· Έχεις smartphone και περπατάς αμέριμνος στο πεζοδρόμιο;
· («Αμέριμνος στο πεζοδρόμιο» ίσον εκτός Ελλάδος, διότι στη χώρα μας πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14 για διερχόμενα μηχανάκια, ποδήλατα, skate, αλλά και ΙΧ που προσπαθούν να παρκάρουν).
· Έχεις λοιπόν, smartphone και περπατάς αμέριμνος στο πεζοδρόμιο;
· Πρόσεχε, διότι υπάρχουν «έξυπνοι» κάδοι απορριμμάτων που είναι ικανοί να συλλέγουν προσωπικά δεδομένα των περαστικών υποκλέπτοντας στοιχεία από το smartphones σου.
· Μάλιστα, προκλήθηκε σκάνδαλο στο Λονδίνο, όπου η οικονομική συνοικία (το City) απαίτησε τη Δευτέρα 12/8/13 να απενεργοποιηθεί αυτού του είδους η τεχνολογία.
· Η συλλογή αυτών των πληροφοριών «πρέπει να σταματήσει αμέσως» μέχρι να οργανωθεί μια δημόσια συζήτηση για το θέμα, είπαν οι αρχές του Gity, οι οποίες έχουν ενημερώσει ήδη τη βρετανική αρχή προστασίας των ελευθεριών των πολιτών.
· Οι συγκεκριμένοι κάδοι απορριμμάτων, αγαπητέ μου αναγνώστη, είναι εξοπλισμένοι με ένα ασύρματο σύστημα και με ψηφιακές οθόνες όπου προβάλλονται διαφημίσεις και ενημερωτικές πληροφορίες, κυρίως οικονομικού περιεχομένου.
· Φέτος το καλοκαίρι δοκιμάστηκαν στη συλλογή δεδομένων από τα smartphones των περαστικών. Μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας(!), τον Ιούνιο, κατέγραψαν περισσότερα από 500.000 τηλέφωνα.
· Σύμφωνα δε με τον κατασκευαστή τους, οι σκουπιδοτενεκέδες αυτοί «παρέχουν μια εικόνα άνευ προηγουμένου «...τα σημεία εισόδου και εξόδου, το χρόνο που πέρασαν από το σημείο, τα κέντρα ενδιαφέροντος των χρηστών των smartphones (τα apps, δηλαδή).
· Και να σκεφτείς ότι στο Λονδίνο, αγαπητέ μου αναγνώστη, δεν έχουν το ψώνιο των δικών μας παιδιών, που είναι συνεχώς κρεμασμένα από τα κινητά τους.
· Βέβαια, στη χώρα μας, όπου στο facebook ο καθένας ή η καθεμία ανεβάζει και τις πιο ιδιωτικές της στιγμές και με τα λιγότερα δυνατόν ρούχα (ειδικά οι καλλίγραμμες), θα γίνει μεγάλη επανάσταση εάν καθιερωθούν αυτοί οι «έξυπνοι σκουπιδοντενεκέδες».
· Δεν θα δεχτεί ο Έλληνας, τα στοιχεία του smartphone του, να συλλέγονται μαζί με τα σκουπίδια.
· Άλλο θέμα βέβαια, εάν συλλέγονται για να του πλασάρουν αργότερα, άλλα «σκουπίδια», ως χρήσιμα αντικείμενα…
· Και επειδή, σε βλέπω να χαμογελάς, αγαπητέ μου αναγνώστη, ετοιμάσου να σε στεναχωρήσω και λίγο.
· («Αμέριμνος στο πεζοδρόμιο» ίσον εκτός Ελλάδος, διότι στη χώρα μας πρέπει να έχεις τα μάτια σου 14 για διερχόμενα μηχανάκια, ποδήλατα, skate, αλλά και ΙΧ που προσπαθούν να παρκάρουν).
