Ο Κάρλος Φουέντες (Carlos Fuentes Macías 1928-2012) ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της μεξικάνικης πεζογραφίας, αλλά και της λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής, στο μυθιστόρημα «Κόμης Vlad», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και το ρούφηξα σε μια μέρα (μόνον 120 σελίδες σε μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου), διαπραγματεύεται τον πασίγνωστο θρύλο του βασιλιά της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες (γνωστού και ως Ανασκολοπητή για τις φρικαλεότητες που είχε διαπράξει και ο οποίος υπήρξε εμπνευστής του Bram Stoker για το δικό του μυθιστόρημα «Δράκουλας») και τον μεταφέρει στα «καθ’ ημάς» με το δικό του τρόπο και συγκεκριμένα στην Πόλη του Μεξικού της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Ο Φουέντες με τη σπιρτάδα που τον διακρίνει και με τη λεπτή ειρωνεία του, δεν έχει γράψει ένα «κλασσικό» μυθιστόρημα πάνω στη saga των βαμπίρ, με περιγραφές που έχουν αποκλειστικό σκοπό να «τρομάξουν» τον αναγνώστη, αλλά μια ιστορία ενός ζευγαριού που αγαπιέται με πάθος και ένα κοινωνικό σχόλιο, με φόντο το μακάβριο θρύλο του απέθαντου που τρέφεται με αίμα για να αναζωογονηθεί. Ενός πλάσματος, που έχοντας ταξιδέψει πάρα πολύ στα 300 και βάλε χρόνια της ζωής του, έχει επιλέξει το ιδανικό μέρος για να δράσει ανεξέλεγκτα. Και «γιατί όχι στην Πόλη του Μεξικού, με πληθυσμό δέκα εκατομμύρια “λουκάνικα από αίμα” και μια αστυνομία που δεν πρόκειται να νοιαστεί για λίγους αγνοούμενους;», όπως αναφέρει.
Όπως και στον Δράκουλα του Bram Stoker, ο Βλαντ φτάνοντας στην Πόλη του Μεξικού χρειάζεται τις υπηρεσίες ενός δικηγόρου και ενός κτηματομεσίτη για να ιδρύσει το νέο του βασίλειο, και ο δικηγόρος Ιβ Ναβάρο με τη σύζυγό του Ασουνσιόν που είναι κτηματομεσίτρια φαντάζουν ιδανικοί: έχοντας χάσει πρόσφατα έναν γιο, είναι πολύ πιθανό να αρπάξουν την ευκαιρία να μείνει αιώνια ζωντανό το μοναδικό παιδί που τους έχει απομείνει. Στο κάτω-κάτω, αρκούν οι χαρές της μεσοαστικής ζωής για να αποτρέψουν κάποιον από τον πειρασμό να γίνει κι αυτός ένας από τους καταραμένους;
