Το δείπνο

«Το δείπνο» του Χέρμαν Κοχ είναι ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα (στη χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο), το οποίο  ξεκινά με σατιρική διάθεση η οποία στην εξέλιξη μετατρέπεται σε ένα δράμα χαρακτήρων και σχόλιο κατά της κοινωνίας.  Ο Χέρμαν Κοχ με αφορμή τη ζωή δύο ζευγαριών, που συναντώνται σχετικά σπάνια και δειπνούν παρέα κουβεντιάζοντας και κουτσομπολεύοντας θίγει  θέματα που απασχολούν όλους μας και ξεσκεπάζει την υποκρισία που κρύβεται πίσω από την εικόνα των βολεμένων, του δήθεν και του politically correct.

Ούτε το όνομά μου

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, θυμήθηκα πως πριν 15 περίπου χρόνια είχα διαβάσει το συγκλονιστικό βιβλίο-μαρτυρία «Not even my name» της Ελληνοαμερικανίδας Thea Halo, στο οποίο η συγγραφέας καταγράφει την αληθινή ιστορία της μητέρας της η οποία, σε ηλικία 10 ετών, ξεριζώθηκε από τα ελληνικά χωριά του Πόντου, είδε ένα-ένα τα μέλη της οικογένειάς της να αφανίζονται στις μαρτυρικές πορείες θανάτου στην Ανατολία και σώθηκε -ως εκ θαύματος- από μια οικογένεια Αρμενίων στο Ντιγιαρμπακίρ στα νοτιο-ανατολικά της Τουρκίας.

Alien: Covenant

Δύο πράγματα είναι άπειρα: Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος, είχε πει ο Αϊνστάιν. Η ταινία Covenant, η δεύτερη της τριλογίας του Ρίντλεϊ Σκοτ (η πρώτη ήταν η «Προμηθέας»), που εξηγεί την προέλευση του τέρατος, το οποίο αντίκρισαν οι αστροναύτες του Nostromo στο πρώτο Alien του 1979, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που είπε ο Αϊνστάιν, και επιπλέον την άποψη, ότι όσο ο άνθρωπος εξαρτάται από τις μηχανές, τόσο πιο αδύναμος γίνεται, διότι σκέφτεται λιγότερο.

Ο τοίχος – The wall

Ο σκηνοθέτης Νταγκ Λάιμαν (που ξεκίνησε την ιστορία με τις ταινίες του Τζέισον Μπορν), μας χαρίζει μια ταινία γεμάτη νεύρο, ένταση και ατελείωτο suspense, που βασίζεται μεν στον πόλεμο, αλλά είναι έντονα αντιπολεμική και κυρίως ψυχολογική, αφού το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από το διάλογο του Άιζακ, ενός καθηλωμένου πίσω από ένα τοίχο αμερικανού στρατιώτη και ενός καλά κρυμμένου ιρακινού ελεύθερου σκοπευτή.

Άφτερλωβ

Με φόντο μια πολυτελή βίλα στα βόρεια προάστια ένα ζευγάρι προσπαθεί να επικοινωνήσει, επιδιδόμενο σε διαλόγους άλλοτε βίαιους και άλλοτε τρυφερούς. Εκείνος, τρελαμένος που εκείνη τον εγκατέλειψε, ύστερα από ένα ραντεβού την κλειδώνει στη βίλα και δεν την αφήνει να φύγει μέχρι να του εξηγήσει γιατί τον άφησε. Εκείνη, παρόλο που δείχνει να είναι πιο κατασταλαγμένη και ώριμη, αδυνατεί να του εκφράσει τι ακριβώς θέλει από τη ζωή. Και οι δύο μοιάζουν να πνίγονται στη φουρτουνιασμένη και αφιλόξενη θάλασσα της ανωριμότητάς τους.

Ένα προφίλ για δύο - Un profil pour deux

Με ένα πρωτότυπο σενάριο και τον Πιέρ Ρισάρ σε καλή φόρμα, ο Στεφάν Ρομπελέν έχει κάνει μια γλυκόπικρη κωμωδία ανατροπών, που αγγίζουν το κωμικοτραγικό. 

