Ένα προφίλ για δύο - Un profil pour deux

Με ένα πρωτότυπο σενάριο και τον Πιέρ Ρισάρ σε καλή φόρμα, ο Στεφάν Ρομπελέν έχει κάνει μια γλυκόπικρη κωμωδία ανατροπών, που αγγίζουν το κωμικοτραγικό. 

Ο αρκετά καλός Πιέρ Ρισάρ υποδύεται τον ηλικιωμένο και απομονωμένο Πιέρ, που ανακαλύπτει τα social media και με πλαστό προφίλ ψάχνει για σύντροφο, την οποία και βρίσκει στο πρόσωπο της Φανί, μιας γλυκιάς φυσιοθεραπεύτριας. Μη τολμώντας όμως να τη συναντήσει όταν έρθει η ώρα, στέλνει στη θέση του τον προγραμματιστή του Άλεξ, που του είχε ανοίξει τα μάτια στο ίντερνετ, ο οποίος όμως είναι λογοδοσμένος με την ανιψιά του Πιέρ.

Η τελευταία συγγνώμη

«Η τελευταία συγγνώμη» του Μιχάλη Σπέγγου (εκδ. Διόπτρα) είναι ένα μυθιστόρημα 664 σελίδων, του οποίου η υπόθεση ξεκινάει στα Γιάννενα το 1973 όπου  ένας Χιλιανός αξιωματούχος, του καθεστώτος Πινοσέτ, επισκέπτεται την πόλη ως επίσημος προσκεκλημένος της χούντας των Συνταγματαρχών και ένα απόγευμα θα βρεθεί δολοφονημένος στο φαράγγι του Βίκου. Η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει τη δολοφονία σε έναν φοιτητή με αριστερή δράση. 

Στη συνέχεια, με ένα χρονικό άλμα στο παρελθόν μας ταξιδεύει στα προπολεμικά Γιάννενα (1938 – 1939) όπου παρά τη σκιά του πολέμου, οι νέοι της πόλης περνούν ανέμελα τις ημέρες τους.

Η 9η Ζωή του Λούι Ντραξ - The 9th Life of Louis Drax

Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Λιζ Τζένσεν η ταινία αφορά σε μια παράξενη ιστορία με απροσδόκητη εξέλιξη και φινάλε, που χάρη στη σκηνοθεσία του Αλεξάντρ Αζά, μας προκύπτει ως ψυχολογικό θρίλερ.

Ο νεαρός Άιντεν Λονγκγουόρθ που υποδύεται τον εννιάχρονο Λούι κρατά το βάρος της ταινίας και διαθέτει ένα βλέμμα, που τον κάνει να φαίνεται ωριμότερος και από τον πιο ώριμο χαρακτήρα της. Όταν κοιτάζει προς το φακό καταλαβαίνεις ότι κάτι παραπάνω γνωρίζει, από όσα καταλαβαίνουν οι άλλοι χαρακτήρες του φιλμ, αλλά και από όσα βλέπει ο θεατής, στον οποίο το μυστήριο ξεδιαλύνεται σταδιακά και μέσα από αλλεπάλληλα flashbacks του σεναρίου. 

Η βοηθός – Personal shopper

Ολίγον ψυχολογικό και ολίγον μεταφυσικό θρίλερ, με έναν ιδιαίτερο τρόπο που… δεν τρομάζει, αλλά προβληματίζει γύρω από την κατάσταση που βιώνει μια κοπέλα, η οποία πρόσφατα έχει χάσει τον αδερφό της (και μέντιουμ).

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς σκηνοθετεί ένα θρίλερ με στυλ και ποιότητα και με φόντο το χώρο της μόδας και η Κρίστεν Στιούαρτ (με την οποία είχε συνεργαστεί και στα «Σύννεφα του Σιλς Μαρία»), αναδεικνύει το ταλέντο της, στο ρόλο της νέας που έχει αναλάβει να αγοράζει τα ρούχα για λογαριασμό μιας διασημότητας, η οποία δεν έχει το χρόνο γι’ αυτή τη δουλειά. Αλλά, η «προσωπική αγοράστρια» έχει ένα πρόβλημα: σκέφτεται πολύ το νεκρό αδερφό της με τον οποίο και επικοινωνεί τις νύχτες σε σκοτεινούς χώρους και τα πρωινά μέσω του κινητού της.

