που είναι κάθε καρυδιάς καρύδι: Εκβιαστές, πορνογράφοι, δολοφόνοι, κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα, ναρκομανείς και νυμφομανή κορίτσια. Η αφήγηση είναι ασαφής και αγχωτική και το περίπλοκο σενάριο γεμάτο ανατροπές, χτενισμένο από τον λογοτέχνη αργότερα Γουίλιαμ Φώκνερ.
Υπόθεση: Ένας απόστρατος ταγματάρχης αναθέτει στον Φίλιπ Μάρλοου να εξουδετερώσει έναν εκβιαστή, που έχει στην κατοχή του φωτογραφίες της κόρης του Κάρμεν. Ο Μάρλοου γνωρίζει το θύμα και τη μεγαλύτερη αδελφή της Βίβιαν, αλλά στην εξέλιξη ο εκβιαστής δολοφονείται και στο χώρο του εγκλήματος βρίσκεται η Κάρμεν. Η Βίβιαν λέει σον Μάρλοου να σταματήσει τις έρευνες αφού ο εκβιαστής είναι νεκρός, αλλά εκείνος συνεχίζει για να διαπιστώσει ότι έχει πέσει θύμα πλεκτάνης.
Σκηνοθεσία: Χάουαρντ Χοκς
Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Λορίν Μπακόλ, Μάρθα Βίκερς, Τζον Ρίτζλεϊ

Το Γεράκι Της Μάλτας (1941 – The Maltese Falcon)

Γιατί στις 100: Η πρώτη ταινία με τα χαρακτηριστικά του φιλμ νουάρ (αφήγηση off, o ντετέκτιβ, h μοιραία γυναίκα, η ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις έντονες φωτοσκιάσεις, το αίνιγμα «ποιος έκανε το φόνο», ανατροπές) Κάθε φορά που το βλέπεις διασκεδάζεις με τη γραφή του Ντάσιελ Χάμετ και τον ήρωα Σαμ Σπέιντ, που σε αυτό το φιλμ βρίσκουν την ιδανική μεταφορά τους. Η αφήγηση είναι στρωτή, ο μοναχικός ντετέκτιβ, ψυχρός και κυνικός επαγγελματίας. Ασυγκίνητος συναισθηματικά, βίαιος αν χρειαστεί και ψύχραιμος απέναντι στις καταστάσεις. Η ατμόσφαιρα όσο χρειάζεται μυστηριώδης, το σενάριο οικονομικό και οι διάλογοι σύντομοι, κοφτοί, μόνον οι απαραίτητοι. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία από τις καλύτερες σε φιλμ-νουάρ. Κλασσική γενικά η ταινία και με τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Φωτογραφίας, Σεναρίου και Β΄ Αντρικού Ρόλου.
Υπόθεση: Ο Σαμ Σπέιντ ψάχνει για το δολοφόνο του συνεταίρου του, που ερευνούσε για κάποιον μυστηριώδη άντρα κατ’ εντολή μιας όμορφης γυναίκας, η οποία όμως του έχει δηλώσει ψεύτικο όνομα. Οι έρευνές του τον οδηγούν σε τρεις παράξενους άντρες, που αναζητούν το μυθικό «Γεράκι της Μάλτας», αλλά και σε ένα καινούργιο φόνο…
Σκηνοθεσία: Τζον Χιούστον
Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Μέρι Άστορ, Γκλάντις Τζορτζ

Gran Torino (2008)

Γιατί στις 100: Γιατί είναι μια ταινία που αφορά όλο τον κόσμο, από το μόνο σκηνοθέτη, που ανεβάζει μόνος του τον πήχη όλο και ψηλότερα, χωρίς εκπτώσεις ήθους και ύφους και καμία παραχώρηση στο στυλ και την αισθητική του. Μια ταινία, που συγκεντρώνει όλα τα γνωστά ανθρώπινα συναισθήματα, κλιμακώνει δε την ένταση, φτάνοντας την αγωνία, στο κατακόρυφο μέσα σε ένα εκρηκτικά λυτρωτικό φινάλε, τραγικό μα αναπόφευκτο. Ο Κλιντ Ίστγουντ άφθαστος ως σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Υπόθεση: Συνταξιούχος ο Κοβάλσκι περνάει τις μέρες του επισκευάζοντας το σπίτι του, πίνοντας μπύρα και πηγαίνοντας μια φορά τον μήνα στο κουρείο. Κι ενώ η τελευταία επιθυμία της εκλιπούσης συζύγου του ήταν να τον δει να πηγαίνει για εξομολόγηση, αυτός νιώθει ότι δεν βαραίνει τίποτα την ψυχή του. Είναι αδιάφορος για όλα. Κι όμως χάρη στην ανιδιοτελή ευγένεια και καλοσύνη των μεταναστών γειτόνων του, αρχίζει τελικά να συνειδητοποιεί κάποιες αλήθειες σχετικά με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οι οποίοι τον βοηθούν να ανακαλύψει κομμάτια της ψυχής του, που είχε κρύψει καλά από την περίοδο του πολέμου.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ίστγουντ, Μπι Βανγκ, Άνεϊ Χερ, Κρίστοφερ Κάρλεϊ

