Χάρι Πάλμερ

Ο μυστικός πράκτορας Χάρι Πάλμερ εμφανίστηκε λίγο καιρό μετά τις πρώτες ταινίες με τον Τζέιμς Μποντ (Δρ. Νο - Από τη Ρωσία με αγάπη - Χρυσοδάχτυλος) και αυτό χάρη στους παραγωγούς του Μποντ, που επιθυμούσαν την εμφάνιση ενός πράκτορα με χαμηλό προφίλ, χωρίς εντυπωσιακή δράση και με περισσότερη ερευνητική, «γραφειοκρατική» δουλειά. 
Ένα τέτοιο είδος ήταν ο πράκτορας που εμφανιζόταν στις σελίδες των βιβλίων κατασκοπίας του Λεν Ντέιτον. Παρόλο που σε όλα τα μυθιστορήματά του δεν αναφερόταν ποτέ το όνομά του, στη διαδικασία των γυρισμάτων αποφασίστηκε να τον ονομάσουν Χάρι Πάλμερ.
Οι παραγωγοί Χάρι Σάλτζμαν και Άλμπερτ Μπρόκολι, είχαν έλθει σε επαφή με το συγγραφέα Λεν Ντέιτον και του είχαν προτείνει να γράψει το σενάριο της δεύτερης ταινίας του Μποντ (Από τη Ρωσία με αγάπη – 1963), κάτι που τελικά δεν έγινε και έτσι μετά από αυτή τη γνωριμία, του πήραν τα δικαιώματα για τα βιβλία του «Φάκελος Ίπκρες», «Κηδεία στο Βερολίνο» και «Εγκέφαλος του ενός δισεκατομμυρίου». Προσέλαβαν το ίδιο σχεδόν επιτελείο των ταινιών Μποντ (σχεδίαση παραγωγής Κεν Άνταμ, φωτογραφία Πίτερ Χαντ, μουσική Τζον Μπάρι) και παράλληλα με τις ταινίες του Μποντ ξεκίνησαν μια νέα σειρά περιπετειών με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν.
Ο νέος πράκτορας στην κινηματογραφική εκδοχή του, ήταν λοχίας του βρετανικού στρατού, που είχε εξαναγκαστεί να δουλέψει για τις μυστικές υπηρεσίες της βασίλισσας, με αντάλλαγμα την αποφυλάκισή του ύστερα από μια καταδίκη του για μαύρη αγορά. Στην αρχή εργάστηκε για τη Μυστική Υπηρεσία του Στρατού και αργότερα πήρε μετάθεση στην αντίστοιχη του Υπουργείου Εξωτερικών. Ήταν υφιστάμενος του συνταγματάρχη Ρος και ως προσωπικότητα ταίριαζε πολύ με τον συγγραφέα Λεν Ντέιτον: του άρεσε να διαβάζει στρατιωτική ιστορία, να μαγειρεύει και να ακούει κλασσική μουσική. Φορούσε δε συνεχώς μυωπικά γυαλιά. Μια εμφάνιση τελείως ασυνήθιστη για μυστικό πράκτορα και ειδικά εκείνη την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, που υποτίθεται ότι οι αποστολές των πρακτόρων εθεωρούντο εξαιρετικά επικίνδυνες.
Οι ταινίες που γυρίστηκαν για τον κινηματογράφο ήσαν μόνο τρεις, ενώ γυρίστηκαν και δύο για την τηλεόραση με πρωταγωνιστή πάλι τον Μάικλ Κέιν: Bullet to Beijing (1995) and Midnight in Saint Petersburg (1996). Παρόλο που είχαν χρησιμοποιηθεί οι πρωτότυποι τίτλοι των βιβλίων του Λεν Ντέιτον, ο συγγραφέας δεν είχε καμία συμμετοχή στην εκτέλεσή τους. Έτσι αυτές που έμειναν στη μνήμη των θεατών ήσαν οι τρεις κινηματογραφικές.
* * *
Απόρρητος Φάκελος Ίπκρες - The Ipcress File (1965)
Σκηνοθεσία: Σίντνεϊ Φιούρι
Σενάριο: Μπιλ Κάναγουεϊ και Τζέιμς Ντόραν
Μουσική: Τζον Μπάρι
Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Νάιτζελ Γκριν, Γκάι Ντόουλμαν, Σιού Λόιντ, Γκόρντον Τζάκσον 
Σύνοψη: Ένας αριθμός επιστημόνων από τη Δύση απάγονται και μετά από μερικές μέρες επανεμφανίζονται έχοντας υποστεί πλύση εγκεφάλου που τους καθιστά τελείως άχρηστους. Οι Βρετανοί αναθέτουν στον Χάρι Πάλμερ να διερευνήσει την κατάσταση, ο οποίος εκπλήσσεται με την επιλογή του, δεδομένου του παρελθόντος του ως μαυραγορίτη και θεωρεί ότι έχει επιλεγεί, επειδή θεωρείται αναλώσιμος. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στο μέσο, διότι υφίσταται πλύση εγκεφάλου από τους εχθρούς αλλά αποδεικνύεται ανθεκτικός, κάτι που γνώριζε από το φάκελό του στη φυλακή, η Υπηρεσία του πριν του αναθέσει την αποστολή.
