Γιατί στις 100: Επειδή συνδυάζει τον κυνισμό και τη βία με το χιούμορ και δημιουργεί ένα νέο είδος κινηματογραφικής αφήγησης, που στο εξής θα αποκαλείται «ταραντινικό». Διαθέτει απολαυστικές ερμηνείες από μεγάλους ηθοποιούς, οι οποίοι φαίνονται να «το γλεντάνε» παρά τις όποιες ακρότητες βλέπουμε στο πανί. Εκτός από τους έξυπνους και «οικονομικούς» διάλογους, το σενάριο έχει ανατροπές και γι’ αυτό άλλωστε κέρδισε και Όσκαρ, ενώ είχε προταθεί και για άλλα έξι. Όπως έγραψε και ο διάσημος κριτικός Roger Ebert, είναι «μια κωμωδία για το αίμα, τα έντερα, τη βία, το περίεργο σεξ, τα ναρκωτικά, τις μάχες, την εξαφάνιση ενός πτώματος…».Υπόθεση: Η ιστορία δεν είναι κάτι που πρέπει να θυμάται στο τέλος ο θεατής, αφού διαθέτει πολλά επεισόδια, που ξεκινούν από δύο πληρωμένους φονιάδες, οι οποίοι αναλαμβάνουν υποθέσεις, αλλά δεν μπορούν στη συνέχεια να ξεφορτωθούν τα πτώματα. Ευτυχώς όμως, που γνωρίζουν «ειδικούς» γι’ αυτό. Ο τίτλος Pulp fiction είναι αρκετά κατάλληλος, αφού παραπέμπει στην ελαφριά αστυνομική λογοτεχνία, που μετά το διάβασμα πετάς το βιβλίο.
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Πρωταγωνιστούν: Τζον Τραβόλτα, Σάμιουελ Τζάκσον, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ
