Το δείπνο – The dinner

Ένα θρίλερ αγωνίας, με νεύρο, ένταση και σύνθετη κριτική, τόσο των οικογενειακών σχέσεων, όσο και της κοινωνίας γενικότερα. 

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χέρμαν Κόχ, η ταινία του Όρεν Μόβερμαν είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, βασισμένο στην έντονη αντιπαράθεση των δύο αδελφών, όχι μόνον από τη διαφορετική τους ψυχοσύνθεση, ο ένας καταξιωμένος πολιτικός με μεγάλη αυτοπεποίθηση, ο άλλος ιστορικός που θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο, αλλά και από το γεγονός ότι πρέπει να καλύψουν τα παιδιά τους αναζητώντας ευθύνες όχι από τη δική τους πλευρά ο καθένας.

Οι πειρατές της Καραϊβικής: H εκδίκηση του Σαλαζάρ – Pirates of the Caribbean: Dead men tell no tales

Ο Τζόνι Ντεπ επανέρχεται ως τζόβενο Τζακ Σπάροου, για να επαναλάβει όλα όσα έχουμε δει και στις προηγούμενες ταινίες με τους Πειρατές. 

Πληθωρική και θορυβώδης όπως πάντα, φαντασμαγορική ως συνήθως, με πραγματικά εντυπωσιακές σκηνές χάρη στην τεχνολογία, εκ των οποίων η μόνη ευρηματική είναι αυτή του πρώτου μέρους με την κλοπή του αλυσοδεμένου χρηματοκιβωτίου, που το τραβούν με 4 ή 6 άλογα (δεν θυμάμαι) συμπαρασύροντας και ολόκληρο (!) το κτήριο της τράπεζας. 

Aquarius

Μια ταινία για τους συναισθηματικούς δεσμούς με αντικείμενα, που φέρνουν στο νου αναμνήσεις, γεγονότα και περιστάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν προκαθορίσει το χαρακτήρα και την ιστορία κάθε ατόμου.

Chuck: Η ιστορία του πραγματικού Rocky Balboa – Chuck: The bleeder

Μια ταινία για τον άνθρωπο που ενέπνευσε τις ταινίες Rocky, τον πυγμάχο βαρέων βαρών Τσακ Ουέπνερ, που ήξερε μόνον να τρώει ξύλο. Πώς ενέπνευσε τον Σταλόνε; Διότι επέμενε να συνεχίζει την πυγμαχία και διότι καμάρωνε που είχε βρεθεί αντιμέτωπος με τον Μοχάμεντ Άλι και «κράτησε γερά» πριν ηττηθεί 19΄΄ πριν το τέλος του 15 γύρου με τεχνητό νοκ άουτ.

Souvenir

«Ήθελα να κάνω μια ταινία για να βλέπεται Κυριακή απόγευμα» έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης και νομίζω ότι το πέτυχε, κάνοντας μια μελαγχολική ταινία για δόξες παλιές, με δύο ερμηνείες χλιαρές μεν, αλλά ενδιαφέρουσες.

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ, υποδύεται μια πρώην διάσημη τραγουδίστρια τη Λόρα, που έχασε παρά τρίχα από το συγκρότημα των Άμπα στο Διαγωνισμό Eurovision 1974 (τη χρονιά που η Ελλάδα είχε στείλει το «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» με τη Μαρινέλλα και η Γαλλία δεν είχε στείλει τραγούδι), η οποία έχει αποσυρθεί πληγωμένη και απογοητευμένη για προσωπικούς λόγους και εργάζεται σε βιοτεχνία τροφίμων.

Πέθανε πλήρης ημερών ο Ρότζερ Μουρ

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, έπειτα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 89 ετών, ο σερ Ρότζερ Μουρ, που νοσηλευόταν στην Ελβετία. Η οικογένειά του ανακοίνωσε: «Με βαριά καρδιά πρέπει να ανακοινώσουμε ότι ο αγαπητός μας πατέρας, σερ Ρότζερ Μουρ, πέθανε σήμερα στην Ελβετία, έπειτα από σύντομη, αλλά γενναία μάχη με τον καρκίνο».

