Μαμά ξανά! - Le Petit Locataire

Μια ταινία για τις οικογενειακές σχέσεις, οι οποίες προσφέρουν τεράστια γκάμα περιστατικών για γέλια. Βασίζεται σε μια, όχι πρωτότυπη, αλλά καλή ιδέα και σε ένα σενάριο με τραγελαφικές καταστάσεις.

Σε μια οικογένεια, στην οποία συγκατοικεί η γιαγιά και η διαζευγμένη κόρη με την κορούλα της και η 49άρα μαμά (υπάλληλος σε διόδια) τρέχει για όλα, ενώ ο μπαμπάς ψάχνει για δουλειά, συμβαίνει το αναπάντεχο: η 49άρα μαμά μένει έγκυος.

Στην κορυφή του κόσμου - Tout en haut du monde - Long way north

Με απλές γραμμές σκίτσου και χρώματα παλ, αυτό το λιτό κινούμενο σχέδιο του Ρεμί Σαγιέ έρχεται να αποδείξει ότι και χωρίς την ψηφιακή τεχνολογία, μπορούν να δημιουργηθούν μικρά διαμάντια, μέσα από τα οποία και για το κοινό προς το οποίο απευθύνονται, είναι δυνατόν να «περάσουν» σημαντικά μηνύματα.

Το δίχτυ – The net

Η ιδεοληψία καταστρέφει. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε επιγραμματικά ότι είναι το μήνυμα της νέας ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ, του οποίου είχα να δω ταινία από το Pieta, που είχε κερδίσει το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας (2012), ενώ και το «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι άνοιξη» (2003) με είχε συναρπάσει.

Άγρια όνειρα - Mean dreams

Με φόντο την άγρια φύση βόρεια του Οντάριο (Καναδά), παρακολουθούμε τον πρώτο έρωτα δύο νέων και τη δύναμη, που τους δίνει, ώστε να φτάσουν σε τολμηρές αλλά και ακραίες συμπεριφορές. Πρόκειται για μια ταινία ενηλικίωσης (σύμφωνα με το κλισέ), αλλά και μιας βίαιης αλλαγής στην οποία εξαναγκάζονται οι δύο νέοι, αντιμετωπίζοντας τον πραγματικό κόσμο.

Ο μαθητευόμενος - Apprentice

Αιχμηρή, δραματικά ισορροπημένη και υποδειγματικά ερμηνευμένη ταινία γύρω από ένα θέμα που «ενοχλεί» με όποιο τρόπο και να συζητείται: την εκτέλεση των καταδικασμένων σε θάνατο. Με κρεμάλα, επί του προκειμένου.

Ο σκηνοθέτης έχει δώσει μεγάλο βάρος στο ρόλο του νεαρού που ναι μεν επιθυμεί να εργαστεί στο σωφρονιστικό σύστημα, αλλά αντιμετωπίζει ηθικό δίλλημα όταν αναλαμβάνει βοηθός του δήμιου, ο οποίος είχε εκτελέσει και τον πατέρα του. Βρίσκεται δε, σε ακόμα πιο δύσκολη θέση όταν καλείται να τον αναπληρώσει.

Ένας δράκος έρχεται – A dragon arrives

Στην πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Μάνι Χαγκίγκι επικεντρώνεται στην προεπαναστατική Ιρανική κοινωνία, αλλά και στο καθεστώς φόβου και καταπίεσης που είχε εγκαθιδρύσει ο Σάχης, με τη βοήθεια της μυστικής αστυνομίας Σαβάκ.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια αλληγορία και είναι ένας τρόπος να μιλήσει ο σκηνοθέτης για την ιρανική ιστορία. 

Άγγελοι – Fallen

Βασισμένη στο ομώνυμο best- seller της Λόρεν Κέιτ (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός), η ταινία ανήκει στην κατηγορία της εφηβικής, ονειρικής φαντασίας και ασχολείται με τη ζωή μιας κοπέλας, της Λου, μέσα σε ένα οικοτροφείο με το όνομα «Ξίφος και σταυρός», όπου γίνεται αντικείμενο ανταγωνισμού μεταξύ δύο νέων, οι οποίοι συμπτωματικά είναι και οι δύο έκπτωτοι άγγελοι.

