Ο εμποράκος - The salesman

Η  ταινία διαπραγματεύεται τη δυσκολία των ανθρωπίνων σχέσεων, ειδικά μέσα σε μια οικογένεια στο Ιράν, όπου λόγω των ηθών που επικρατούν εκεί φαντάζουν τελείως διαφορετικές από αυτές του δυτικού κόσμου. 

Ο Εμάντ και η Ράνα είναι ένα τυπικό ζευγάρι μεσοαστών, για το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ότι αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των ζευγαριών στο Ιράν ως προς τη σχέση τους, ή μεμονωμένα ο καθένας και στο νέο σπίτι τους βρίσκουν τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση που φέρνει στην επιφάνεια διαφορετικές πτυχές των προσωπικοτήτων τους, αλλά και άλλων ανθρώπων που αλλιώς υπολόγιζαν τη ζωή τους και "αλλού η ζωή τους πάει". 

Ο Καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία - Der kaukasische Kreidekreis

Η ταινία βασίζεται στο πρώτο θεατρικό του Μπρέχτ που ανέβηκε στη Ελλάδα και με αυτό πήρε σάρκα και οστά το έργο του. Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ, σ’ αυτό το έργο, συνδυάζει τη σκληρή κριτική στην εξουσία με την ελπίδα του για τον άνθρωπο, αρχικά το κριτήριο επιλογής είναι η δύναμη, στο τέλος θα νικήσει η αγνή αγάπη.

Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία μητρότητας, αλλά και μια σαρκαστική κωμωδία πάνω στη δικαιοσύνη και στην εξουσία. Ένα έργο που ασκεί κριτική στους λειτουργούς των θεσμών, στους πολιτικούς, στους στρατιωτικούς, στους δικηγόρους, στους γιατρούς, στους ιερωμένους.  Αυτό που λέμε « λαϊκό θέατρο».

Κλειστόν λόγω νοοτροπίας

Όταν ήρθαμε στο Μαρούσι για μόνιμη εγκατάσταση, πήγαινα στην 4^η τάξη του Δημοτικού. Νοικιάσαμε το σπίτι του Μόσχα επί της οδού Κοιμήσεως Θεοτόκου 18 (σήμερα κήπος της πολυκατοικίας Σοφιανού), ένα σπίτι με τοίχους πλινθόκτιστους πάχους μισού μέτρου, με σοφίτα, ταράτσα και μια αυλή τόσο μεγάλη που η μισή διασκευάστηκε σε κοτέτσι για μια κότα και έναν κόκορα από τη Μονεμβασιά, που σε λίγα χρόνια είχαν πολλαπλασιαστεί σε δεκάδες κότες και δυο κόκορες (τους πέραν των δύο, τους τρώγαμε κρασάτους).

Σ’ αυτό το σπίτι λοιπόν, εγώ ο γεννημένος στην οδό Μενάνδρου (Ομόνοια, Αθήνα) και μεγαλωμένος στην οδό Μεγίστης (Κυψέλη, Αθήνα) γνώρισα την πρώτη μου χιονόπτωση. Ένα βράδυ με πολύ κρύο, που ψιχάλιζε ή έριχνε χιονόνερο, κοιμήθηκα ακούγοντας το νανουριστικό ήχο του νερού που έσταζε από την ταράτσα στη λαμαρίνα-στέγαστρο της σκάλας του υπογείου μας.

Μη τα ρίχνουμε και στον καιρό…

29 Δεκεμβρίου 2016: Ο χιονιάς της ημέρας έχει ανακοινωθεί πριν από τα Χριστούγεννα και με αρκετή δόση πανικού, ώστε όλοι να λάβουν τα μέτρα τους. Το Κράτος, οι Περιφέρειες, οι Δήμοι. 

Γράφω και ακούω από το ραδιόφωνο συνεχείς ανταποκρίσεις, είτε των ρεπόρτερ του σταθμού, είτε των ακροατών («είστε οι ρεπόρτερ μας», κολακεύει ο σταθμός). Το χιόνι στο βόρειο Μαρούσι έχει ύψος δυο εκατοστά πάνω στα σταθμευμένα αυτοκίνητα και στα φύλλα των δέντρων.

Ρεπορτάζ 1: Έχει κλείσει η Εθνική Οδός κοντά στα διόδια Σχηματαρίου και η ουρά των αυτοκινήτων πλησιάζει το χιλιόμετρο. Οι οδηγοί διαμαρτύρονται στα τηλέφωνα του σταθμού ότι «δεν υπάρχουν εκχιονιστικά». «Πόσο είναι το ύψος του χιονιού;», ρωτά ο ρεπόρτερ. «Γύρω στα 10 εκατοστά».  Ρωτά ο ρεπόρτερ την Τροχαία «Τι συμβαίνει εκεί;» Απάντηση: «Έχουν διπλώσει δυο νταλίκες».  

Η Ρόζα της Σμύρνης

Το σενάριο της ταινίας που υπογράφει η Χριστίνα Λαζαρίδη είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γιάννη Γιαννέλλη-Θεοδοσιάδη «Ισμαήλ και Ρόζα» (των εκδόσεων Πατάκη), ένα λογοτεχνικό μπεστ σέλερ για έρωτες με φόντο ιστορικά γεγονότα και επώδυνα μυστικά.