Ο σερ Ρότζερ Μουρ ήταν ο τρίτος στη σειρά ηθοποιός που υποδήθηκε τον θρυλικό πράκτορα «007», έπειτα από τον Σον Κόνερι και τον Τζορτζ Λάζενμπι, που έπαιξε τον ρόλο του Τζέιμς Μποντ μόλις μία φορά. Στο διάστημα από το 1972 έως το 1985, ο Βρετανός ηθοποιός είχε υποδυθεί τον Μποντ στις ταινίες: «Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν» (1973), «Ο άνθρωπος με το χρυσό πιστόλι» (1974), «Η κατάσκοπος που με αγάπησε» (1977). «Επιχείρηση Μουνρέικερ» (1979), «Για τα μάτια σου μόνο» (1981), «Επιχείρηση Οκτόπουσυ» (1983), «Επιχείρηση Κινούμενος Στόχος» (A View to a Kill, 1985).

Το δείπνο

«Το δείπνο» του Χέρμαν Κοχ είναι ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα (στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο), το οποίο  ξεκινά με σατιρική διάθεση η οποία στην εξέλιξη μετατρέπεται σε ένα δράμα χαρακτήρων και σχόλιο κατά της κοινωνίας.  Ο Χέρμαν Κοχ με αφορμή τη ζωή δύο ζευγαριών, που συναντώνται σχετικά σπάνια και δειπνούν παρέα κουβεντιάζοντας και κουτσομπολεύοντας θίγει  θέματα που απασχολούν όλους μας και ξεσκεπάζει την υποκρισία που κρύβεται πίσω από την εικόνα των βολεμένων, του δήθεν και του politically correct.

Ούτε το όνομά μου

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, θυμήθηκα πως πριν 15 περίπου χρόνια είχα διαβάσει το συγκλονιστικό βιβλίο-μαρτυρία «Not even my name» της Ελληνοαμερικανίδας Thea Halo, στο οποίο η συγγραφέας καταγράφει την αληθινή ιστορία της μητέρας της η οποία, σε ηλικία 10 ετών, ξεριζώθηκε από τα ελληνικά χωριά του Πόντου, είδε ένα-ένα τα μέλη της οικογένειάς της να αφανίζονται στις μαρτυρικές πορείες θανάτου στην Ανατολία και σώθηκε -ως εκ θαύματος- από μια οικογένεια Αρμενίων στο Ντιγιαρμπακίρ στα νοτιο-ανατολικά της Τουρκίας.

Alien: Covenant

Δύο πράγματα είναι άπειρα: Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος, είχε πει ο Αϊνστάιν. Η ταινία Covenant, η δεύτερη της τριλογίας του Ρίντλεϊ Σκοτ (η πρώτη ήταν η «Προμηθέας»), που εξηγεί την προέλευση του τέρατος, το οποίο αντίκρισαν οι αστροναύτες του Nostromo στο πρώτο Alien του 1979, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που είπε ο Αϊνστάιν, και επιπλέον την άποψη, ότι όσο ο άνθρωπος εξαρτάται από τις μηχανές, τόσο πιο αδύναμος γίνεται, διότι σκέφτεται λιγότερο.

Ο τοίχος – The wall

Ο σκηνοθέτης Νταγκ Λάιμαν (που ξεκίνησε την ιστορία με τις ταινίες του Τζέισον Μπορν), μας χαρίζει μια ταινία γεμάτη νεύρο, ένταση και ατελείωτο suspense, που βασίζεται μεν στον πόλεμο, αλλά είναι έντονα αντιπολεμική και κυρίως ψυχολογική, αφού το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από το διάλογο του Άιζακ, ενός καθηλωμένου πίσω από ένα τοίχο αμερικανού στρατιώτη και ενός καλά κρυμμένου ιρακινού ελεύθερου σκοπευτή.