Όταν τελειώσει ο έρωτας - L'économie du couple - After love

Όταν τελειώσει ο έρωτας, τα οικονομικά του ζευγαριού, μετά τον έρωτα. Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, μαζί με τους δύο ξένους που τον συνοδεύουν, αναδεικνύουν τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η υπόθεσή της. Και όπως λέει η ελληνική παροιμία, όταν σπάσει το γυαλί… τίποτα δεν επανορθώνεται.

Οι Φύλακες του Γαλαξία 2 - Guardians of the Galaxy 2

Ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε η πρώτη ταινία και με επίκεντρο τις οικογενειακές σχέσεις και ειδικότερα πατέρα και γιού, οι Φύλακες του Γαλαξία επανέρχονται, με εξαιρετικό 3D, πολύ καλό soundtrack (το Awesome Mixtape #2) και συνεχόμενη (και θορυβώδη) δράση, η οποία αυτή τη φορά εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου στα νέα (και πολύ μακριά από το Χόλιγουντ) Pinewood Atlanta Studios, που βρίσκονται στη Μεγάλη Βρετανία.

V for Vendetta

Πρωτομαγιά 2017 και το Star παίζει στις 23.00 το V for Vendetta. Ανέσυρα κι εγώ την κριτική που είχα γράψει όταν είχε κυκλοφορήσει η ταινία. Έχει παιχτεί αμέτρητες φορές, αλλά κάποιοι νεώτεροι μπορεί να μην την έχουν δει ακόμα...

Η αμφισβήτηση μιας αυταρχικής και ολοκληρωτικής εξουσίας δεν είναι πρώτη φορά που απεικονίζεται στον κινηματογράφο. Έχει προηγηθεί η ταινία «1984» του Μάικλ Ράντφορντ (1984) από το γνωστό μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ, μόνο που αυτή τη φορά η αμφισβήτηση έρχεται από ένα μασκοφόρο εκδικητή, τον V του οποίου τα κίνητρα δεν είναι και τόσο φιλολαϊκά, αφού στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει και το κίνητρο της προσωπικής εκδίκησης. Βρίσκει όμως αφορμή την επέτειο που ο Γκάι Φωκς είχε αποπειραθεί να ανατινάξει το βρετανικό κοινοβούλιο με 36 βαρέλια πυρίτιδας και είχε συλληφθεί και εκτελεστεί (5 Νοεμβρίου 1605) και έτσι θέλει να επαναλάβει αυτό στο οποίο ο Φωκς είχε αποτύχει. Να ανατινάξει το Κοινοβούλιο και να είναι πάλι 5 Νοεμβρίου.

Διπλή εκδίκηση – Assignment - Revenger

Πολύ καλό θρίλερ με θέμα την εκδίκηση, βασισμένο σε μια αρκετά τολμηρή ιδέα και ένα ανατρεπτικό σενάριο, σκηνοθετημένο έξυπνα από τον Γουόλτερ Χιλ, ο οποίος στηρίχθηκε σε δύο πολύ καλές ερμηνείες: της Μισέλ Ροντρίγκεζ και της Σιγκούρνι Γουίβερ.
Η Μισέλ Ροντρίγκεζ υποδύεται τον macho επαγγελματία δολοφόνο Φρανκ Κίτσεν, που σκοτώνει τον αδελφό της Δρ Ρέιτσελ Τζέιν, μιας ιδιοφυούς χειρουργού (Σιγκούρνι Γουίβερ) που χειρουργεί παράνομα, η οποία στήνει μια μελετημένη στο χιλιοστό εκδίκηση. Στέλνει τους ανθρώπους της και πιάνουν τον «υπερφίαλο και φαλλοκράτη» Φρανκ Κίτσεν, τον αναισθητοποιεί και του αλλάζει φύλλο, ώστε για όλη του τη ζωή να θυμάται «τη φαλλοκρατική φυλακή» στην οποία ζούσε και «να λυτρωθεί».

Η κυνηγός με τον αετό – The eagle huntress

Μια εξαιρετική ηθογραφική ταινία, γύρω από ένα έθιμο, μια παράδοση γενεών στην τεράστια και αραιοκατοικημένη Μογγολία. Το κυνήγι με αετό, που εθεωρείτο αποκλειστικά αντρικό έθιμο και το «έσπασε» μια 13χρονη κοπέλα, η Άισολπαν, την εκπαίδευση της οποίας και την καθιέρωσή της σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, παρακολουθεί ο φακός του Ότο Μπελ, ενός σκηνοθέτη που την ανακάλυψε τυχαία μέσα από τα social media, όπου οι εικόνες της είχαν γίνει viral.