Ο αρκετά καλός Πιέρ Ρισάρ υποδύεται τον ηλικιωμένο και απομονωμένο Πιέρ, που ανακαλύπτει τα social media και με πλαστό προφίλ ψάχνει για σύντροφο, την οποία και βρίσκει στο πρόσωπο της Φανί, μιας γλυκιάς φυσιοθεραπεύτριας. Μη τολμώντας όμως να τη συναντήσει όταν έρθει η ώρα, στέλνει στη θέση του τον προγραμματιστή του Άλεξ, που του είχε ανοίξει τα μάτια στο ίντερνετ, ο οποίος όμως είναι λογοδοσμένος με την ανιψιά του Πιέρ.

Η τελευταία συγγνώμη

«Η τελευταία συγγνώμη» του Μιχάλη Σπέγγου (εκδ. Διόπτρα) είναι ένα μυθιστόρημα 664 σελίδων, του οποίου η υπόθεση ξεκινάει στα Γιάννενα το 1973 όπου  ένας Χιλιανός αξιωματούχος, του καθεστώτος Πινοσέτ, επισκέπτεται την πόλη ως επίσημος προσκεκλημένος της χούντας των Συνταγματαρχών και ένα απόγευμα θα βρεθεί δολοφονημένος στο φαράγγι του Βίκου. Η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει τη δολοφονία σε έναν φοιτητή με αριστερή δράση. 

Στη συνέχεια, με ένα χρονικό άλμα στο παρελθόν μας ταξιδεύει στα προπολεμικά Γιάννενα (1938 – 1939) όπου παρά τη σκιά του πολέμου, οι νέοι της πόλης περνούν ανέμελα τις ημέρες τους.

Η 9η Ζωή του Λούι Ντραξ - The 9th Life of Louis Drax

Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Λιζ Τζένσεν η ταινία αφορά σε μια παράξενη ιστορία με απροσδόκητη εξέλιξη και φινάλε, που χάρη στη σκηνοθεσία του Αλεξάντρ Αζά, μας προκύπτει ως ψυχολογικό θρίλερ.

Ο νεαρός Άιντεν Λονγκγουόρθ που υποδύεται τον εννιάχρονο Λούι κρατά το βάρος της ταινίας και διαθέτει ένα βλέμμα, που τον κάνει να φαίνεται ωριμότερος και από τον πιο ώριμο χαρακτήρα της. Όταν κοιτάζει προς το φακό καταλαβαίνεις ότι κάτι παραπάνω γνωρίζει, από όσα καταλαβαίνουν οι άλλοι χαρακτήρες του φιλμ, αλλά και από όσα βλέπει ο θεατής, στον οποίο το μυστήριο ξεδιαλύνεται σταδιακά και μέσα από αλλεπάλληλα flashbacks του σεναρίου. 

Η βοηθός – Personal shopper

Ολίγον ψυχολογικό και ολίγον μεταφυσικό θρίλερ, με έναν ιδιαίτερο τρόπο που… δεν τρομάζει, αλλά προβληματίζει γύρω από την κατάσταση που βιώνει μια κοπέλα, η οποία πρόσφατα έχει χάσει τον αδερφό της (και μέντιουμ).

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς σκηνοθετεί ένα θρίλερ με στυλ και ποιότητα και με φόντο το χώρο της μόδας και η Κρίστεν Στιούαρτ (με την οποία είχε συνεργαστεί και στα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία»), αναδεικνύει το ταλέντο της, στο ρόλο της νέας που έχει αναλάβει να αγοράζει τα ρούχα για λογαριασμό μιας διασημότητας, η οποία δεν έχει το χρόνο γι’ αυτή τη δουλειά. Αλλά, η «προσωπική αγοράστρια» έχει ένα πρόβλημα: σκέφτεται πολύ το νεκρό αδερφό της με τον οποίο και επικοινωνεί τις νύχτες σε σκοτεινούς χώρους και τα πρωινά μέσω του κινητού της.

Μαμά ξανά! - Le Petit Locataire

Μια ταινία για τις οικογενειακές σχέσεις, οι οποίες προσφέρουν τεράστια γκάμα περιστατικών για γέλια. Βασίζεται σε μια, όχι πρωτότυπη, αλλά καλή ιδέα και σε ένα σενάριο με τραγελαφικές καταστάσεις.

Σε μια οικογένεια, στην οποία συγκατοικεί η γιαγιά και η διαζευγμένη κόρη με την κορούλα της και η 49άρα μαμά (υπάλληλος σε διόδια) τρέχει για όλα, ενώ ο μπαμπάς ψάχνει για δουλειά, συμβαίνει το αναπάντεχο: η 49άρα μαμά μένει έγκυος.