Ο Γιώργος Κορδέλλας («Αναστασία», «Απών», «Τζιβαέρι», «Βεντέττα», «Χορεύοντας στη σιωπή», «Μυστικά και λάθη», «Λούφα και παραλλαγή» κ.ά.) σκηνοθετεί μια εξαιρετικά φροντισμένη παραγωγή, συγκρινόμενη με άλλες ελληνικές ταινίες, της οποίας το ατού

Ο Άντερς ο φονιάς και οι φίλοι του

Για άλλη μια φορά ο συγγραφέας Γιούνας Γιούνασον (του «100χρονου που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε» και της «Αναλφάβητης που ήξερε να μετράει») γράφει με γλαφυρότητα και χιούμορ, μια ιστορία που θα τη χαρακτήριζα σουρεαλιστική όπως και τις δύο προηγούμενες και καταφέρνει να σατιρίζει τη σύγχρονη πραγματικότητα της πατρίδας του της Σουηδίας, αλλά με λίγη σκέψη παραπάνω και όλου του κόσμου, μιας και οι χαρακτήρες του διακρίνονται από μια οικουμενικότητα. Παντού υπάρχουν κακοποιοί σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, παντού υπάρχουν  απατεώνες και άνθρωποι έτοιμοι να τους πιστέψουν και φυσικά πάντα θα υπάρχουν καλές ή κακές συμπτώσεις που οδηγούν τους ανθρώπους σε δρόμους που θα ήθελαν ή και δεν θα ήθελαν να ακολουθήσουν.

Σιωπή - Silence

Η ταινία βασίζεται στο βραβευμένο μυθιστόρημα που έγραψε το 1966 ο Σιουσάκου Έντο (κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτης, με πρόλογο του Μάρτιν Σκορτσέζε) και εξετάζει το πνευματικό και θρησκευτικό ερώτημα περί της σιωπής του Θεού μπροστά στον ανθρώπινο πόνο.

Πάνω σ’ αυτό τον καμβά, ο Σκορτσέζε έγραψε μαζί με τον Τζέι Κοκς («Συμμορίες της Νέας Υόρκης» και «Τα χρόνια της αθωότητας») ένα πυκνό σενάριο στο οποίο θίγονται θέματα όπως η θρησκεία, η πίστη, ο δογματισμός, η δύναμη της εξουσίας να εκβιάζει την πίστη και η δύναμη της ψυχής να αντιστέκεται. Ταυτόχρονα, εξετάζει τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των λαών και πως αυτές επιδρούν επί των θρησκειών και επηρεάζουν την πίστη και τέλος, εμβαθύνοντας στους χαρακτήρες μας δείχνει τις εσωτερικές συγκρούσεις από τα διλλήματα που θέτει η ορθολογική, πρακτική σκέψη απέναντι στη θρησκεία και την πίστη. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή με τη φράση «Κάνε το, είναι μια τυπική διαδικασία», που λένε οι γιαπωνέζοι προς τους χριστιανούς προκειμένου να αποκηρύξουν την πίστη τους και να αποφύγουν τα βασανιστήρια.

Νυκτόβια πλάσματα – Nocturnal Animals

Μια ταινία θρίλερ και βίας μέσα σε μια ταινία έρωτα και εκδίκησης είναι τα «Νυκτόβια πλάσματα» του Τομ Φορντ, που έθεσε τις βάσεις για τρεις υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες 2017 (Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Β’ Αντρικού Ρόλου).

Η Σούζαν, κεντρική ηρωίδα του φιλμ, σε μια στιγμή μοναξιάς διαβάζει το βιβλίο που της έχει στείλει ο πρώην άντρας της Έντουαρντ με τίτλο «Νυκτόβια πλάσματα», το οποίο διαθέτει μπόλικο suspense και βία και σ’ αυτό «βλέπει» τον εαυτό της να υποφέρει, αλλά και άλλα πράγματα που τη σοκάρουν. Είναι η εκδίκηση του πρώην της, επειδή πριν 19 χρόνια τον είχε εγκαταλείψει και είχε περάσει κι αυτός δύσκολες ώρες. 

Τα αποτελέσματα της συμπεριφοράς των δύο αυτών ανθρώπων (του συγγραφέα και της αναγνώστριας) οπτικοποιεί έξυπνα και με κοφτό, πυκνό μοντάζ ο Τομ Φορντ και ο θεατής παρακολουθεί πλέον δύο ταινίες: μια με τις περιπέτειες του βιβλίου που διαβάζει η ηρωίδα και μια με τις ψυχολογικές επιπτώσεις της ως αναγνώστριας, η οποία μάλιστα βιώνει και ένα δυστυχισμένο δεύτερο γάμο.

Paterson

Η ταινία του Τζιμ Τζάρμους παρατηρεί σιωπηρά τους θριάμβους και τις ήττες της καθημερινής ζωής, όπως και την ποίηση που κρύβεται στις πιο μικρές λεπτομέρειες. (Κριτική του myfilm.gr)

Ταινία Έναρξης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2016

Επίσημη πρεμιέρα - συμμετοχή στο Φεστιβάλ Καννών 2016

Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2016

Μερικές ήσαν των 5 αστέρων, άλλες των 4. Δεν παύουν όμως να είναι οι κατά τη γνώμη μου καλύτερες του 2016, η κάθε μια στο είδος της. 

Επισκεφτείτε τις αναρτήσεις τους και διαβάστε για ποιό λόγο.

Η επιστροφή
Όλα στο φως

Βικτόρια

Η ελιά

Cafe Society

Η αποφοίτηση

Toni Erdmann

Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ

Εξομολογήσεις

Η άφιξη