Όνειρα γλυκά – Fai be sogni

Δεν πέρασε βδομάδα που ασχοληθήκαμε με το «Αίμα από το αίμα μου» του Μάρκο Μπελόκιο, του 77χρονου πλέον σκηνοθέτη, που δημιουργεί ταινίες «για συζήτηση» (καταγγελτικές ή κοινωνικο-πολιτικού σχολιασμού) και να που επανερχόμαστε με το «Όνειρα γλυκά». 

Θα σας θυμίσω εν συντομία το  κινηματογραφικό παρελθόν του Μπελόκιο, επειδή αξίζει τον κόπο: Με τον «Βιασμό στην πρώτη σελίδα» σχολίαζε τον Τύπο και στο «Βία και μοιχεία» είχε στόχο του τον Στρατό. Στο «Καλημέρα, νύχτα» ασχολήθηκε με την απαγωγή από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, ενώ με την «Κρυφή ερωμένη», βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της ερωμένης του Μπενίτο Μουσολίνι. Με την «Ωραία κοιμωμένη» έβαλε ως θέματα την ευθανασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ρόλο της Εκκλησίας και τέλος, με το πρόσφατο «Αίμα από το αίμα μου» καταπιάστηκε με τον καθολικισμό, τη δίψα για εξουσία και την πίστη.

Η μέρα των ηρώων – Patriot’ s Day

Με την κάμερα στο χέρι, ο Πίτερ Μπεργκ και χρησιμοποιώντας πλάνα από επίκαιρα της βομβιστικής τρομοκρατικής επίθεσης στο Μαραθώνιο της Βοστώνης 2013, χτίζει μια ταινία δράσης, η οποία παρακολουθεί τους βασικούς πρωταγωνιστές αστυνομικούς του τοπικού αστυνομικού τμήματος και πράκτορες του FBI στον αγώνα τους για τον εντοπισμό των τρομοκρατών.

Έφυγε ο Στάθης Ψάλτης

Ο γνωστός ηθοποιός Στάθης Ψάλτης, έφυγε από τη ζωή (χθες 21 Απριλίου 2017) στο Νοσοκομείο Άγιος Σάββας όπου νοσηλευόταν από το Μάρτιο.

Ο Στάθης Ψάλτης  είχε γεννηθεί στις 27 Φεβρουαρίου 1951 στο Βέλο Κορινθίας, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών, όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω.

Είχε σπουδάσει στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη και στη συνέχεια έπαιξε σε αρκετές ταινίες, αλλά και στο θέατρο. Τη δεκαετία του 1980 έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου με εμπορικές ταινίες,  όπως Καμικάζι αγάπη μου (1983), Τροχονόμος Βαρβάρα (1981), Τα καμάκια (1981), Βασικά καλησπέρα σας (1982), Τρελός είμαι ό,τι θέλω κάνω (1985), Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ (1984) και άλλες που ξεπερνούν τον αριθμό των τριάντα.

Κι άλλες ταινίες από 20/4/2017

Ηνωμένες Πολιτείες της Αγάπης

Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Πολωνού σκηνοθέτη Τόμας Βασιλέφσκι (Floating Skyscrapers), έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, όπου και απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου. Ο σκηνοθέτης συνθέτει τα πορτρέτα τεσσάρων γυναικών, μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, στην αποδεσμευμένη από τον κομουνιστικό έλεγχο Πολωνία.

«Το United States of Love είναι ένα γεμάτο αυτοπεποίθηση έργο ενός γρήγορα εξελισσόμενου, νεαρού κινηματογραφιστή, με ισχυρή φωνή και αιχμηρή οπτική αισθητική» (Stephen Dalton – The Hollywood Reporter).

«Afterimage»: Το κύκνειο άσμα του Αντρέι Βάιντα

Το «Afterimage» η τελευταία ταινία του διάσημου Αντρέι Βάιντα, θέτει κρίσιμα ερωτήματα για την ευθύνη μας, στο πλαίσιο μίας ρευστής μεταμοντέρνας πραγματικότητας, πηγαίνοντας πίσω στη μεταπολεμική εποχή της Πολωνίας και επιλέγοντας ως πρωταγωνιστή έναν καλλιτέχνη που η πολιτική κατάσταση της Πολωνίας τον κατέστρεψε. Μια ταινία που στόχος της είναι να μας θυμίσει το μάθημα από τις παλιότερες εμπειρίες μας.    

