Υπόθεση: Ο Μπόμπι Φίσερ προσέλκυσε την προσοχή του σκακιστικού κόσμου ως ένα 6χρονο παιδί-θαύμα, γνωστό για την απόλυτη αφοσίωση και το ανίκητο σερί του. Όταν έφτασε στην εφηβεία, ο Φίσερ είχε εξελιχθεί σε παγκοσμίου κλάσης παίκτη, αλλά η μετεωρική του άνοδος είχε αμαυρωθεί από την απρόβλεπτη συμπεριφορά του και τις ολοένα πιο ακραίες απαιτήσεις του. Ενώ ταξίδευε ανά τον κόσμο, ο Φίσερ συνέθλιβε με ευκολία τους αντιπάλους του αλλά είχε μοναχά μία επιθυμία: να αντιμετωπίσει τον ανίκητο Σοβιετικό παίκτη Μπόρις Σπάσκι, κι έτσι να δώσει τέλος στην 24χρονη κυριαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στο σκάκι. Το 1972, η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και το «Ματς του Αιώνα», ένα παιχνίδι 21 γύρων, κανονίστηκε στο Ρεϊκιαβικ της Ισλανδίας. Όμως, η ολοένα διογκούμενη εμμονή του Φίσερ με διάφορες θεωρίες συνομωσίας που γεννούσε το ασταθές μυαλό του, επηρεάζουν το παιχνίδι και η αλλόκοτη συμπεριφορά του αναστατώνει τον συνήθως ατάραχο Σπάσκι. Με τον ανταγωνισμό να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τις έντονες γεωπολιτικές συγκρούσεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και οι πιο κοντινοί σύμβουλοι του Φίσερ, δεν είναι σίγουροι αν οι πράξεις του είναι οι καλά υπολογισμένες ενέργειες ενός εκκεντρικού ατόμου, ή σημάδια ότι είναι πραγματικά ασταθής ψυχολογικά.
Κριτική: Δεν μπορείς να το αποκαλέσεις βιογραφικό αυτό το φιλμ. Δεν μπορείς όμως και να το τοποθετήσεις στα μυθοπλαστικά, αφού ο Αμερικανός πρωταθλητής σκακιού Μπόμπι Φίσερ και ο ανταγωνισμός του με το Ρώσο μαιτρ Μπορίς Σπάσκι έχει μείνει ιστορικός. Ο Έντουαρντ Ζούικ έχει καταφέρει όμως να γυρίσει την ταινία με τρόπο, που την τοποθετεί αριστοτεχνικά κάπου στο μέσο.
Χρησιμοποιώντας σκηνές από τις ειδήσεις της εποχής, που οι δύο πρωταθλητές συναντήθηκαν σε έναν αγώνα που πήρε πολιτικές διαστάσεις, ο Ζούικ δίνει αληθοφάνεια ακόμα και στις προσωπικές στιγμές του Φίσερ, που πραγματικά ήταν μια ιδιότυπη προσωπικότητα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, η τρομοκρατική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το σκάνδαλο Watergate, το ιστορικό ταξίδι του προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, στην Κίνα, παρεμβάλλονται έμμεσα στην ιστορία των δύο σκακιστών και δίνουν ένα άλλο ενδιαφέρον στην ταινία, η οποία εάν αφορούσε αποκλειστικά στον αγώνα τους θα ήταν σχετικά πληκτική.
Ο Τόμπι Μαγκουάιρ δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια να ξεφύγει από το ειρωνικό και αλαζονικό ύφος που διαθέτει και δεν θυμίζει τον Φίσερ. Πιστεύεις όμως ότι από τη πραγματική συμπεριφορά του κάπως έτσι θα ήταν. Ο Λιβ Σρέιμπερ δεν είναι κακός ως Μπορίς Σπάσκι. Δείχνει συγκρατημένος και επιφυλακτικός, όπως όλοι όσοι έρχονταν από την Ανατολή στη Δύση, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.
Ο σκηνοθετικός ρυθμός δεν είναι κακός, έχει στοιχεία ντοκιμαντέρ και μπορεί να συγκρατήσει το ενδιαφέρον και των μη σκακιστών, ενώ το σενάριο με τα στοιχεία κατασκοπίας που διαθέτει και με τις εμμονές που στοιχειώνουν τον Φίσερ δεν σε αφήνει αδιάφορο.
Η ταινία βλέπεται με σχετικό ενδιαφέρον.
Σκηνοθεσία: Έντουαρντ Ζούικ
Παίζουν: Τόμπι Μαγκουάιρ, Λιβ Σράιμπερ, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Λίλι Ρέιμπ, Ρόμπιν Ουάιγκαρτ
Προβάλλεται από 8/10/15
