Υπόθεση: Τρεις γενιές Ελλήνων αναζητούν τον έρωτα στο δύσκολο σήμερα. Τρεις γενιές ξένων βρίσκουν τον έρωτα στη χώρα μας. Οι άνθρωποι. Οι ματιές τους. Οι ιστορίες τους και η συνάντησή τους με την Ιστορία.
Κριτική: Υπάρχει συνέπεια στο κινηματογραφικό έργο του Παπακαλιάτη: οι ταινίες του αποτελούνται από ανεξάρτητες φαινομενικά ιστορίες που κάποια στιγμή συγκλίνουν. Οι ιστορίες του έχουν ένα κοινό παρανομαστή τον έρωτα (κι αυτή τη φορά μεταξύ ελλήνων και ξένων) και το ίδιο κοινωνικό και πολιτικό φόντο, ενώ ο χώρος που διαδραματίζονται είναι η φωτογενής Πλάκα και το κέντρο της Αθήνας. Αυτό δεν είναι κακό.
Το κακό είναι, ότι αντιμετωπίζει πολλά θέματα ταυτόχρονα σε μικρές δόσεις και από απόσταση, προκειμένου να ικανοποιήσει μια μεγάλη γκάμα κοινού χωρίς να παίρνει θέση και αυτό το πετυχαίνει. Οι διάλογοι και στις τρεις ιστορίες είναι μέχρις αφελείας διδακτικοί και κοινότοποι, τόσο σχετικά με τον έρωτα, όσο και με την ελληνική πραγματικότητα. Χαρακτηρίζονται δε, από ένα μίγμα θεμάτων κοινωνικών και πολιτικών: οικονομική κρίση, εργασιακό, μεταναστευτικό, φασισμός, με όλες τις παράπλευρες συνέπειες, που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα σε δευτερεύοντες διαλόγους, όπως οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, η ανασφάλεια για το μέλλον, τα λουκέτα στα καταστήματα, η εκμηδένιση της αξίας της περιουσίας και άλλα πολλά γνωστά στους θεατές.
Στην πρώτη ιστορία, μια έντονα πολιτικοποιημένη φοιτήτρια (Νίκη Βακάλη) ερωτεύεται ένα διερχόμενο μετανάστη (Tawfeek Barhom), ενώ ένας μεσήλικας (ο υπέροχος Μηνάς Χατζησάββας στον τελευταίο της ζωής του ρόλο), που έχει πολλά στόματα να ταΐσει και θεωρεί ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες, κατατάσσεται σε μια «εθνικιστική οργάνωση» για να «καθαρίσει» τη χώρα.
Στη δεύτερη, ο Παπακαλιάτης ως στέλεχος πολυεθνικής, Ελληναράς και παντρεμένος με παιδί και πολλούς λογαριασμούς να πληρώσει, ερωτεύεται μια σκληρή Σουηδέζα (Andrea Osvart) εκπρόσωπο της Τρόικας θα τη χαρακτήριζα, η οποία έχει έρθει στη χώρα με εντολή να «καθαρίσει» την εταιρία του από το πλεονάζον προσωπικό, αλλά και να ζήσει το μύθο της.
Στην τρίτη ιστορία, μια μικροαστή παντρεμένη νοικοκυρά σε απόγνωση, που μετράει και το τελευταίο ευρώ στο σουπερμάρκετ (η εξαιρετική Μαρία Καβογιάννη, ξεφεύγει από την τηλεοπτική περσόνα που έχουμε συνηθίσει χωρίς όμως και να την εγκαταλείπει τελείως), ερωτεύεται ένα φιλέλληνα Γερμανό καθηγητή, που την γοητεύει (ο J. K. Simmons δεν προδίδει το Όσκαρ που πήρε φέτος στο Whiplash).
Χαρακτηριστικό και των τριών σχέσεων, είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν διλλήματα και εσωτερικές συγκρούσεις, ενώ οι ξένοι εμφανίζονται πάντα κατασταλαγμένοι και ξέρουν τι θέλουν. Το σενάριο, διαθέτει ανατροπές και απρόοπτα και χωρίς να έχει ένα τυπικό happy end, προσφέρει στο θεατή αισιοδοξία και ελπίδα, μέσα από την σχέση του ενός από τα ζευγάρια.
Η ταινία διαθέτει υπέροχη φωτογραφία, με κάδρα επιλεγμένα με μεγάλη επιμέλεια, που αναδεικνύουν για άλλη μια φορά τις γειτονιές της Πλάκας και του κακοποιημένου κέντρου της Αθήνας, ενώ οι μουσικές επιλογές και τα τραγούδια επενδύουν σωστά όλες τις σκηνές, ακολουθώντας το μουσικό δρόμο που είχε χαράξει το «Αν…».
Σκηνοθεσία: Χριστόφορου Παπακαλιάτη
Παίζουν: J.K.Simmons, Χριστόφορος Παπακαλιάτης, Andrea Osvart, Μαρία Καβογιάννη, Μηνάς Χατζησάββας, Tawfeek Barhom, Νίκη Βακάλη
Προβάλλεται από 17/12/15