Πρόκειται για τη συγκλονιστική ιστορία ενός πρωτοποριακού καλλιτέχνη, που στάθηκε μόνος απέναντι στο καθεστώς με κόστος την ίδια του τη ζωή: του Πολωνού Βλάντισλαβ Στρεμίνσκι, θεωρητικού της τέχνης, ζωγράφου, σχεδιαστή των «λειτουργικών» prints, πρωτοπόρου του avant-garde Κονστρουκτιβισμού των δεκαετιών ’20 και ’30, συν-δημιουργού της θεωρίας Unism που εφαρμόστηκε στην ζωγραφική και την αρχιτεκτονική και συγγραφέα του βιβλίου τέχνης «A Theory of Vision».  Ενός καλλιτέχνη, του οποίου τα σημαντικότερα έργα παρουσιάστηκαν από τη Μόσχα στο Παρίσι, αλλά και στην Αμερική και ο οποίος υπήρξε ιδρυτής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Λοτζ, που στεγάζει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές στον κόσμο.

Ares: Κίνδυνος στο Παρίσι – Ares

Μια ιστορία ανταγωνισμού φαρμακευτικών πολυεθνικών που εκμεταλλεύονται απεγνωσμένους ανθρώπους και τους μεταβάλλουν σε πειραματόζωα και μια ομοσπονδία πυγμαχικών αγώνων που στήνει αγώνες ντοπαρισμένων αθλητών, με φόντο το Παρίσι του 2035. Μια δυστοπική Πόλη του Σκότους, στην οποία το σύστημα προσφέρει «άρτον και θεάματα» στους δυστυχισμένους κατοίκους, προκειμένου να τους κρατά «σε καταστολή» και να μην επαναστατούν.

Life

Ο σκηνοθέτης Daniel Espinosa, λέει ότι στράφηκε στους δικούς του ήρωες και στις ταινίες με παρόμοια θέματα όπως: ο Ridley Scott στο Alien, ο Stanley Kubrick στο 2001 και ο Andrei Tarkovsky στο Solaris. «Πιστεύω ότι ο λόγος που τόσο μεγάλοι σκηνοθέτες γύρισαν ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι αυτή η ακαθόριστη γοητεία που προκαλεί το άγνωστο» αναφέρει και συνεχίζει: «Ζούμε σε έναν κόσμο που είναι λίγο πολύ συμβατικός. Από την άλλη το διάστημα είναι αχανές. Δεν γνωρίζεις με τι μοιάζει, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου προκαλέσει. Δεν υπάρχει κανένας ήχος. Είναι πραγματικά τρομακτικό».

Ο κύριος Τίποτα - Norman

Η ταινία του Τζόσεφ Σένταρ αφηγείται με κωμικοτραγικό τρόπο και παράλληλα με πολλή ευαισθησία, την ιστορία ενός ανθρωπάκου, του οποίου η «πτώση» οφείλεται στην ανθρώπινη ανάγκη να νιώσει ότι αξίζει κάτι. 

«Η αφήγηση της ταινίας ακολουθεί την κλασσική δομή», λέει ο σκηνοθέτης. «Ένας Εβραίος συναντά κάποιον που ναι μεν μελλοντικά θα αποκτήσει δύναμη, αλλά εκείνη τη στιγμή είναι σε πολύ άσχημη θέση. Του κάνει ένα δώρο ή μια χάρη, οπότε όταν αποκτά δύναμη, τον βάζει στην «αυλή» του. Έτσι, ο Εβραίος καταφέρνει να αποκτήσει τη θέση που ήθελε. Έρχεται κάποια στιγμή όμως, που ο ανταγωνισμός γίνεται τεράστιος και όποιος κι αν είναι αυτός που κατέχει τη δύναμη αποφασίζει να τον πετάξει όπως την τρίχα από το ζυμάρι. Κι αυτό γιατί ο Εβραίος είναι αναλώσιμος και άρα εύκολο να τον ξεφορτωθείς».