Μαμά ξανά! - Le Petit Locataire

Μια ταινία για τις οικογενειακές σχέσεις, οι οποίες προσφέρουν τεράστια γκάμα περιστατικών για γέλια. Βασίζεται σε μια, όχι πρωτότυπη, αλλά καλή ιδέα και σε ένα σενάριο με τραγελαφικές καταστάσεις.

Σε μια οικογένεια, στην οποία συγκατοικεί η γιαγιά και η διαζευγμένη κόρη με την κορούλα της και η 49άρα μαμά (υπάλληλος σε διόδια) τρέχει για όλα, ενώ ο μπαμπάς ψάχνει για δουλειά, συμβαίνει το αναπάντεχο: η 49άρα μαμά μένει έγκυος.

Βασιλιάς Αρθούρος: Ο θρύλος του σπαθιού – King Arthur: Legend of the sword

Ο κατά Γκάι Ρίτσι θρύλος του βασιλιά Αρθούρου και του Εξκάλιμπερ. Αυτό σημαίνει, περισσότερο videogame και λιγότερος σεβασμός στους θρύλους. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά. Το έχει ξανακάνει και με τον άλλο θρύλο των ιδιωτικών ντετέκτιβ, τον Σέρλοκ Χολμς.

Κατά τον Γκάι Ρίτσι, λοιπόν, ο Αρθούρος συναντά τη μοίρα του, αφού προηγουμένως έχει γαλουχηθεί στους δρόμους και τα σοκάκια ενός βρωμερού και τρισάθλιου Λοντόνιουμ. Ταλαιπωρείται και σκληραγωγείται, ώστε να είναι έτοιμος όταν έρθει η ώρα, να ανασύρει το περίφημο Εξκάλιμπερ, μπροστά στο οποίο το σπαθί του Νταρθ Βέιντερ είναι σουγιαδάκι για τα νύχια. Είπαμε, η ταινία είναι έτοιμη για videogame, εάν δεν υπάρχει ήδη.

Στην κορυφή του κόσμου - Tout en haut du monde - Long way north

Με απλές γραμμές σκίτσου και χρώματα παλ, αυτό το λιτό κινούμενο σχέδιο του Ρεμί Σαγιέ έρχεται να αποδείξει ότι και χωρίς την ψηφιακή τεχνολογία, μπορούν να δημιουργηθούν μικρά διαμάντια, μέσα από τα οποία και για το κοινό προς το οποίο απευθύνονται, είναι δυνατόν να «περάσουν» σημαντικά μηνύματα.

Το δίχτυ – The net

Η ιδεοληψία καταστρέφει. Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε επιγραμματικά ότι είναι το μήνυμα της νέας ταινίας του Κιμ Κι Ντουκ, του οποίου είχα να δω ταινία από το Pieta, που είχε κερδίσει το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας (2012), ενώ και το «Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι άνοιξη» (2003) με είχε συναρπάσει.

Άγρια όνειρα - Mean dreams

Με φόντο την άγρια φύση βόρεια του Οντάριο (Καναδά), παρακολουθούμε τον πρώτο έρωτα δύο νέων και τη δύναμη, που τους δίνει, ώστε να φτάσουν σε τολμηρές αλλά και ακραίες συμπεριφορές. Πρόκειται για μια ταινία ενηλικίωσης (σύμφωνα με το κλισέ), αλλά και μιας βίαιης αλλαγής στην οποία εξαναγκάζονται οι δύο νέοι, αντιμετωπίζοντας τον πραγματικό κόσμο.

Ο μαθητευόμενος - Apprentice

Αιχμηρή, δραματικά ισορροπημένη και υποδειγματικά ερμηνευμένη ταινία γύρω από ένα θέμα που «ενοχλεί» με όποιο τρόπο και να συζητείται: την εκτέλεση των καταδικασμένων σε θάνατο. Με κρεμάλα, επί του προκειμένου.

Ο σκηνοθέτης έχει δώσει μεγάλο βάρος στο ρόλο του νεαρού που ναι μεν επιθυμεί να εργαστεί στο σωφρονιστικό σύστημα, αλλά αντιμετωπίζει ηθικό δίλλημα όταν αναλαμβάνει βοηθός του δήμιου, ο οποίος είχε εκτελέσει και τον πατέρα του. Βρίσκεται δε, σε ακόμα πιο δύσκολη θέση όταν καλείται να τον αναπληρώσει.