· Έχεις λοιπόν, smartphone και περπατάς αμέριμνος στο πεζοδρόμιο;
· Πρόσεχε, διότι υπάρχουν «έξυπνοι» κάδοι απορριμμάτων που είναι ικανοί να συλλέγουν προσωπικά δεδομένα των περαστικών υποκλέπτοντας στοιχεία από το smartphones σου.
· Μάλιστα, προκλήθηκε σκάνδαλο στο Λονδίνο, όπου η οικονομική συνοικία (το City) απαίτησε τη Δευτέρα 12/8/13 να απενεργοποιηθεί αυτού του είδους η τεχνολογία.
· Η συλλογή αυτών των πληροφοριών «πρέπει να σταματήσει αμέσως» μέχρι να οργανωθεί μια δημόσια συζήτηση για το θέμα, είπαν οι αρχές του Gity, οι οποίες έχουν ενημερώσει ήδη τη βρετανική αρχή προστασίας των ελευθεριών των πολιτών.
· Οι συγκεκριμένοι κάδοι απορριμμάτων, αγαπητέ μου αναγνώστη, είναι εξοπλισμένοι με ένα ασύρματο σύστημα και με ψηφιακές οθόνες όπου προβάλλονται διαφημίσεις και ενημερωτικές πληροφορίες, κυρίως οικονομικού περιεχομένου.
· Φέτος το καλοκαίρι δοκιμάστηκαν στη συλλογή δεδομένων από τα smartphones των περαστικών. Μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας(!), τον Ιούνιο, κατέγραψαν περισσότερα από 500.000 τηλέφωνα.
· Σύμφωνα δε με τον κατασκευαστή τους, οι σκουπιδοτενεκέδες αυτοί «παρέχουν μια εικόνα άνευ προηγουμένου «...τα σημεία εισόδου και εξόδου, το χρόνο που πέρασαν από το σημείο, τα κέντρα ενδιαφέροντος των χρηστών των smartphones (τα apps, δηλαδή).
· Και να σκεφτείς ότι στο Λονδίνο, αγαπητέ μου αναγνώστη, δεν έχουν το ψώνιο των δικών μας παιδιών, που είναι συνεχώς κρεμασμένα από τα κινητά τους.
· Βέβαια, στη χώρα μας, όπου στο facebook ο καθένας ή η καθεμία ανεβάζει και τις πιο ιδιωτικές της στιγμές και με τα λιγότερα δυνατόν ρούχα (ειδικά οι καλλίγραμμες), θα γίνει μεγάλη επανάσταση εάν καθιερωθούν αυτοί οι «έξυπνοι σκουπιδοντενεκέδες».
· Δεν θα δεχτεί ο Έλληνας, τα στοιχεία του smartphone του, να συλλέγονται μαζί με τα σκουπίδια.
· Άλλο θέμα βέβαια, εάν συλλέγονται για να του πλασάρουν αργότερα, άλλα «σκουπίδια», ως χρήσιμα αντικείμενα…
· Και επειδή, σε βλέπω να χαμογελάς, αγαπητέ μου αναγνώστη, ετοιμάσου να σε στεναχωρήσω και λίγο.
· Ο κ. Κ. Παπαχατζής, διευθυντής της «Ανάδειξη: Οι δικοί σας σύμβουλοι», έστειλε στον κ. Γ. Μαρίνο (Βήμα της Κυριακής 28/7/13) στοιχεία για το πώς συμπεριφέρονται οι πτυχιούχοι άνεργοι νέοι μας.
· Θα αναδείξω τις επισημάνσεις του κ. Μαρίνου, έτσι, για να φρικάρουμε μαζί, αγαπητέ μου αναγνώστη.
· 35.000 αιτήσεις υποβλήθηκαν για ένταξη στο 5μηνο επιδοτούμενο πρόγραμμα και κατά τις συνεντεύξεις «μια μεγάλη πλειοψηφία των νέων προτιμούσαν Πολυεθνική Εταιρεία». Επίσης, μεγάλη πλειοψηφία, ήθελε, η εταιρεία αυτή «να μην είναι μακριά από το σπίτι».
· Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι με το πρόγραμμα αυτό, εάν αποδείκνυαν ότι αξίζουν θα παρέμεναν στην εταιρεία για ένα ακόμα έτος (και με εργοδοτικές εισφορές πληρωμένες)
· Πολλοί από τους νέους, στο ερώτημα της επιλογής εταιρείας, απαντούσαν στις συνεντεύξεις με το άλλο ερώτημα: «Εσείς σε ποια εταιρεία θα με βάζατε;».
· Δεν ήξεραν τι ήθελαν, δηλαδή.
· Άλλοι νέοι πάλι, έβαζαν τις (αθάνατες ελληνίδες) μανάδες τους να ρωτήσουν για το είδος της εταιρείας και να επιλέξουν αυτές, ενώ οι περισσότεροι πήγαιναν στις συνεντεύξεις μαζί με τις μητέρες τους, που «ανελάμβαναν τη γραμματειακή τους υποστήριξη».
· Συμπλήρωναν αυτές, την αίτηση με τα σχετικά καρεδάκια…
· «Σας θυμίζω», γράφει στον κ. Μαρίνο ο κ. Παπαχατζής, «ότι το πρόγραμμα αφορούσε νέους μέχρι 29 ετών»
· Ουδέν σχόλιον.
· «Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το 60% – 70% πήγαινε στο προκαθορισμένο ραντεβού», αναφέρει το άρθρο.
· Πολλοί δε, παρακαλούσαν, «η συνέντευξη να μη προσδιοριστεί για Παρασκευή»
· Και το Σαββατοκύριακο;
· «Επιπλέον ποτέ δεν έμπαιναν στην ευγενική διαδικασία να τηλεφωνήσουν για να ακυρώσουν το ραντεβού και ο έρμος ο εργοδότης περίμενε…»
· Μιλάμε για άνεργους, έτσι;
· Άσε που πολλοί από αυτούς θεωρούσαν εταιρείες που βρίσκονται στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου (με αστική συγκοινωνία) ως «δυσμενή μετάθεση» ή «τόπο εξορίας».
· Και δεν τα λέω εγώ αυτά, αγαπητέ αναγνώστη, αλλά ολόκληρος διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού.
· Ο οποίος κλείνει το θέμα λέγοντας ότι μετά το πέρας της διαδικασίας πρόσληψης, πολλές εταιρείες προχωρούσαν σε προτάσεις συνεργασίας, «αλλά αρκετοί υποψήφιοι είναι εξαφανισμένοι και δεν σηκώνουν το τηλέφωνό τους».
· Και κλείνει ο διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού: «Προφανώς δέχονται πλήθος προτάσεων και επιλέγουν τη σιωπή για να μη στεναχωρήσουν την εταιρεία (αλήθεια, γιατί ήταν μακροχρόνια άνεργοι;). Έτσι ενώ κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία και ήδη εργάζονται, η συντριπτική πλειονότητα βρίσκεται σε αδράνεια περιμένοντας(;) τη θέση, να τους βρει στο σπίτι».
· Κι εγώ αγαπητέ αναγνώστη, επανερχόμενος στο θλιβερό σύνθημά μου πως «πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία», διορθώνω: Πρέπει οι νεότεροι από εμάς να αλλάξουν νοοτροπία. Πρέπει ολόκληρη η νεότερη γενιά, να αλλάξει νοοτροπία.
· Αλλιώς, «αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα, να ‘ούμε» (Χάρρυ Κλυν, πριν πολλά χρόνια).
(Γράφτηκε για την εφημερίδα Αμαρυσία)
· Θα αναδείξω τις επισημάνσεις του κ. Μαρίνου, έτσι, για να φρικάρουμε μαζί, αγαπητέ μου αναγνώστη.