Misery (1990)

Γιατί στις 100: Γιατί αν και είναι ένα θρίλερ δύο ανθρώπων, έχει τεράστια δύναμη και κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού από την πρώτη στιγμή. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά πρώτον, ότι είναι βασισμένο σε μια ιστορία του Στίβεν Κινγκ και κατά δεύτερον, ότι η πρωταγωνίστρια που είναι και το πρόσωπο – κλειδί της ιστορίας, ερμηνεύεται από μια ηθοποιό, που κέρδισε και Όσκαρ για την ερμηνεία της. Η ιστορία, βασίζεται σ’ αυτό που λέμε ειρωνεία, όπου όλα θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς, αλλά δεν πάνε.
Υπόθεση: Ο συγγραφέας μιας σειράς μυθιστορημάτων με ηρωίδα την Misery, αποφασίζει να τη «σκοτώσει» και να στραφεί σε κάτι άλλο, καινούργιο. Απομονώνεται στα χιονισμένα όρη του Κολοράντο, γράφει το νέο του μυθιστόρημα, αλλά στην επιστροφή το αυτοκίνητό του γλιστράει στον πάγο και βγαίνει από το δρόμο. Θα μπορούσε να έχει σκοτωθεί, αλλά τον σώζει μια γλυκιά μοναχική γυναίκα, η οποία είναι και η Νούμερο Ένα Αναγνώστρια της ηρωίδας του, σε βαθμό που τον αιχμαλωτίζει και τον πιέζει φρικτά να γράψει το μυθιστόρημα, που θα φέρνει στη ζωή τη Misery.
Σκηνοθεσία: Ρομπ Ράινερ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Κάαν, Κάθυ Μπέιτς

Ο σκορπιός κι ο βάτραχος

Ε, λοιπόν αυτή η σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι κάτι παραπάνω από πολιτικά πλουραλιστική, που είπε ο δήμαρχός μας.
Είναι και πολυπολιτισμική.
Kρίμα, που καθόμουν και έγραφα το αφιέρωμα για την άνοδο και την πτώση των ποσοστών των δημοτικών συμβούλων, έπρεπε να ασχοληθώ και με την κουλτούρα τους.
Πόσα θέματα και πόσες ευκαιρίες…
Αλλά πού ξέρετε; Μπορεί να επανέλθω.
Προς το παρόν, είχαμε τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Γιαννακάκο, που αυτή τη φορά, αντί με Καβάφη (ξέρετε εσείς!), «χτύπησε» με μύθο.
Προκειμένου να κλείσει την ομιλία του, περί συναινετικής ψηφοφορίας για τη θέση του αντιπροέδρου, επικαλέστηκε την ιστορία του «βάτραχου και του σκορπιού», για να τονίσει ότι όλες οι

Πάλι το υποκειμεικό στοιχείο

Από την 7η Ιανουαρίου είχα να κρατήσω σημειώσεις στο blog και σήμερα ανέβασα επτά από τις 100 αγαπημένες μου ταινίες. Βλέπεις στο καθημερινό φύλλο της Αμαρυσίας, ο καιρός περνά πιο γρήγορα και σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ο κύκλος των ταινιών αυτών, οι οποίες όπως γράφω και στο πλάι, μπορεί και να μην είναι από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας κινηματογραφίας, είναι όμως κάποιες που ή με διασκέδασαν ή με προβλημάτισαν. Είναι βλέπεις πολύ υποκειμενική η κριτική και ειδικά στον κινηματογράφο. Είναι σχεδόν απίθανο να συμπέσει η γνώμη μου με κάποιου άλλου. Πάντα θα υπάρχει ένα σημείο διαφωνίας.
Προχθές, συζητούσα με το συνάδελφο Χρ. Φωτιάδη στην εφημερίδα για την ταινία The Pledge του Σον Πεν, που είχε προβληθεί στην Ελλάδα με τον τίτλο "Η υπόσχεση" και συμφωνήσαμε τελικά, ότι ήταν μια εξαιρετική ταινία, στην οποία μια υπόσχεση δεν εκπληρώνεται στο τέλος. Τουλάχιστον, έτσι νομίζει ο πρωταγωνιστής, ο οποίος είναι ένας σερίφης (Τζακ Νίκολσον), που είχε υποσχεθεί στη μητέρα ενός δολοφονημένου μικρού κοριτσιού ότι θα βρει το δολοφόνο της. Πραγματικά πολύ καλή ταινία, αλλά πόσοι θα συμφωνούσαν μαζί μας, με το τέλος της, το οποίο σας το αφήνω για έκπληξη. Αξίζει να τη βρείτε σε βίντεο κλαμπ και να τη δείτε.

O Εραστής Της Κομμώτριας (1990 - Le Mari De La Coiffeuse)

Γιατί στις 100: Για τον ερωτισμό που υποβόσκει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, που ξεκινά από έναν ανεκπλήρωτο παιδικό έρωτα. Για τη μουσική επένδυση του Μάικλ Νόιμαν (Μαθήματα Πιάνου), που σε χαλαρώνει και σε κάνει να νοσταλγείς τα παιδικά σου χρόνια, για το σενάριο που περιγράφει την ίδια τη ζωή, η οποία είναι γεμάτη όνειρα, στόχους, προσπάθεια, απογοητεύσεις, χαρά, ευτυχία, πόνο, θλίψη και για όλη γενικά την ατμόσφαιρα του έργου.
Υπόθεση: Ο δωδεκάχρονος Αντουάν, ένα καλοκαίρι γνωρίζεται με την κομμώτρια της πόλης του, την κυρία Σαφέρ. Γλυκιά, με απαλή φωνή. Αφηνόταν στα χέρια της και φαντασίωνε με ήχους αραβικής μουσικής. Όταν μεγάλος πια, μπαίνει μια μέρα στο κομμωτήριο της Ματίλντ ξαναζωντανεύει το παιδικό όνειρο: Να παντρευτεί μια κομμώτρια. Το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα, όταν η Ματίλντ του λέει το πολυπόθητο «ναι». Έτσι ο Αντουάν ζει μέρες μεγάλης ευτυχίας, παρακολουθώντας τη γυναίκα του να κουρεύει τους πελάτες και χορεύοντας μαζί της σε αραβικούς ρυθμούς, ενώ οι ερωτικές του διαθέσεις ολοένα και φουντώνουν. Ως πότε όμως;
Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ροσφόρ, Αννα Γκαλιένα, Ρολάν Μπερτέν, Μορίς Σεβ

Ο Μάγος Του Οζ (1939 – The Wizard Of Oz)

Γιατί στις 100: Είναι το καλύτερο κινηματογραφικό παραμύθι και μιούζικαλ. Βλέπεται ακόμα και σήμερα γιατί είναι φρεσκότατο, ανάλαφρο, διασκεδαστικό και αισιόδοξο. Περιέχει ένα Οσκαρικό τραγούδι, το «Over the rainbow», που έχει χιλιοπαιχτεί σε ταινίες που θέλουν να θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα φιλίας, συντροφικότητας και αγάπης. Καθιέρωσε την πρωταγωνίστρια και την έκανε αστέρα πρώτου μεγέθους, εξαιτίας της ερμηνείας της, δημιούργησε δε σχολή για τα παιδιά-θαύματα που θα ακολουθούσαν. Γυρίστηκε δε, από τον σκηνοθέτη του «Όσα Παίρνει Ο Άνεμος».
Υπόθεση: Βασισμένη στις δημοφιλείς ιστορίες του Φρανκ Μπάουμ, η ταινία θέλει τη μικρή Ντόροθι και το σκύλο της Τότο, να παρασύρονται από έναν ανεμοστρόβιλο και να πέφτουν στη μυστηριώδη Χώρα του Οζ. Στην προσπάθειά τους να επιστρέψουν σπίτι θα γνωριστούν με το Σκιάχτρο, το Λιοντάρι, τον Τενεκέ, την Κακιά Μάγισσα, αλλά και τον Μάγο του Οζ, που όλοι τους υπόσχονται ότι θα τους βοηθήσουν να επιστρέψουν. Θα υποστούν όμως μεγάλη ταλαιπωρία και θα αντέξουν πολλές περιπέτειες, μέχρι το happy end.
Σκηνοθεσία: Βίκτορ Φλέμινγκ
Πρωταγωνιστούν: Τζούντι Γκάρλαντ, Ρέι Μπόλγκερ, Μπαρτ Λεχρ, Τζακ Χάλεϊ, Μάργκαρετ Χάμιλτον, Μπίλι Μπεργκ, Φρανκ Μόργκαν.

Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (1968 – Night Of The Living Dead)

Γιατί στις 100: Είναι μια χαμηλού κόστους ταινία φρίκης, η οποία δημιούργησε σχολή, καθιέρωσε τον όρο «ζόμπι» και αποτέλεσε δείγμα για άπειρες ταινίες στο μέλλον. Είναι ασπρόμαυρη με υπόθεση που διαδραματίζεται σε μια νύχτα, είναι κλειστοφοβική και απαισιόδοξη και σήμερα θεωρείται πλέον κλασική στο είδος της. Εφόσον αποδεχθεί ο θεατής το «σύμπαν» της ταινίας, ένα μήνυμα μπορεί να αποκομίσει, ότι ο άνθρωπος είναι πλάσμα αυτοκαταστροφικό, εγωιστικό και απέναντι στο συνάνθρωπό του γίνεται σκληρότερος, όταν πρόκειται να επιβιώσει. Πολλές ταινίες γυρίστηκαν από τότε με το ίδιο θέμα και με το ίδιο μήνυμα, αλλά αυτό το φιλμ είναι το καλύτερο.
Υπόθεση: Από ένα διαστημικό ατύχημα, σε μια απομονωμένη μικρή Αμερικανική πόλη, οι νεκροί ζωντανεύουν και η μοναδική τροφή για την επιβίωσή τους είναι οι… ζωντανοί. Μια ομάδα ανθρώπων, κλείνεται σε ένα μοναχικό αγροτόσπιτο σε μια προσπάθεια να διασωθούν. Στην προσπάθειά τους εκδηλώνουν συναισθήματα που ούτε οι ίδιοι περίμεναν. Περιμένοντας την έξωθεν βοήθεια, κάνουν ό,τι μπορούν για να.. εξοντώσει ο ένας τον άλλο.
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Ρομέρο
Πρωταγωνιστούν: Ντουέιν Τζόουνς, Τζούντιθ Ο’ Ντι, Καρλ Χάρντμαν, Μέριλιν Ίστμαν

Στη Σκιά Των Τεσσάρων Γιγάντων (1959 - North By Northwest)

Γιατί στις 100: Είναι η διασκεδαστικότερη περιπέτεια του κινηματογράφου, με θέμα εκκίνησης μια παρεξήγηση. Διαθέτει ένα πανέξυπνο σενάριο, σφιχτή σκηνοθεσία, υποβλητική μουσική, και πολύ καλές ερμηνείες. Έχει απρόοπτη εξέλιξη, χιούμορ («μαύρο» σε πολλές περιπτώσεις) και δράση που εξελίσσεται σχεδόν σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποκορύφωμα τη σκηνή καταδίωξης στο Όρος Ράσμορ, όπου βρίσκονται ανάγλυφες οι μορφές τεσσάρων προέδρων των ΗΠΑ (εξ ου και ο Ελληνικός τίτλος, αν και ο Αγγλικός είναι εξυπνότερος, αφού ο καταδιωκόμενος πρωταγωνιστής κατευθύνεται βόρεια «North» χρησιμοποιώντας την αεροπορική εταιρία «Northwest»).
Υπόθεση: Ένα στέλεχος διαφημιστικής εταιρίας πέφτει θύμα απαγωγής από ανθρώπους που τον πέρασαν για άλλον και θέλουν να του αποσπάσουν ένα μυστικό. Δεν τους πείθει και έτσι τον μεθούν, τον βάζουν σε ένα αυτοκίνητο και τον σπρώχνουν σε έναν κακοτράχαλο δρόμο για να τον ξεφορτωθούν. Θα καταφέρει να διασωθεί και θα συλληφθεί για επικίνδυνη οδήγηση. Δεν θα πιστέψουν την ιστορία του, θα τον αφήσουν και στην προσπάθειά του να βγάλει άκρη, θα βρεθεί ένοχος για μια δολοφονία που δεν έχει κάνει…
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Πρωταγωνιστούν: Γκάρι Γκράντ, Εύα Μαρί Σεντ, Τζέιμς Μέισον, Μάρτιν Λάνταου