6/4/16

Μέρα νύχτα, μέρα νύχτα - Day night day night

Είδος: Δράμα (2006)
Σκηνοθεσία: Τζούλια Λόκτεφ
Παίζουν: Λουίζα Γουίλιαμς, Τζος Φίλιπ Γουάινσταιν, Γκάρετ Σαξ, Νιάμπι Νιάμπι, Τσι Χουν Κιμ, Αν-Μαρί Λόουλες, Φρανκ Τάτολο
Προβάλλεται από 7/4/16 σε επανέκδοση
Υπόθεση: Μια 19άχρονη κοπέλα ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη αποφασισμένη να γίνει βομβιστής αυτοκτονίας. Στην πλάτη της μία βόμβα γεμάτη καρφιά. Στην ταινία παρακολουθούμε την προετοιμασία, την επικοινωνία με την τρομοκρατική ομάδα και την πορεία προς την τοποθεσία, όπου έχει προγραμματιστεί να γίνει η επίθεση.
Κριτική: Ψυχογράφημα ενός εκτελεστή θα μπορούσαμε να πούμε με δύο λόγια, αλλά τι εκτελεστή… Εδώ έχουμε ένα 19χρονο κορίτσι, που ετοιμάζεται να κάνει επίθεση αυτοκτονίας στην Times Square.
Μιλάει χωρίς προφορά, είναι αδύνατο να εντοπίσουμε την εθνικότητά της. Δεν μαθαίνουμε ποτέ γιατί έχει πάρει αυτήν την απόφαση, αλλά την έχει πάρει ήδη. Δεν γνωρίζουμε ποιον αντιπροσωπεύει ή σε τι πιστεύει, αλλά ξέρουμε σίγουρα ότι το πιστεύει βαθιά. Η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο περιόδους. Αυτή της προετοιμασίας και αυτή της δράσης. Ακολουθούμε το κορίτσι βήμα - βήμα μέσα από τη μέρα και τη νύχτα πριν τη σχεδιασμένη πράξη. Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, μόνη της. Μετά θα έλθουν οι καθοδηγητές της, με μάσκες στα πρόσωπα, την προετοιμάζουν για να τη στείλουν στο θάνατο. Φορούν τις μάσκες τους όμως. Άραγε περιμένουν ότι μπορεί να αποτύχει και να ζήσει να τους προδώσει; Δεν το ξέρουμε.
Ύστερα, ξεκινάει η δράση, βρίσκεται μόνη της, στην Times Square, για πρώτη φορά μόνη. Ανασφάλεια, τι ειρωνεία… Εμείς δεν βλέπουμε καμία βόμβα, παρά μόνο τη τσάντα που έχει στην πλάτη και τα ακουστικά που κρύβουν τον πυροκροτητή.. Τώρα το έργο μεταμορφώνεται σε μια σειρά από δοκιμασίες, πισωπατήματα και αναποδιές....
Ελέχθη ότι το έργο είναι εμπνευσμένο από μια ιστορία για ένα νέο κορίτσι από την Τσετσενία που ετοιμάζεται να κάνει επίθεση αυτοκτονίας περιδιαβαίνοντας στη Μόσχα. Η ταινία πάντως θα μπορούσε να αφορά σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, απλά τυχαίνει να έχει γυριστεί στην Times Square, ένα στόχο που είναι τόσο απλός, ακριβώς επειδή είναι τόσο προφανής. Το έργο όμως διαδραματίζεται γύρω από το πρόσωπο του κοριτσιού και αυτό είναι όλη η ιστορία της ταινίας. Τα ελάχιστα εκφραστικά στοιχεία του προσώπου της που πλαισιώνονται από το οπτικό και το ηχητικό υπόστρωμα της πόλης. Μιας πόλης που υποψιάζεσαι ότι μπορεί ελάχιστα να επηρεαστεί από αυτή τη θυσία. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ειρωνεία… για την πράξη αυτού του άγνωστου σε μας κοριτσιού, του τόσο αποφασισμένου.