Το ψυχροπολεμικό κλίμα στην ταινία αποτυπώνεται με ενάργεια. Ο Σίντνεϊ Φιούρι έχει δημιουργήσει μια ατμοσφαιρική ταινία, με σκοτεινό περιβάλλον και σχετικά όχι έντονη δράση, που στηρίζεται στο χαρακτήρα του Χάρι Πάλμερ, ο οποίος κάνει αγγαρεία, εμφανισιακά δείχνει αδύναμος, αλλά διαθέτει συνδυαστικό μυαλό και καταφέρνει να επιβιώνει, παρά την αδιάφορη και παγερή εμφάνισή του, που την έχει αποκτήσει στη φυλακή. Φορά συνεχώς τα μυωπικά γυαλιά του, την καπαρντίνα του και δεν μιλάει πολύ, ούτε χαμογελά σαρδόνια ή με ναρκισσισμό, όπως ο ανταγωνιστής πράκτορας Τζέιμς Μποντ. Αν του πέσουν δε τα γυαλιά, είναι παντελώς αδύναμος.
* * *
Αποστολή στο Βερολίνο - Funeral in Berlin (1966)
Σκηνοθεσία: Γκάι Χάμιλτον
Σενάριο: Ίβαν Τζόουνς 
Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Όσκαρ Χομόλκα, Πολ Χάμπσμιτ, Γκάι Ντόουλμαν, Εύα Ρέντζι
Μουσική: Κόνραντ Έλφερς
Σύνοψη: Ο συνταγματάρχης Στοκ της Ρωσικής Αντικατασκοπείας και υπεύθυνος ασφάλειας στο Τείχος του Βερολίνου (τον υποδύεται ο Όσκαρ Χομόλκα), θέλει να αυτομολήσει στη Δύση και ζητά για το σκοπό αυτό από τη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία να τον βοηθήσει στέλνοντάς του τον πράκτορα Χάρι Πάλμερ για να τον οδηγήσει έξω από το Ανατολικό Βερολίνο. Αυτός, με τη βοήθεια του Βάλκαν, ενός συνεργάτη πράκτορα (που τον υποδύεται ο Πολ Χάμπσμιτ) οργανώνει την κηδεία κάποιου Βρετανού, τη θέση του οποίου θα πάρει ο Στοκ για να βγει από το Ανατολικό Μπλοκ με το φέρετρο. Το σχέδιο όμως δεν θα εξελιχθεί όπως αναμένεται και ο Χάρι Πάλμερ θα καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Κλασική περιπέτεια κατασκοπίας -σφιχτά σκηνοθετημένη από τον Γκάι Χάμιλτον, που είχε προϋπηρεσία στο «Χρυσοδάκτυλο» την προηγούμενη χρονιά- με διπλούς πράκτορες, βρώμικες συμφωνίες και προδοσίες. Για άλλη μια φορά ο Μάικλ Κέιν είναι απολαυστικός στο ρόλο του βαριεστημένου πράκτορα, που εργάζεται… με ωράριο και απλά διεκπεραιώνει την υπόθεση.
Σ’ αυτή την ταινία ακούγεται και ο χαρακτηριστικός διάλογος μεταξύ του Πάλμερ και του προϊσταμένου του Ρος. «Δηλαδή, κύριε, εννοείτε ότι η Κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητας προσλαμβάνει πρώην Ναζί;» ρωτάει ο Χάρι Πάλμερ και εισπράττει την απάντηση από τον Ρος: «Και κοινούς κλέφτες» (εννοώντας τον Πάλμερ) 
* * *
Η μπαλάντα ενός κατασκόπου - Billion Dollar Brain (1967)
Σκηνοθεσία: Κεν Ράσελ
Σενάριο: Τζον Μακ Γκραθ – Λεν Ντέιτον
Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Καρλ Μάλντεν, Εντ Μπέγκλεϊ, Όσκαρ Χομόλκα, Φρανσουάζ Ντορλεάκ, Γκάι Ντόουλμαν
Μουσική: Ρίτσαρντ Ρόντνεϊ Μπένετ
Σύνοψη:  Ο Χάρι Πάλμερ έχει εγκαταλείψει την Υπηρεσία και εργάζεται ως ιδιωτικός ντετέκτιβ. Μια από τις πρώτες του αποστολές έχει να κάνει με τη μεταφορά ενός δοχείου σε έναν παλαιό φίλο του στο Ελσίνκι, αλλά κρίνοντας από το κίνητρο που του προβάλει για τη μεταφορά του, υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Σ’ αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι στην υπόθεση αναμειγνύεται και το αφεντικό του φίλου του, ένας μυστηριώδης δισεκατομμυριούχος Τεξανός.
Μια ταινία με δυο ηθοποιούς που είχαν κερδίσει Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου: ο Καρλ Μάντεν για το «Λεωφορείο ο Πόθος» (1951) και ο Εντ Μπέγκλεϊ για το «Γλυκό πουλί της νιότης» (1962), ενώ και ο Μ. Κέιν θα το κέρδιζε αργότερα για τη συμμετοχή του στην ταινία «Η Άννα και οι αδελφές της» (1986),
(Πηγές: imdb, wikipedia, προσωπικό αρχείο - Φωτο: Google)