Μη γράφω τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά. Ο Stephen King «βασιλιάς» (όνομα και πράγμα) στο είδος του, που για μένα είναι το θρίλερ σε όλες του τις μορφές. Θρίλερ από μια ιστορία αγάπης, θρίλερ από την αναμονή στον οδοντογιατρό (εδώ γελάμε), θρίλερ τελικά από την ανθρώπινη περιέργεια, που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση. Θρίλερ από όλες τις ανθρώπινες καταστάσεις και δεν συζητώ για το Υπερφυσικό όπου εκεί είναι καθηλωτικός.
Μη σε μπερδεύω λοιπόν καλέ μου φίλε, όπως θα έγραφε και εκείνος. Τα διηγήματα, είναι ένα και ένα και πρώτο απ’ όλα το «Η ομίχλη» (The Mist, για όσους είχαν δει την ταινία του Φρανκ Ντάραμποντ), μόνο που το φινάλε δεν είναι αυτό που είχε η ταινία. Οπότε αξίζει να διαβαστεί κι αυτό. Όπως αξίζει να διαβάσεις και τα σχόλιά του στο τέλος των διηγημάτων, για να δεις πώς τα εμπνεύστηκε. Εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Τι περισσότερο λοιπόν να γράψω για τον Stephen King από ό,τι έχει ήδη γραφεί; Έχει τρομερή φαντασία. Βγάζει αγωνία κυριολεκτικά από το τίποτα. Έχει «παιχνιδιάρικη» αφήγηση, με τρόπο που σε ξαφνιάζει, από εκεί που δεν το περιμένεις. Διαθέτει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, είτε είναι φυσιολογικοί, είτε όχι. Είναι πρωτότυπος και γι΄ αυτό εντυπωσιακός. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί σκηνοθέτες έχουν γυρίσει ταινίες πολλές νουβέλες του ή μυθιστορήματα, ή ακόμα και μικρά διηγήματα, από το πλούσιο ρεπερτόριό του (Κάρι, Το Αυτό, Σάλεμς Λοτ, το έπος του Μαύρου Πύργου, Η Λάμψη, Το Πράσινο Μίλι, Μίζερι, Στάσου πλάι μου, Καρδιές στην Ατλαντίδα, κ.ά)
Μη ξεχνάς, ότι έχει γράψει πάνω από 50 μυθιστορήματα, 200 διηγήματα και δοκίμια, με πωλήσεις άνω των 350.000.000 αντιτύπων, ενώ έχει τιμηθεί με τα βραβεία Bram Stoker και Locus, από τη Βρετανική, Αμερικανική και Διεθνή Ένωση Συγγραφέων Τρόμου, με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα και με το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών των ΗΠΑ και το 2016 τιμήθηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου για το Σύνολο του Έργου του.