· 35.000 αιτήσεις υποβλήθηκαν για ένταξη στο 5μηνο επιδοτούμενο πρόγραμμα και κατά τις συνεντεύξεις «μια μεγάλη πλειοψηφία των νέων προτιμούσαν Πολυεθνική Εταιρεία». Επίσης, μεγάλη πλειοψηφία, ήθελε, η εταιρεία αυτή «να μην είναι μακριά από το σπίτι».
· Ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι με το πρόγραμμα αυτό, εάν αποδείκνυαν ότι αξίζουν θα παρέμεναν στην εταιρεία για ένα ακόμα έτος (και με εργοδοτικές εισφορές πληρωμένες)
· Πολλοί από τους νέους, στο ερώτημα της επιλογής εταιρείας, απαντούσαν στις συνεντεύξεις με το άλλο ερώτημα: «Εσείς σε ποια εταιρεία θα με βάζατε;».
· Δεν ήξεραν τι ήθελαν, δηλαδή.
· Άλλοι νέοι πάλι, έβαζαν τις (αθάνατες ελληνίδες) μανάδες τους να ρωτήσουν για το είδος της εταιρείας και να επιλέξουν αυτές, ενώ οι περισσότεροι πήγαιναν στις συνεντεύξεις μαζί με τις μητέρες τους, που «ανελάμβαναν τη γραμματειακή τους υποστήριξη».
· Συμπλήρωναν αυτές, την αίτηση με τα σχετικά καρεδάκια…
· «Σας θυμίζω», γράφει στον κ. Μαρίνο ο κ. Παπαχατζής, «ότι το πρόγραμμα αφορούσε νέους μέχρι 29 ετών»
· Ουδέν σχόλιον.
· «Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το 60% – 70% πήγαινε στο προκαθορισμένο ραντεβού», αναφέρει το άρθρο.
· Πολλοί δε, παρακαλούσαν, «η συνέντευξη να μη προσδιοριστεί για Παρασκευή»
· Και το Σαββατοκύριακο;
· «Επιπλέον ποτέ δεν έμπαιναν στην ευγενική διαδικασία να τηλεφωνήσουν για να ακυρώσουν το ραντεβού και ο έρμος ο εργοδότης περίμενε…»
· Μιλάμε για άνεργους, έτσι;
· Άσε που πολλοί από αυτούς θεωρούσαν εταιρείες που βρίσκονται στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου (με αστική συγκοινωνία) ως «δυσμενή μετάθεση» ή «τόπο εξορίας».
· Και δεν τα λέω εγώ αυτά, αγαπητέ αναγνώστη, αλλά ολόκληρος διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού.
· Ο οποίος κλείνει το θέμα λέγοντας ότι μετά το πέρας της διαδικασίας πρόσληψης, πολλές εταιρείες προχωρούσαν σε προτάσεις συνεργασίας, «αλλά αρκετοί υποψήφιοι είναι εξαφανισμένοι και δεν σηκώνουν το τηλέφωνό τους».
· Και κλείνει ο διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού: «Προφανώς δέχονται πλήθος προτάσεων και επιλέγουν τη σιωπή για να μη στεναχωρήσουν την εταιρεία (αλήθεια, γιατί ήταν μακροχρόνια άνεργοι;). Έτσι ενώ κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία και ήδη εργάζονται, η συντριπτική πλειονότητα βρίσκεται σε αδράνεια περιμένοντας(;) τη θέση, να τους βρει στο σπίτι».
· Κι εγώ αγαπητέ αναγνώστη, επανερχόμενος στο θλιβερό σύνθημά μου πως «πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία», διορθώνω: Πρέπει οι νεότεροι από εμάς να αλλάξουν νοοτροπία. Πρέπει ολόκληρη η νεότερη γενιά, να αλλάξει νοοτροπία.
· Αλλιώς, «αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα, να ‘ούμε» (Χάρρυ Κλυν, πριν πολλά χρόνια).
(Γράφτηκε για την εφημερίδα Αμαρυσία)
